Το γεγονός ότι η Λέσβος βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα της προσφυγικής - μεταναστευτικής κρίσης, που ταλανίζει τα τελευταία χρόνια την περιοχή μας, δεν χωρεί καμιά αμφιβολία και αυτό έχει γίνει αποδεκτό εντός και εκτός χώρας, από όλους τους εμπλεκόμενους παράγοντες και φορείς, καθώς και από την ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη που παρακολουθούσε τα διαδραματιζόμενα στο νησί μας σχετιζόμενα με το μεταναστευτικό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλα αυτά τα χρόνια, που το νησί μας έγινε συνώνυμο με το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα, το επισκέφθηκαν δεκάδες επώνυμοι παράγοντες και διεθνούς φήμης και κύρους προσωπικότητες, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους φιλοξενούμενους πρόσφυγες και να επαινέσουν τη συμβολή της Λέσβου και των κατοίκων της σε όλο αυτό το εγχείρημα. Μάλιστα δεν ήταν λίγοι οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι που κατανοώντας τη συμβολή του νησιού και το βάρος που σηκώνει για λογαριασμό όλης της Ευρώπης, έσπευσαν να δηλώσουν την ανάγκη στήριξης της Λέσβου, όχι μόνο στα λόγια, αλλά εμπράκτως με μέτρα στήριξης της τοπικής οικονομίας και με παρεμβάσεις σε έργα υποδομής που έχει ανάγκη. Όμως μέχρι σήμερα αυτό που διαπιστώναμε με θλίψη, ήταν ότι όλοι έρχονταν, έκαναν τις διαπιστώσεις τους και έφευγαν, αφήνοντας πίσω τους το νησί να ...βουρλίζεται με τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες να παραμένουν σε άθλιες συνθήκες διαμονής και με την τοπική κοινωνία ανάστατη και ανήμπορη να συμβιώσει με την τραγική αυτή κατάσταση. Τα δε τραγικά γεγονότα που κατά καιρούς διαδραματίστηκαν στο νησί και το έφεραν στο προσκήνιο, προκάλεσαν τεράστια δυσφήμιση σε βάρος του, που το άφηναν έκθετο στη διεθνή κοινή γνώμη, για τις ευθύνες άλλων και κυρίως όλων εκείνων που διαχειρίζονται το μεταναστευτικό.

Τεράστιες ευθύνες για την εικόνα που εξέπεμπε συχνά - πυκνά η Λέσβος σε σχέση με το μεταναστευτικό, πέρα από τις ανεξέλεγκτες ροές, είχαν οι εκάστοτε κυβερνητικοί παράγοντες με τα λάθη, τις παραλείψεις και τις προχειρότητές τους, που επέτρεπαν να διαιωνίζεται μια απαράδεκτη κατάσταση, χωρίς ορατό διέξοδο. Έπρεπε να προκύψει ο εμπρησμός στη Μόρια για να αλλάξει το σκηνικό και για να υπάρξει ευαισθητοποίηση από μέρους των ευρωπαίων και η κινητοποίηση των κυβερνώντων για να δρομολογηθούν κινήσεις προς ομαλοποίηση της κατάστασης που μπορούν να καταστήσουν το πρόβλημα διαχειρίσιμο και ελεγχόμενο. «Κάθε εμπόδιο σε καλό», δήλωσε ο πρωθυπουργός κατά την πρόσφατη επίσκεψη - αστραπή στην προσωρινή δομή στο Μαυροβούνι, αναφερόμενος στις εξελίξεις μετά τον εμπρησμό, και απ’ ότι προκύπτει δεν είχε άδικο, αφού από τότε άρχισε να εμφανίζεται ένα σχέδιο που φαίνεται να αλλάζει το σκηνικό και τη στάση όλων των εμπλεκόμενων.

Για πρώτη φορά ακούστηκαν, από τη μια, κυβερνητικές δεσμεύσεις, που άρχισαν να υλοποιούνται και να φέρνουν μια πρώτη ανακούφιση και από την άλλη, η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν περιορίστηκε μόνο στα λόγια, αλλά έδειξε εμπράκτως το ενδιαφέρον της -έστω και περιορισμένο στην έκτασή του- και για να συμβάλει στην αποσυμφόρηση των νησιών, σε πρώτη φάση φιλοξενώντας όλα τα ασυνόδευτα παιδιά από τα νησιά και στη συνέχεια και αναγνωρισμένους πρόσφυγες απ’ αυτά. Αυτό ωστόσο που δείχνει την αλλαγή στάσης της Ε.Ε. είναι ότι έσπευσε να αναλάβει δράση, με συνεχή μάλιστα παρουσία υπηρεσιακών παραγόντων της και για να καταστεί διαχειρίσιμη η κατάσταση του μεταναστευτικού στη Λέσβο, αλλά και για να συζητήσει μέτρα και παρεμβάσεις στήριξης με τις τοπικές αρχές προκειμένου να γυρίσει σελίδα το νησί και να επιστρέψει στην κανονικότητα. Προφανώς οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, μετά τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας μετά τον εμπρησμό στη Μόρια και αυτά που επακολούθησαν, ένιωσαν εκτεθειμένοι στη διεθνή κοινή γνώμη και υπόλογοι έναντι της Λέσβου και της τοπικής κοινωνίας και αποφάσισαν να αφήσουν τα ευχολόγια και να περάσουν σε συγκεκριμένες κινήσεις και για την αντιμετώπιση της κατάστασης με τη διαχείριση του μεταναστευτικού, αλλά και με τη στήριξη του νησιού, χρηματοδοτώντας έργα και παρεμβάσεις που είναι αναγκαία για την επανεκκίνησή του στη νέα εποχή.

Το ενδιαφέρον λοιπόν που έδειξε η Ε.Ε. για την εμπλοκή της, μαζί φυσικά με το αρμόδιο υπουργείο Μετανάστευσης, για τη δημιουργία του νέου ΚΥΤ στο νησί, αποτελεί μια πρόσθετη εγγύηση ότι αυτό που πρόκειται να γίνει θα έχει αυξημένες προδιαγραφές ασφαλείας, με τις αναγκαίες υποδομές, ώστε να μην επαναληφθούν σε καμιά περίπτωση εικόνες Μόριας, που εξέθεταν και την Ευρώπη του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Το γεγονός μάλιστα ότι δημιούργησε μόνιμη επιτροπή, με υπηρεσιακά στελέχη της Κομισιόν υπό την Γερμανίδα Μπ. Γκμίντερ, για να παρακολουθεί σε σταθερή βάση τις εξελίξεις στο νησί σε σχέση με το μεταναστευτικό, δείχνει ότι η Ε.Ε. αποφάσισε να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στην υπόθεση αυτή και όχι να παρακολουθεί από μακριά και να εκφράζει την αλληλεγγύη της με τα ...χαιρετίσματα! Η δε πρόθεσή της να συζητήσει με τις τοπικές αρχές και κυρίως με το δήμο Μυτιλήνης, τις προτάσεις του για αναγκαία έργα υποδομής που έχει ανάγκη το νησί, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν με πρόσθετα ευρωπαϊκά κονδύλια, πέρα από τα γνωστά ΕΣΠΑ κ.α., δείχνει ότι η ευρωπαίοι παράγοντες αντιλαμβάνονται ότι οφείλουν στήριξη στο νησί, που για χρόνια σήκωσε και για λογαριασμό τους το μεγαλύτερο βάρος της προσφυγικής - μεταναστευτικής κρίσης. Τα λεγόμενα λοιπόν «αντισταθμιστικά», για το κακό που προκάλεσε στην κοινωνική και οικονομική ζωή στη Λέσβο η μεταναστευτική κρίση, αποτελούν την επιβεβλημένη στήριξη προκειμένου το νησί να επανέλθει σε μια κανονικότητα που στερήθηκε «βιαίως» από εξωγενείς παράγοντες, ανατρέποντας όλα τα μέχρι τότε δεδομένα. Δεν πρόκειται, λοιπόν για «δώρα», αλλά για οφειλόμενες υποχρεώσεις, τόσο των εθνικών αρχών, όσο και των ευρωπαϊκών έναντι της Λέσβου, που τα τελευταία έξι περίπου χρόνια βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα μιας πρωτοφανούς κρίσης, πληρώνοντας ακριβά το «τίμημα» της γεωγραφικής της θέσης, προκαλώντας τεράστια αναστάτωση στον κοινωνικό ιστό της!

Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι η Λέσβος, περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης, δοκιμάστηκε από αυτήν την μεταναστευτική κρίση, και αυτό το γεγονός αναγνωρίζεται και εντός και εκτός Ελλάδας. Και αυτή η ...ιδιαιτερότητα του νησιού μας, που ας μη ξεχνάμε ότι «συνδέθηκε» όσο καμιά άλλη περιοχή της Ευρώπης με το μεταναστευτικό, για να ανατραπεί και να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση, χρειάζεται στοχευμένες κινήσεις και για την αναμόρφωση της εικόνας του, αλλά και για την επανεκκίνηση της οικονομίας του που βρέθηκε στα ...τάρταρα! Δεν κατανοούμε λοιπόν την αντίδραση και τα πικρόχολα σχόλια των διαφόρων παραγόντων και σχολιαστών, που με μεγάλη «ευκολία» έσπευσαν να χαρακτηρίσουν, άλλοι «καθρεφτάκια» τα έργα που ανακοινώθηκαν από μέρους της εκπροσώπου της Κομισιόν, άλλοι άφησαν αιχμές για «αργύρια» και άλλοι έδειξαν να δυσαρεστούνται από την εξέλιξη αυτή, επιχειρώντας να απαξιώσουν τις εξαγγελίες αυτές, επικαλούμενοι μια σειρά εμπόδια και εκκρεμότητες που ενδεχομένως μπορεί να υπάρχουν. Και όλα αυτά ενώ πρόκειται για τρία μεγάλα έργα-παρεμβάσεις, που αν υλοποιηθούν ομολογουμένως θα συμβάλουν καθοριστικά στη βελτίωση της εικόνας της πόλης μας και της συγκεκριμένης περιοχής. Γιατί δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι η ανακατασκευή του παλιού κολυμβητηρίου και η μετατροπή του σε ένα σύγχρονο χώρο αθλητισμού και πολιτισμού, θα αλλάξει το τοπίο στην ευρύτερη περιοχή του λιμανιού, δίνοντας πνοή σε ένα εμβληματικό κτήριο, που έχει αφεθεί στη φθορά του χρόνου και στην εγκατάλειψη. Ενώ και η επιβεβλημένη ανάπλαση της πλαζ στα Τσαμάκια, σε συνδυασμό με το εκτελούμενο ήδη έργο στην περιοχή, θα αλλάξει την όψη της περιοχής που πριν πολλές δεκαετίες ήταν σημείο αναφοράς για την πόλη. Η δε ανακαίνιση του Αγ. Θεράποντα που αποτελεί δήμα κατατεθέν της Μυτιλήνης, δεν μπορεί να έχει κανέναν αντίλογο. Αλήθεια γιατί τέτοια μιζέρια και καχυποψία, όταν τα παραπάνω έργα είναι περισσότερο από αναγκαία για την πόλη και τους κατοίκους της; Όσοι ενοχλήθηκαν, δεν θέλουν να υλοποιηθούν αυτές οι παρεμβάσεις; Ψάχνουν «επιχειρήματα» για να απαξιώσουν και να υποβαθμίσουν όσα ανακοινώθηκαν, θεωρώντας ότι έτσι υπηρετούν καλύτερα τον τόπο μας; Ας το πουν ευθέως ότι δεν θέλουν τα ευρωπαϊκά αυτά χρήματα, γιατί θεωρούν ότι με αυτά επιχειρείται η «εξαγορά» του νησιού, όπως αφήνουν υπογείως να εννοηθεί.

Όπως και αν έχουν τα πράγματα, η χρηματοδότηση αυτή των 18 εκ. ευρώ για τα τρία αυτά έργα μπορεί πράγματι να ανοίξει το δρόμο της υλοποίησης τους, ώστε αυτές οι παρεμβάσεις να αφήσουν το αποτύπωμα τους στην αλλαγή του τοπίου στη Μυτιλήνη, που είναι αναγκαίο για να περάσουμε σε μια άλλη εποχή. Ωστόσο για να συμβεί αυτό, πράγματι θα πρέπει να ξεπεραστούν υπαρκτά εμπόδια και εκκρεμότητες που υπάρχουν και η συμβολή όλων των παραγόντων που εμπλέκονται σε αυτά πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη, γιατί το καλό του τόπου μας αφορά όλους, μακριά από σκοπιμότητες, μικροπολιτικές λογικές και ιδιοτέλειες. Θα είναι κρίμα, τώρα που αναγνωρίζεται η προσφορά του νησιού μας και υπάρχει η διάθεση ανταπόδοσης για αυτήν, να υπάρχει τέτοια ακατανόητη μεμψιμοιρία. Η Λέσβος δικαιούται πρόσθετης στήριξης από μέρους της κεντρικής διοίκησης και φυσικά και της Κομισιόν και οφείλει να την διεκδικήσει αξιοποιώντας όλα τα μέσα πίεσης προκειμένου να πάρει αυτά που της οφείλουν. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό δυστυχώς βλέπει κοντόφθαλμα και εκτίθεται στα μάτια της κοινής γνώμης, που όλα μπορεί να τα κατανοεί, αλλά αυτό που δεν ανέχεται είναι η υπονόμευση και η λογική να «βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας» και να χαθεί η ευκαιρία που παρουσιάζεται. Ε! αυτό είναι ανεπίτρεπτο.