Μπορεί ο έλληνας πρωθυπουργός να έχει δηλώσει ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν προς το τέλος της θητείας της σημερινής κυβέρνησης, προσδιορίζοντάς τις προς τα τέλη της επόμενης Άνοιξης, αλλά αυτό που θα παίξει καθοριστικό ρόλο, στο πότε θα γίνουν τελικά, θα είναι τα «γεγονότα» που θα προκύψουν. Αυτά θα επιβάλλουν το πρόωρο ή όχι της κάλπης και το αποτέλεσμά της, αν θα έχουμε μια από τα ίδια, δηλαδή μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, ή κυβερνητική συνεργασία περισσότερων του ενός κομμάτων, θα εξαρτηθεί από την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος. Ανεξαρτήτως τι επιδιώκει και επιθυμεί έκαστος εκ των διεκδικητών της ψήφου του ελληνικού λαού τα «γεγονότα» είναι αμείλικτα και υποχρεώνουν όλους να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και στα νέα δεδομένα που θα προκύψουν στο νέο «σκηνικό» που θα διαμορφωθεί μετά την ετυμηγορία της κάλπης, που ενδεχομένως να είναι και διπλή. Το βέβαιο είναι ότι λόγω του απρόβλεπτου της κατάστασης, που δεν θέλει να ηρεμήσει και να καταλαγιάσει, οι όποιες προβλέψεις είναι και επισφαλείς και έωλες, όσο η διεθνής αστάθεια λόγω του πολέμου και όσων αυτός προκαλεί, συνεχίζεται και παίρνει μάλιστα ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Όπως συμβαίνει με το ενεργειακό κόστος και γενικώς με την ακρίβεια που τίναξε την ...μπάνκα των νοικοκυριών στον αέρα, που ξαφνικά βρέθηκαν να έχουν να αντιμετωπίσουν μια πολύ δύσκολη κατάσταση για να τα φέρουν «βόλτα». Και μπορεί η κυβέρνηση, έχοντας να αντιμετωπίσει αυτή τη νέα ...ανεπάντεχη πραγματικότητα, να επιχειρεί να απαλύνει το αυξημένο κόστος σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις με τα μέτρα που ήδη έχει πάρει, αλλά και όσα ακόμη σχεδιάζει αναμένοντας και τις κινήσεις της Ε.Ε., ωστόσο το τίμημα από όλη αυτή την κατάσταση για την κυβέρνηση είναι βαρύ και προκαλεί εκ των πραγμάτων φθορά, όπως άλλωστε καταγράφεται και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αφού καλείται να διαχειριστεί την «καυτή πατάτα» που έτσι και αλλιώς έχει πολιτικό κόστος. Το γεγονός δε ότι βρισκόμαστε σε προεκλογικό χρόνο, καθιστά την όλη υπόθεση ακόμη πιο απρόβλεπτη, για το πολιτικό κόστος που μπορεί να επιφέρει στην κυβέρνηση. Και αυτή η παράμετρος είναι εκείνη που μπορεί να επισπεύσει τις όποιες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις του πρωθυπουργού, που μιλά για εξάντληση της τετραετίας.  

Όπως και να έχει, δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και μάλιστα πολλαπλών αναμετρήσεων, αν λάβουμε υπόψη ότι το σενάριο των διπλών εθνικών εκλογών είναι το πιθανότερο και ότι έπονται και οι αυτοδιοικητικές εκλογές, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα θα είναι έντονα προεκλογικά φορτισμένη, με ότι αυτό σημαίνει στην αντιπαράθεση των πολιτικών δυνάμεων και στο διχαστικό κλίμα που εδώ και καιρό διαμορφώνεται στο δημόσιο λόγο. Και για να μην έχουμε αυταπάτες το διχαστικό κλίμα θα κυριαρχεί, όπως διαφαίνεται από τα δείγματα γραφής του δημόσιου λόγου, αφού το ζητούμενο δεν είναι για όλους πως θα αντιμετωπίσουμε ως χώρα και κοινωνία τη δύσκολη αυτή συγκυρία που βρισκόμαστε, αλλά το πως θα «πληγεί» ο αντίπαλος. Κάτι που προφανώς σε μια εκλογική αναμέτρηση, μπορεί να θεωρείται «φυσιολογικό» και αναμενόμενο, αρκεί να μην εκπέμπει την «τοξικότητα» εκείνη που «ναρκοθετεί» την αναγκαία συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων για την ...επόμενη μέρα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Δυστυχώς αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός με το κλίμα που διαμορφώνεται και με τους υψηλούς τόνους αντιπαράθεσης, με προσωπικές αιχμές -ακόμη και ύβρεις- που κάθε άλλο παρά σε πολιτική αντιπαράθεση παραπέμπουν. Και όλα αυτά ενώ έχουμε ζήσει ως χώρα και κοινωνία καταστάσεις, όπου επικρατώντας ο λαϊκισμός και η τοξικότητα, απέτρεψαν να δημιουργηθούν οι συνθήκες διαλόγου και συνεννόησης την περίοδο που η χώρα είχε ανάγκη, όσο τίποτε άλλο, τη δημιουργία ενός στοιχειώδους συναινετικού εσωτερικού «μετώπου» για να αντιμετωπιστούν οι εξωτερικοί κίνδυνοι που απειλούσαν την κοινωνική συνοχή και την ίδια την υπόστασή της στο διεθνές στερέωμα. Το γεγονός ότι ως χώρα και κοινωνία βιώσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, που έφεραν τα πάνω κάτω στην πατρίδα μας, δεν φαίνεται να προβληματίζουν, τουλάχιστον όσους συνεχίζουν να λειτουργούν σαν να μην έχει συμβεί τίποτε, θεωρώντας ότι αν έρθουν αυτοί στα «πράγματα» αυτομάτως θα διορθωθούν και θα αποκατασταθούν όλα τα επώδυνα και δυσάρεστα που δυσκολεύουν τη ζωή μας. 

Είναι φανερό, ότι με δεδομένη την οργή που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, από την κατάσταση που βιώνει, κάποιοι λειτουργούν ως «έμποροι» οργής, υποδαυλίζοντάς την μάλιστα, ενώ ...βιοπορίζονται «πουλώντας» θυμό, όπως και στο πρόσφατο παρελθόν, προσδοκώντας ότι με τον ίδιο τρόπο μπορεί να έχουν πολιτικά «κέρδη» και να πάρουν τη ...ρεβάνς, που τόσο επιδιώκουν. Ωστόσο εν μέσω τέτοιας αβεβαιότητας, όπου οι αστάθμητοι παράγοντες εξακολουθούν να υπάρχουν, όσοι «επενδύουν» στην οργή και το θυμό του κόσμου για να γίνουν αρεστοί, είναι βέβαιο ότι θα τα βρουν μπροστά τους, όπως άλλωστε συνέβη και στο πρόσφατο παρελθόν. Και μπορεί τότε να ήταν μια «εύσχημη» δικαιολογία οι «αυταπάτες» που είχε το πολιτικό προσωπικό που κλήθηκε να διαχειριστεί την τότε κατάσταση, αλλά σήμερα, «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού είναι», όπως έλεγαν και οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Σήμερα, μετά την οδυνηρή «περιπέτεια» που βιώσαμε ως κοινωνία, είναι τυχοδιωκτισμός του χειρίστου είδους, κάποιοι να συνεχίζουν να πολιτεύονται με άκρατο λαϊκισμό, διχάζοντας την κοινωνία και αδιαφορώντας για τις συνέπειες αυτής της τοξικότητας που ξεχειλίζει, ειδικά από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θέλουμε να πιστεύουμε ωστόσο ότι η κοινωνία, παρά την δεδομένη οργή της για όσα βιώνει, έχει γίνει σοφότερη και δεν ...τσιμπάει με την ίδια ευκολία, στα «κελεύσματα» των κάθε είδους λαϊκιστών που εμπορεύονται λύσεις «εδώ και τώρα», χωρίς κανένα σχέδιο, και απαιτεί πολύ περισσότερα με γνώμονα τον ορθολογισμό και την υπευθυνότητα, από τα ευχολόγια που μπορεί να χαϊδεύουν αυτιά αλλά υπολείπονται στο να αποτελούν πειστική διέξοδο από τις δύσκολες καταστάσεις που ζούμε. Αυτό τουλάχιστον ελπίζουμε να συμβεί, δεδομένου ότι οι δυνάμεις του δεξιόστροφου και αριστερόστροφου λαϊκισμού εξακολουθούν να επηρεάζουν ένα σημαντικό μέρος και της ελληνικής κοινωνίας, που εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία βρέθηκε στο «μάτι του κυκλώνα» αλληλοδιαδεχόμενων κρίσεων και ψάχνει «σταθερές» για να πορευτεί στο μέλλον, με σημείο αναφοράς την ευρωπαϊκή προοπτική, που ευτυχώς, παρά τους επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς που επιχειρήθηκαν, με το ακατανόητο δημοψήφισμα, την ύστατη ώρα αποσοβήθηκε το «άλμα στο κενό»! Και όπως έδειξαν και οι πρόσφατες εκλογές στη Γαλλία, ο ποικιλόχρωμος λαϊκισμός δεν αποτελεί φαινόμενο μόνο της χώρας μας, αλλά αποτελεί πλέον έναν αξιοπρόσεκτο πόλο, στον διπολικό κόσμο της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, που «καμουφλαρισμένα» ή απροκάλυπτα εναντιώνεται στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και στην προοπτική της Ενωμένης Ευρώπης, που οφείλει να κάνει πολύ περισσότερα για να στηρίξει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αποτρέποντας τους κάθε λογής λαϊκιστές να κάνουν «παιχνίδι».  

Είναι γεγονός ότι από τον δικομματισμό που πορεύτηκαν πολλές ευρωπαϊκές χώρες, και όχι μόνο -μεταξύ των οποίων και η χώρα μας- τα προηγούμενα χρόνια, όλο και ταχύτερα οδεύουμε προς ένα διπολικό σκηνικό, όπου τον ένα πόλο καταλαμβάνουν οι ετερόκλητες, δυνάμεις του λαϊκισμού, που απειλούν την κοινωνική συνοχή και διχάζουν τις κοινωνίες. Τα παραδείγματα πολλά και ποικίλα και εντός Ε.Ε. και εκτός αυτής, με κραυγαλέα περίπτωση τον Τραμπ στις ΗΠΑ, αλλά και τις αντιευρωπαϊκές λαϊκιστικές δυνάμεις, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη Γαλλία , όπου η ακροδεξιά Λεπέν «κόντραρε» στα ίσια τον Μακρόν στις προεδρικές εκλογές. Και στη χώρα μας το πολιτικό σκηνικό , όλο και εντονότερα έχει πάρει τέτοια χαρακτηριστικά και από δικομματικό που ήταν μέχρι πρόσφατα, με την εναλλαγή των δυο κύριων κομμάτων εξουσίας, γίνεται όλο και περισσότερο διπολικό, όπου το διακύβευμα είναι να υπάρξει σαφής διαχωριστική γραμμή με τις δυνάμεις του λαϊκισμού, που αντιστρατεύονται το ευρωπαϊκό «οικοδόμημα», που παρά τα προβλήματα, τις καθυστερήσεις και τις «αγκυλώσεις» του αποτελεί σημείο αναφοράς και σταθερότητας στη διεθνή σκηνή, που έτσι και αλλιώς βρίσκεται σε επικίνδυνη περιδίνηση. Είναι όλο και πιο επιτακτικό οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις και στη χώρα μας να επιβάλλουν την ατζέντα τους στο δημόσιο διάλογο και να αναζητήσουν συγκλίσεις και συναινέσεις για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων, που υπό τις παρούσες συνθήκες διεθνούς αστάθειας, παίρνουν άλλη διάσταση. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η κάλπη των επικείμενων εκλογών, όποτε και αν γίνουν, θα επιβάλλει την κυβερνητική συνεργασία, όχι ως αποτέλεσμα ανάγκης λόγω της μη εξασφάλισης της αυτοδυναμίας του ενός κόμματος, αλλά ως την καλύτερη λύση σε αυτή την κρίσιμη περίοδο , όπου πολλά παίζονται για το μέλλον της χώρας και την προοπτική της στη διεθνή σκηνή. Αυτή η εξέλιξη, κατά τη γνώμη μας, θα είναι μια κομβική τομή στο πολιτικό σκηνικό της πατρίδας μας, όπου πλέον η διαχωριστική γραμμή «αριστερά -δεξιά» έχει εμφανώς υποχωρήσει και σε τελική ανάλυση δεν λέει και τίποτα στη νέα γενιά, και όταν η στάση έναντι του «ποικιλόχρωμου» λαϊκισμού καθορίζει και την σοβαρότητα και την υπευθυνότητα των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και την προσέγγιση τους απέναντι στις σύγχρονες προκλήσεις. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η ετυμηγορία του ελληνικού λαού θα είναι τέτοια που θα υποχρεώσει όλους, αν όχι πριν τις κάλπες, μετά απ αυτές, να βάλουν τις βάσεις για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού που αρκετά ταλαιπωρήθηκε, οδηγώντας την πατρίδα μας στη νέα εποχή, αφήνοντας πίσω τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος, που έτσι και αλλιώς έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις , όσο και αν κάποιοι θέλουν να την επαναφέρουν στο προσκήνιο. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου ζητά σταθερότητα και οι συγκλίσεις και σε κυβερνητικό επίπεδο, που στηρίζονται σε στέρεες βάσεις, μπορούν να είναι η επιβεβλημένη λύση για αυτή την κρίσιμη περίοδο. Ίδωμεν!