Χωρίς να έχει τη στήριξη που άρμοζε, από την εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και χωρίς να μπορεί να βασιστεί στην οικογένειά του καθώς οι δύο γονείς του αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα, ο 17χρονος μαθητής που είχε πέσει, σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες, θύμα ενδοσχολικής βίας, θα ήταν ένα ακόμη θύμα της κοινωνίας που κλείνει τα μάτια της. Μπροστά σε σοβαρές καταστάσεις που χρήζουν άμεσης βοήθειας και επέμβασης, αλλά...

«Κάποια πράγματα τα κρύβουν, δε θέλουν να τα βγάζουν στο φανερό, δε θέλουν να τα σκαλίζουν, γιατί φοβούνται κάποιοι συγγενείς τους μη θιγούν», είπε άτομο που γνωρίζει το 17χρονο και την οικογένειά του. Συμπλήρωσε δε, ότι ίσως κάποιοι δεν ήθελαν να γίνει γνωστό το συμβάν κυρίως για τις συνέπειες, όχι τόσο στην ψυχολογία του παιδιού και κάθε παιδιού που θα έπεφτε θύμα ενδοσχολικής βίας, αλλά κατ’ αρχήν γιατί το συμβάν αυτό μπορεί ενδεχομένως να επηρέαζε αρνητικά τη φήμη του ονόματός τους. Αν δεν επενέβαινε άμεσα καταγγέλλοντας το περιστατικό στην Αστυνομία ο ενήλικος μεγαλύτερος αδελφός του 17χρονου, ο έφηβος μπορεί να βίωνε ξανά τον ίδιο εφιάλτη και τις στιγμές «μαρτυρίου» μέσα στη σχολική μονάδα.

Τέτοιου είδους στιγμές, δυστυχώς, επηρεάζουν αρνητικά την ψυχολογία των μαθητών. Βέβαια η περίπτωση του μαθητή χρειαζόταν ειδική στήριξη πριν ακόμη εκδηλωθεί το περιστατικό, καθώς όταν έκλειναν οι πόρτες του σπιτιού του, ερχόταν αντιμέτωπος με προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζαν οι δικοί του άνθρωποι. Προβλήματα που, όπως είναι αναμενόμενο, γνώριζε η κοινωνία, αλλά και η πρώτη μικρή κοινωνία που ερχόταν σε επαφή, η κοινωνία του σχολείου, και όπως είναι φυσικό και οι καθηγητές αυτού. Ωστόσο, σύμφωνα με μαρτυρίες, ουδέποτε έγινε κάποια ενέργεια προκειμένου να έχει βοήθεια ο 17χρονος, αλλά και άλλοι μαθητές που ενδεχομένως είχαν να λύσουν προσωπικά ζητήματα και ήθελαν από κάποιον ένα χέρι βοήθειας.

Μηδενική στήριξη
Προφανώς, όλα τα παιδιά που έρχονται αντιμέτωπα με παρόμοιες καταστάσεις και για τις οποίες γνωρίζει η κοινωνία και το σχολείο, θα έπρεπε να τυγχάνουν ειδικής ψυχολογικής υποστήριξης, καθώς επηρεάζονται.

Βέβαια κάτι τέτοιο φαίνεται να αποτελεί πολυτέλεια για τα σημερινά δεδομένα, αφού οι όποιες υπηρεσίες υπάρχουν, σύμφωνα με το διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Βασίλη Κοντάρα, είναι υποστελεχωμένες. Στο Συμβουλευτικό Σταθμό Νέων που λειτουργεί, δούλευε μέχρι πρότινος, όπως μας εξηγεί, ένα άτομο που ήταν κατάλληλο για τη συγκεκριμένη θέση και είχε βοηθήσει να αντιμετωπιστούν πολύ δύσκολες περιπτώσεις στο παρελθόν, ωστόσο λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων έφυγε από το Συμβουλευτικό Σταθμό. Μάλιστα είχε γίνει προκήρυξη της θέσης, η οποία καλύφθηκε από εκπαιδευτικό, που δεν έχει όμως τις κατάλληλες γνώσεις και την εμπειρία που είχε ο προηγούμενος.

Οπότε, ο Συμβουλευτικός Σταθμός Νέων δεν μπορεί να προσφέρει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Από την άλλη, στο Κέντρο Διαφοροδιάγνωσης Διάγνωσης και Υποστήριξης Ειδικών Εκπαιδευτικών Αναγκών (ΚΕΔΔΥ) δεν ισχύει ο όρος «υποστήριξη», σύμφωνα με τον κ. Κοντάρα, αφού δεν υπάρχει το κατάλληλο προσωπικό για να επιτελέσει το ρόλο αυτό. Το τοπικό ΚΕΔΔΥ είναι υποστελεχωμένο και οι υπάλληλοί του ασχολούνται κατ’ αποκλειστικότητα με το να διαπιστώνουν αν οι μαθητές έχουν μαθησιακές δυσκολίες.