«Χαιρετίζουμε την επαναλειτουργία της Δημοτικής Πινακοθήκης, αλλά ποιος και γιατί αποφάσισε την αποξήλωση της έκθεσης που χρηματοδοτήθηκε από τους απογόνους του Χαλήμ Μπέη στο πλαίσιο της επίσημης συνεργασίας με το Δήμο Μυτιλήνης» αναφέρουν με ανακοίνωσή τους οι δημοτικοί σύμβουλοι Βασιλική Ανδρεαδέλλη, Μαρία Ζερβού, Δημήτρης Μαλλιαρός & η επικεφαλής της παράταξης «Με πυξίδα τον πολίτη» Εριφύλη Χιωτέλλη.  

Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι η έκθεση αυτή δημιουργήθηκε με στόχο να συνδεθεί το κτίριο με την ιστορία των πρώτων ιδιοκτητών & ταυτόχρονα να δημιουργήσει μία σύνδεση ανάμεσα στην ιστορία μιας οικογένειας και μία ολόκληρη εποχή της ιστορίας της πόλης. «Άλλωστε η κήρυξη ενός κτιρίου ως διατηρητέο δε σχετίζεται με την αφηρημένη αισθητική της μορφής του, αλλά και με τη σύνδεση αυτής της μορφής με το κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο δημιουργίας και χρήσης του. Επομένως μορφή και ιστορικο-κοινωνικό πλαίσιο είναι αδιαχώριστα» επισημαίνεται.

Η οικογένεια Χαλήμ Μπέη

Η έκθεση, όπως σημειώνεται, παρουσίαζε την οικογένεια του Χαλήμ Μπέη, μια οικογένεια που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πόλης της Μυτιλήνης. Η θετική συμβολή της οικογένειας δεν τεκμηριώνεται μόνο μέσα από την ακαδημαϊκή ιστορική έρευνα ή μόνο τα λαμπρά οικοδομήματα που προβάλλει, σήμερα, η πόλη στους επισκέπτες της, αλλά και από το γεγονός ότι όταν ο ίδιος ο Χαλήμ πέθανε, έκλεισαν όλα τα μαγαζιά -μουσουλμανικά και χριστιανικά- για να εκφράσει όλη η πόλη τη θλίψη της για το χαμό του.

Ακολούθως προστίθεται ότι η έκθεση παρουσίαζε επομένως την καθημερινή ζωή της μουσουλμανικής κοινότητας της Μυτιλήνης του τέλους του 19^ου και της αρχής του 20^ου αιώνα. Αναδείκνυε, την εκπαίδευση, την οικονομία, την κουλτούρα, τη λατρεία και τις στενές σχέσεις της με τη χριστιανική κοινότητα (πχ τη στενή φιλία και συνεργασία με την οικογένεια Κουρτζή στην οποία άλλωστε μεταβίβασε και μεγάλο μέρος της περιουσίας της εν όψει της Ανταλλαγής το 1923). «Η λογική επομένως δεν ήταν κάποια αξιολόγηση πολιτικών, εθνικών άλλων πρακτικών, αλλά η ζωή και η καθημερινότητα των ανθρώπων που μπορούν να ζουν συμφιλιωμένα, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές ή εθνικές τους διαφορές» επισημαίνεται και προστίθεται ακολούθως : «Η έκθεση χρηματοδοτήθηκε από τους απογόνους του Χαλήμ Μπέη στο πλαίσιο της επίσημης συνεργασίας με το Δήμο Μυτιλήνης.  Το μουσείο σύγχρονης τέχνης Elgiz που ανήκει στην οικογένεια είχε τροφοδοτήσει με περιοδικές εκθέσεις, διεθνούς εμβέλειας τη Δημοτική Πινακοθήκη και την είχε βοηθήσει με βοηθητικές παρεμβάσεις ακόμη και στη συντήρηση του ίδιου κτιρίου. Για τη συγκεκριμένη έκθεση παραχώρησε αντικείμενα με ιστορική εκτός από συναισθηματική σημασία. Τον σχεδιασμό ανέλαβε το Εργαστήριο Μουσειολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου παράγοντας ένα εξαιρετικά καινοτόμο εκθεσιακό αποτέλεσμα, πρότυπο για το πώς συνδυάζει κανείς αντικείμενα, κατασκευές, ήχο, βίντεο, σύμφωνα με τις πλέον σύγχρονες αντιλήψεις».

Τα ερωτήματα

Ολοκληρώνοντας τα στελέχη θέτουν τα παρακάτω ερωτήματα:

• ποιο το επιχείρημα της αποξήλωσης;
• εφόσον κρίθηκε απαραίτητο, γιατί δεν ζητήθηκε από τους δημιουργούς να προχωρήσουν σε αυτή συστηματικά, στο βαθμό που θα μπορούσε η έκθεση να μεταφερθεί σε άλλο χώρο;
• που βρίσκονται οι κατασκευές και ο εξοπλισμός -από τη στιγμή που δεν έγιναν με έξοδα της Πινακοθήκης;
• που βρίσκονται τα αντικείμενα της συλλογής;
• θεωρεί ο Δήμος άχρηστη ή ακόμη και επισφαλή τη συνεργασία με ένα μουσείο του εξωτερικού; Άρα η παλιά συμφωνία δεν είναι πλέον ενεργή;