Η παραίτησή του έκανε αίσθηση στο Δήμο Δυτικής Λέσβου. Ήταν εκείνος που - όπως παραδέχτηκε και η ίδια Δημοτική Αρχή- βοήθησε τα μέγιστα στην οργάνωση του νεοσύστατου Δήμου. Στη φαρέτρα του συγκεντρώνει την εμπειρία από την αυτοδιοίκηση καθώς είχε διατελέσει Δήμαρχος κατά το παρελθόν σε εποχές που νέοι Δήμοι συστήνονταν, όπως ο Δήμος Καλλονής που ο ίδιος διοίκησε, την δύναμη της επιρροής που κατέκτησε στον άξονα της πολιτικής, αλλά και την δεινότητα του λόγου και τεκμηρίωσης θέσεων και υπεράσπισής των έχοντας και την νομική επάρκεια. 

Η αυτοδιοικητική του κουλτούρα θέλει τις Δημοτικές Αρχές να ακούνε την γνώμη της αντιπολίτευσης και να την λαμβάνουν υπόψη δεδομένου ότι εκφράζει την γνώμη μεγάλου μέρους της κοινωνίας και του ποσοστού εκείνου, που μπορεί να αγγίζει το 60% και το οποίο δεν στήριξε με την ψήφο του τους Αυτοδιοικητικούς Άρχοντες. Ενδεχομένως ενστερνίζεται την άποψη αυτή, γιατί ίσως «μαγκιά» δεν είναι να ευχαριστείς και να ικανοποιείς μόνο εκείνους που σε ψήφισαν, αλλά να αποδεικνύεις σε εκείνους που δεν σε ψήφισαν, πως έπραξαν λάθος.  

Για τον Άρη Ελευθερίου το μεγαλύτερο λάθος της Δημοτικής Αρχής του Ταξιάρχη Βέρρου είναι η δυσλειτουργία που εντοπίζεται σε συμπεριφορές ανθρώπων που χωρίς να έχουν εξουσία που τους δίνει ο νόμος άγουν και φέρονται, όπως τονίζει και ο ίδιος, έχοντας τις «ευλογίες» της Δημοτικής Αρχής. Η υπόθεση Αφεντέλι δεν ήταν η αιτία που έφυγε, αλλά όπως διαπιστώνεται το κερασάκι στην τούρτα αυτού του είδους συμπεριφορών. 

Ο ίδιος δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να συμμετάσχει στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Ωστόσο τα πάντα θα εξαρτηθούν από τις συνθήκες που τότε θα επικρατούν με γνώμονα πάντοτε, όπως είπε στο «Ε» να ενεργεί για το καλό του τόπου. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Ε», απάντησε στις ερωτήσεις μας:  

Οι λόγοι της παραίτησης 

Γνωρίζοντας ότι η συμβολή σας ήταν καθοριστική στη διάσπαση του ενιαίου δήμου αλλά και της στήριξης υποψηφιότητας Βέρρου στο νεοσύστατο Δήμο η παραίτησή σας έκανε αίσθηση. Ο λόγος της παραίτησης ήταν η υπόθεση Αφεντέλι ή ήταν η αφορμή;  

Ο δήμος ο οποίος δημιουργήθηκε με τον Καλλικράτη ήταν αδύνατον να διοικηθεί. Με το πέρασμα του χρόνου φάνηκε πολύ έντονα κυρίως στην επαρχία. Έπρεπε λοιπόν να δραστηριοποιηθούμε και μεταξύ των χιλιάδων ανθρώπων ήμουνα και εγώ ένας από αυτούς. Σε όλους αυτούς οφείλουμε την διάσταση του δήμου και κυρίως την οφείλουμε στην τότε κυβέρνηση και στα τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι αφουγκράστηκαν το θέμα και το προχώρησαν. Το θέμα αυτό έχει φτάσει πολλές φορές στη Βουλή, παρόλα αυτά όμως κανείς δεν τόλμησε να το αγγίξει, από όλες τις παρατάξεις, ακόμη και από την παράταξη του ΠΑΣΟΚ τότε, το οποίο ήταν και η αιτία που δημιούργησε τον Καλλικράτη και όλη αυτή την κατάσταση. Ενόψει αυτής της διάσπασης συνεργάστηκα -όχι στο ψηφοδέλτιο -συνεργάστηκα για να δημιουργήσουμε ένα σωστό Δήμο.  

Το Αφεντέλι δεν ήταν ο λόγος για τον οποίο έφυγα, η αιτία ήταν ο τρόπος λειτουργίας της Δημοτικής Αρχής γενικότερα και η δυσλειτουργία αυτή κορυφώθηκε με την υπόθεση Αφεντέλι.  

Εμένα αυτό που με ενδιέφερε να κάνω, ήταν να συνδράμω στη ορθή λειτουργία του δήμου. Όταν λοιπόν τα όργανα που εκπροσωπούν το δήμο και ορισμένοι έχουν εξουσίες που δεν τις δίνει ο νόμος, αλλά τις δίνει και ο δήμαρχος ή οποιοσδήποτε άλλος, ή αυθαιρετούν, ήμουν υποχρεωμένος να αντιδράσω.  

Ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί από το πρώτο μήνα ήταν η έλλειψη συνεννόησης και συναπόφασης των τοπικών αρχόντων των δημοτικών αρχόντων, της δημοτικής αρχής των εκλεγμένων δηλαδή με το Δήμαρχο καθώς επίσης και με το συνδυασμό ο οποίος συνεργάστηκε.  

Θεωρούσα έτσι το έκανα- και μπορεί να είναι και λάθος αυτό- ότι θα έπρεπε η δημοτική αρχή να συνεδριάζει τακτικά να βλέπει που πηγαίνει, να βλέπει υλοποιούνται τα προγράμματα, αυτά που υποσχέθηκε στον κόσμο, να βλέπει αν γίνονται αυτά και πού βαδίζει ο δήμος. Αυτό όμως δεν γινόταν κατ’ επανάληψη και αναγκάστηκα να το ζητήσω και επιτακτικά. Κάθε φορά που επέμενα γινόταν όλο και πιο δύσκολα τα πράγματα, οπότε κατάλαβα ότι δεν υπήρχε διάθεση και αυτό σήμαινε ότι ο δήμος πήγαινε να γίνει Ενός Ανδρός Αρχή, κάτι που δεν συνάδει με την τοπική αυτοδιοίκηση. 

Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι συλλογικό όργανο, οι αποφάσεις παίρνονται από το δημοτικό συμβούλιο. Η δημοτική αρχή είτε έχει πλειοψηφία είτε δεν έχει οφείλει πάντοτε να λαμβάνει υπόψη και τη θέση της μειοψηφίας. Όταν σε ένα δημοτικό συμβούλιο με το 42% έχεις τους περισσότερους συμβούλους, απ’ έξω και απέναντι υπάρχει μία κοινωνία, εκείνο το 60% που δεν σε ψήφισε. Αυτή η κοινωνία εκφράζεται, μέσα από το δημοτικό συμβούλιο, γιατί συνδυασμός της μειοψηφίας φέρει το λόγο αυτών των ανθρώπων. Εσύ δεν εκπροσωπείς μόνο αυτούς που σε εξέλεξαν εκπροσωπείς όλο το δήμο και για αυτόν ακριβώς το λόγο, αν έχεις αυτοδιοικητική κουλτούρα, πρέπει να λαμβάνεις υπόψη και να συζητάς, να μην υποτιμάς τους δήθεν αντιπάλους σου. Δεν είναι αντίπαλοι, εργάζονται και αυτοί για το καλό του δήμου. Δυστυχώς αυτό δεν υπήρξε και αυτό με τον καιρό δημιουργούσε μεγαλύτερες προστριβές.   

Η ανακοίνωση των Δημοτικών Συμβούλων  

Η παραίτησή σας προκάλεσε αναταράξεις, αλλά και έκανε αίσθηση στην ευρύτερη περιοχή. Οι σύμβουλοι της Δημοτικής παράταξης με ανακοίνωσή τους στήριξαν το Δήμαρχο και κατέκριναν την επιλογή σας. Τι έχετε να απαντήσετε σε αυτό; Μήπως υπάρχουν κάποιοι εντός της Δημοτικής Αρχής που σας θεωρούσαν αντίπαλο;  

Δεν θεωρώ ότι κάποιος στη Δημοτική Αρχή με θεωρούσε αντίπαλο -δεν το έδειξε τουλάχιστον. Εάν στο πίσω μέρος του μυαλού -μόνο του δημάρχου μπορούσε να υπάρχει- δεν το ξέρω αυτό, αλλά δεν νομίζω ότι έδωσα ποτέ τέτοια δείγματα γραφής. Αν ήθελα, θα ήμουν δήμαρχος -όχι υποψήφιος- την προηγούμενη τετραετία. Δεν το ήθελα. Επομένως, δεν είχε κανένας κανένα λόγο να έχει κάποιος τέτοιους φόβους.  

Τώρα μετά παραίτησή μου η δημοτική αρχή -όχι το δημοτικό συμβούλιο- οι σύμβουλοι της Δημοτικής Αρχής με ανυπόγραφη ανακοίνωση είπαν ότι στηρίζουμε τις ενέργειες του δημάρχου για το Αφεντέλι. Αυτή η ενέργεια αποτελούσε ύβρη για εκείνους αλλά και για τον ίδιο το θεσμό του Δημοτικού Συμβουλίου.  

Όταν το Δημοτικό Συμβούλιο, παίρνει μία απόφαση η οποία για πρώτη φορά στα χρονικά του Δήμου Δυτικής Λέσβου ήταν ομόφωνη με 33 ψήφους και το περιεχόμενο ήταν να μην οικοδομηθεί το Αφεντέλι και να δούμε τον τρόπο με τον οποίο θα αναθέσουμε σε δικηγόρο να ανακληθεί η απόφαση. Αυτή είναι μία απόφαση την οποία δεν ψηφίζει ο δήμαρχος, την ψηφίζουν όλοι οι άλλοι και ο δήμαρχος την απόφαση αυτή οφείλει να την στηρίξει. Ο δήμαρχος για την απόφαση αυτή είχε το δικαίωμα όπως κάθε Πολίτης να προσφύγει στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση και να πει αυτό είναι παράνομο και δεν το εκτελώ, αν κάτι τέτοιο ίσχυει. Ο δήμαρχος δεν το έκανε και άρα οφείλει να την υλοποιήσει. Οι σύμβουλοι του δημάρχου που έχουν εκλεγεί μαζί του είπαν ότι στηρίζουν τις ενέργειες του δημάρχου. Οι ενέργειες του δημάρχου ποιες ήτανε; Να μην υλοποιήσει την απόφαση! Δηλαδή, για να μιλήσω σκληρά, έφτυσε ο Δήμαρχος την απόφαση και αυτοί είπαν καλά μας έκανε. Η σωστή θέση των αυτοδιοικητικών ήταν πριν παραιτηθώ εγώ, να παραιτηθούν οι ίδιοι και πρώτος απ’ όλους πρέπει να παραιτηθεί ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, ο οποίος πήρε μία απόφαση και την «βάλαμε στο εικονοστάσι» ή μάλλον την κρύψαμε δεν την κάναμε κάτι. 

Οι δικές μου οι ενέργειες λοιπόν πριν παραιτηθώ, εγγραφές ενέργειες, στηριζόταν στο νόμο και στις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου- σύσσωμου του δημοτικού συμβουλίου- καθώς επίσης και στη γνωμοδότηση του ειδικού Νομικού συμβούλου που πήραμε και τον οποίο πλήρωσε ο δήμος. Η απόφαση αυτή είπε ότι πρέπει να την υλοποιήσουν και με ποιον τρόπο. Η πολεοδομία δεν το έκανε. Εγώ δεν αποτάθηκα ποτέ στο Δήμαρχο για το θέμα αυτό. Όμως ο δήμαρχος για να καλύψει την μη ενέργεια της πολεοδομικής αρχής - αυτό ακριβώς ήθελε να καλύψει- την ίδια μέρα δήλωσε ότι «εγώ δεν ενεργώ με το αποφασίζουμε και διατάσσουμε». Θα τον παρακαλούσα να βγάλει και να δείξει στον κόσμο με ποιο έγγραφο του είπα εγώ να αποφασίσει και να διατάξει. Δεν το είπα ποτέ. Αν είχα το δικαίωμα να το κάνω θα το έκανα εγώ, δεν θα το ζητούσα από το Δήμαρχο να το κάνει. Είπα ότι πρέπει να κάνει η υπηρεσία σύμφωνα με το νόμο, τους είπα ότι «οφείλετε να εφαρμόσετε το νόμο». Δεν υλοποιήθηκαν οι αποφάσεις αυτές. Αυτό σήμαινε, παντελή κατάλυση της δημοτικής αρχής, του δημοτικού συμβουλίου. Αυτό όμως εγώ δεν μπορούσα να το ανεχτώ ήταν πολύ σημαντικό και για αυτό το λόγο και δεδομένου ότι είμαι παλιός αυτοδιοικητικός και δεν είχα λόγους να βρίσκομαι σε μία θέση απλώς για τη θέση, θεώρησα ότι είναι σωστό να παραιτηθώ και παραιτήθηκα.  

Για τη δομή στη Βάστρια 

Ποια είναι η δική σας θέση για τη δημιουργία της «κλειστή» δομής στη Βάστρια για το συγκεκριμένο ζήτημα;  

Όταν δημιουργήθηκε το πρόβλημα αυτό οι δύο δημοτικές αρχές της Λέσβου καθώς επίσης και ο Περιφερειάρχης είχαν δηλώσει ότι δεν δέχονται καμία δομή. Αυτό ήταν γεγονός, αυτό είχε δηλωθεί και μάλιστα κάποιοι εξελέγησαν κάτω από αυτή τη σημαία (…) Όταν χρειάστηκε να παρέμβει Δήμος και η Περιφέρεια το Φλεβάρη του 2020 ομόθυμα οι τοπικές αρχές μπήκαν μπροστά κατάφεραν για πρώτη φορά να υλοποιήσει όλος ο κόσμος την απόφαση του.  

Αυτό που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι για να γίνει οποιαδήποτε Δομή, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται να υπάρχει συναίνεση της κοινωνίας. Χωρίς τη συναίνεση αυτή δεν μπορεί να γίνει κάτι.  

Αυτό που θα έπρεπε να γίνει λοιπόν είναι να δουν αν υπάρχει συναίνεση (…) Το σύνταγμα προβλέπει ότι στις περιπτώσεις αυτές κάνουν δημοψήφισμα, θα μπορούσαν να το κάνουν και τώρα. Βλέπετε όμως ότι υπάρχει μία λοξοδρομήση στο θέμα, αυτοί που ξεκίνησαν το 2020 και σήκωσαν παντιέρα και έγιναν και ήρωες και δικαίως σήμερα από αυτούς μόνο ο ένας υπάρχει. Εγώ τουλάχιστον προχθές είδα μόνο τον Κώστα Μουτζούρη να βρίσκεται εκεί με αντιπεριφερειάρχες, συμβούλους κλπ και τρεις δημοτικοί σύμβουλοι από το Δήμο Δυτικής Λέσβου ήταν παρόντες. Όμως ένα θέμα που έχει τόσο πολύ πληγώσει και τόσο πολύ ανησυχήσει, αυτοί οι οποίοι ηγούνται οφείλουν να είναι εκεί.  

Αυτό θέλω να πιστεύω ότι ήταν τυχαίο, το ότι έλειπαν οι άλλοι δύο δήμαρχοι -βέβαια ο δήμαρχος Μυτιλήνης έχει δηλώσει ότι είναι υπέρ της δομής οπότε δεν θα το δούμε και πότε. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι η απουσία του Δημάρχου Δυτικής Λέσβου ήταν τυχαία. 

Δυστυχώς στην εποχή μας οι νόμοι και τα συντάγματα ερμηνεύονται κατά το δοκούν και σύμφωνα με το τι θέλει κάθε εξουσία -από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη. Αλλά νομίζω ότι εναντίον της θέλησης του κόσμου δεν μπορεί να γίνει κάτι.  

Οι εποχές είναι τόσο πονηρές και η διεκδίκηση που γίνεται στο χώρο όπου βρίσκονται τα νησιά που λένε να κάνουν τις δομές είναι τέτοια που μπορεί να μας βάλουν και σε άλλες σκέψεις, πέραν του γεγονότος ότι για το συγκεκριμένο θέμα και τη συγκεκριμένη τοποθεσία δεν μπορείς να ερμηνεύεις το Σύνταγμα και τους περιβαλλοντικούς νόμους κατά το δοκούν. (..) Είναι απαράδεκτο κάποιοι να θέλουν να οικοδομούν μέσα στο δάσος. Βέβαια υπάρχουν αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας οι οποίες λένε ότι μπορεί να υποχωρήσει χάρη δημοσίου συμφέροντος το θέμα όμως είναι το δημόσιο συμφέρον αυτό λέει;   

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΦΕΝΤΕΛΙ: Η προϊστορία και τα σημερινά διαδραματιζόμενα  

Το θέμα αυτό έχει μακρά ιστορία (δεκαετιών). Υπήρξαν ευθύνες; Ποιες οι ευθύνες παλιότερων διοικήσεων & ποια της σημερινής Δημοτικής Αρχής; Υπήρξε ολιγωρία πριν φτάσει η υπόθεση στη σημερινή της φάση και από ποιους; Από εδώ και πέρα τι μπορεί να κάνει η Δημοτική Αρχή ώστε να ικανοποιηθεί το λαϊκό αίσθημα;  

Κάθε αυτοδιοίκηση σε κάθε εποχή βάζει τις δικές της προτεραιότητες. Η προτεραιότητά που είχε βάλει η δημοτική αρχή Ερεσού το 1963 ήταν να αναπτύξει την περιοχή της Σκάλας Ερεσού η οποία ήταν τουριστική περιοχή.  

Ενώ είχε τόσους χώρους για να κάνει την ανάπτυξη δυστυχώς πρότεινε την παραλία. Αλλά η παραλία δεν ήταν δική της. Τι έκανε λοιπόν; Κατά τη γνώμη τη δικιά μου, παράνομα το δημοτικό συμβούλιο έγραψε την παραλία αυτή, την αμμώδη παραλία στο κοινοτικό κτηματολόγιο, ότι είναι δηλαδή δική της περιουσία. Την έγραψε και την πούλησε ολόκληρη για να γίνουν ξενοδοχεία στην Τουριστική Εταιρεία Λέσβου.  

Δεν υπάρχει κανένας τίτλος ιδιοκτησίας. Αυτό δεν εννοεί να το καταλάβει η σημερινή δημοτική αρχή. Και δεν δημιουργείται τίτλος κυριότητας με την εγγραφή στα βιβλία διεκδικήσεων. Έχω αποφάσεις τις οποίες θα παραδώσω στους αρμόδιους ανθρώπους, αποφάσεις του Πρωτοδικείου και το Εφετείου που αφορούν ακριβώς το ίδιο θέμα -όχι για το Αφεντέλι αλλά για παραπλήσια περιοχή - την οποία μία κοινότητα την δήλωσε στο κτηματολόγιο σαν δικό της και τελικά ήρθε το δημόσιο και την πήρε πίσω γιατί αυτή η γη δεν της ανήκε ποτέ. Τη γη μπορείς να την πάρεις πίσω για να το κάνεις όμως πρέπει να το θέλεις! 

Το πρόβλημα άρχισε να δημιουργείται όταν ο ιδιοκτήτης που έχει αγοράσει θέλει να οικοδομήσει, μέχρις ότου δεν οικοδομούσε θεωρούσε ο καθένας ότι δεν μπορεί να οικοδομήσει. Δεν υπάρχει δυνατότητα πάνω σε μία αμμώδη παραλία να πάει κάποιος να χτίσει και μάλιστα να χτίσει με τη συναίνεση της τοπικής αρχής, του δήμου.  

Η Δημοτική Αρχή οφείλει να κάνει μία αγωγή έτσι ώστε να μην έχει το δικαίωμα οποιαδήποτε δημοτική αρχή ή υπηρεσία να εκδώσει άδειας οικοδομής πάνω στην παραλία ,αυτό για να γίνει τυπικά που θα μπορούσε κάλλιστα να πει ότι υπάρχει αμφισβήτηση και τελειώνει η ιστορία -και πράγματι υπάρχει αμφισβήτηση.  

Στην συνεδρίαση της 2ας Φεβρουαρίου του Δημοτικού Συμβουλίου, ήρθε ξανά στο τραπέζι η υπόθεση Αφεντέλι με θέμα που έθεσε η Δημοτική Σύμβουλος Χρυσούλα Ζωγράφου. Στην συζήτηση που ακολούθησε ο Δήμαρχος Δυτικής Λέσβου, Ταξιάρχης Βέρρος, μνημόνευσε χωρίς να ονομάζει ότι η υπογραφή γνωστού δικηγόρου της περιοχής φαίνεται σε σχετικά έγγραφα. Από διαρροές και υπονοούμενα λέγεται ότι εσείς ήσασταν αυτός που «φωτογραφήθηκε». Τι έχετε να απαντήσετε σε αυτό;  

«Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά, ότι 45 χρόνια ήμουν δικηγόρος στην περιοχή της Δυτικής Λέσβου για την περιοχή αυτή έγιναν δικαστήρια τα οποία ξεκίνησαν από το 1965, για την ανάκτηση της περιοχής. Τα δικαστήρια αυτά τα είχαν άλλοι. 

Όταν επανήλθε η περιοχή Αφεντέλι στο Δήμο Ερεσού που τον είχε μεταβιβάσει στο σύνολό του τα 240 στρέμματα, ο Δήμος με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου έδωσε 32 στρέμματα στους δύο δικηγόρους που είχε αναθέσει για να ανακτήσει και πάλι την περιουσία την οποία έχει πουλήσει. Η υπόθεση πήγε καλά, πήρε πίσω όλη την έκταση και ως αμοιβή των δικηγόρων έδωσε 16 και 16, δηλαδή συνολικά 32 στρέμματα.  

Και οι δύο δικηγόροι έκαναν αίτημα, ο Ευάγγελος Κούκους, ο οποίος ήταν από την Ερεσό και ο Παπαδημητρίου, ο οποίος ήταν από την Αθήνα. Έκαναν αίτημα και αγωγή στο Δημόσιο για να καθορίσει, για να ορίσει, αν υπάρχει παλαιός αιγιαλός ή όχι. Την αγωγή αυτή την έχει υπογράψει ο κύριος Κούκος -δικηγόρος ήταν- και μάλιστα την έχει υπογράψει ο κύριος Λαμπριανού.  

Όταν έφτασε η υπόθεση στο Εφετείο -αν θυμάμαι καλά ο κύριος Κούκος είχε αρρωστήσει -και έκανα παράσταση στο δικαστήριο για λογαριασμό του Κούκου, ο οποίος, όπως και ο Παπαδημητρίου, έλεγε ότι έκταση που αγοράσαμε -εναντίον του δημοσίου αυτό - είναι 32 στρέμματα ήρθε λοιπόν ο Άρειος Πάγος δεν καθόρισε καμία γραμμή αιγιαλού και παραλίας όπως ψευδώς αναφέρει ο Δήμαρχος στο Δημοτικό Συμβούλιο. Καθόρισε ότι η έκταση η οποία μπορούσε να πουληθεί ήταν μόνο των 11 στρεμμάτων, διότι η υπόλοιπη ήταν παλαιός αιγιαλός. Αυτό είπε ο Άρειος Πάγος.  

Όταν ξεκαθάρισε λοιπόν η υπόθεση -καίτοι αυτοί είχανε τίτλους κυριότητας 16 στρεμμάτων -με την απόφαση του Εφετείου, η οποία επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο κρίθηκε ότι οι δύο δικηγόροι είχαν μόνο από 11 στρέμματα.  

Αυτά τα 11 στρέμματα οι δικηγόροι τα πούλησαν. Στο συμβόλαιο λοιπόν αυτό της πώλησης των 11 στρεμμάτων σε κάποιον Γερμανό είχα υπογράψει ένα συμβόλαιο εγώ. Αυτό τι σημασία έχει και ψάχνει ο δήμαρχος να κατηγορήσει τον Γενικό Γραμματέα που του άνοιξε τα μάτια και αυτός τα κλείνει για να μην δώσει αυτούς οι οποίοι εγκληματούν σε βάρος της περιοχής και ξέρει εκείνος πάρα πολύ καλά ποιοι είναι. Οφείλει να το πει ο ίδιος. Εγώ δεν έκανα τίποτε άλλο από το να εφαρμόσω -και τώρα το ζητώ- την απόφαση του Αρείου Πάγου και αν αυτό βλάπτει το Δήμαρχο να βγει να το πει!».  

«Ποτέ μην πεις ποτέ...» 

Αν και είμαστε πολύ μακριά από τις αυτοδιοικητικές εκλογές, γνωρίζοντας την συμβολή σας στα κοινά και στην πολιτική εν γένει, να περιμένουμε κάποια υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές;  

«Ποτέ μην πεις ποτέ για τίποτα. Δεν το ξέρω ακόμη και δεν μπορώ να σας πω γιατί ποτέ δεν ξέρεις πως θα κυλήσουν τα πράγματα. Αυτό που με ενδιαφέρει πάντως είναι το καλό του τόπου και αν μπορώ να βοηθήσω για το καλό του τόπου θα το κάνω, όπως και το έκανα και τώρα. Και όταν δεν μπορώ να το κάνω είμαι υποχρεωμένος να πω ότι δεν γίνεται αυτό που ήθελα και φεύγω, όπως και έπραξα».