Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Με κάθε ευκαιρία και όταν ερωτάται για το τι αναμένεται ως συνέχεια για τον «Κλεισθένη» ο αρμόδιος υπουργός Εσωτερικών Αλ. Χαρίτσης σπεύδει να διευκρινίσει ότι μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές θα ανοίξει συνολικά το χωροταξικό των δήμων, αλλά τώρα άμεσα θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές σε 4-5 νησιωτικούς δήμους που χαρακτηρίζονται ως εξόφθαλμες ακραίες περιπτώσεις, με πρώτη και πιο ακραία την περίπτωση της Λέσβου! Αυτό το αφήγημα όμως ακούγεται από τον υπουργό εδώ και δύο μήνες, ενώ τα τοπικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος το επαναλαμβάνουν συνεχώς, αλλά μέχρι σήμερα αν και βρισκόμαστε στα μέσα του Νοεμβρίου και μερικούς μήνες πριν τις εκλογές, αυτή η ειλημμένη(;) απόφαση είναι ακόμη σε εκκρεμότητα. Η τελευταία αναφορά του κ. Χαρίτση για το επίμαχο θέμα μιλά για επίσημες ανακοινώσεις τις επόμενες μέρες, προσδιορίζοντας την όποια νομοθετική ρύθμιση πριν το νέο έτος. Και ενώ όλοι συνομολογούν ότι οι νέοι δήμοι που θα προκύψουν από τη διάσπαση του ενός έχουν να αντιμετωπίσουν πολλά γραφειοκρατικά και διαδικαστικά προβλήματα για να μπουν σε μια στοιχειώδη κανονικότητα. Γιατί η κυβέρνηση κρατά αυτή την τακτική της αναμονής, ενώ όλα θα πρέπει να τρέξουν πιο γρήγορα, κανείς δεν γνωρίζει; Ωστόσο φαίνεται ότι κάτι «μετράει» και με τα όρια των νέων δήμων και ποιες δημοτικές ενότητες θα συμπεριλάβουν, για να κόψει και να ράψει όποτε τελικά το αποφασίσει. Στην «κοπτοραπτική» αυτή προφανώς και υπάρχει και η «οπτική» του κυβερνώντος κόμματος με βάση και τις διεργασίες των επικείμενων δημοτικών εκλογών που κάνει τις τελικές αποφάσεις όλο και πιο δύσκολες. Η χωροθέτηση όμως του νέου αυτοδιοικητικού χάρτη δεν μπορεί να γίνει ερήμην των τοπικών κοινωνιών και κόντρα στη λογική των πραγμάτων και των προηγούμενων διαχωρισμών (διοικητικών ή γεωγραφικών) του νησιού. Το ζητούμενο είναι η όποια χωροταξική αλλαγή να λύσει προβλήματα και όχι να ανοίξει άλλα, ανακατεύοντας εντελώς την... τράπουλα!
Να στηριχθεί σε «σταθερές», χωρίς εκπλήξεις
Γιατί ναι μεν η διάσπαση του δήμου είναι πάγιο αίτημα από την εποχή του Καλλικρατικού δήμου, αλλά επί της ουσίας συζήτηση και με ρεαλιστικά δεδομένα -ποια μπορεί να είναι η εναλλακτική πρόταση- δεν κατατέθηκε ποτέ από τους θεσμικούς φορείς του νησιού, επιτρέποντας έτσι στην όποια κυβέρνηση να αυτοσχεδιάσει με τα δικά της κριτήρια και μόνο. Και για τον αριθμό των δήμων που μπορούν να προκύψουν, όχι με βάση την πρόταση προ- Καλλικράτη, αλλά με βάση τα σημερινά δεδομένα και για τα όρια τους. Πολλά ακούγονται ως διαρροές σχετικά με το ποιες δημοτικές ενότητες θα συμπεριλάβει ο κάθε νέος δήμος, που μερικές εκπλήσσουν. Για παράδειγμα, η δημοτική ενότητα Πολιχνίτου θα μετακινηθεί στο δήμο του δυτικού νησιού, φεύγοντας από την επικράτεια της Μυτιλήνης, όπως ήταν όλα αυτά τα χρόνια και την περίοδο της πάλαι ποτέ επαρχίας Μυτιλήνης! Ποια λογική υπάρχει για ένα τέτοιο εγχείρημα δεν γνωρίζουμε, αν όμως είναι όπως ακούγεται, ότι έτσι ο κόλπος Καλλονής θα αντιμετωπιστεί αναπτυξιακά ενιαία, μάλλον πρόκειται για αστεία προσέγγιση, που μάλλον θα δημιουργήσει αναστάτωση παρά θα λύσει υπαρκτά προβλήματα. Και αυτό θα πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη οι αρμόδιοι πριν πάρουν τις οριστικές αποφάσεις, που δύσκολα πλέον διορθώνονται. Η όποια πρόταση για τη χωροθέτηση του αυτοδιοικητικού χάρτη του νησιού θα πρέπει να στηριχθεί σε «σταθερές» του παρελθόντος και όχι σε υποκειμενισμούς που εγκυμονούν περιπέτειες και αναταράξεις χωρίς λόγο.
Μα.Μ.