Μέσα σ’ αυτή την εβδομάδα η ισοτιμία της τουρκικής λίρας έναντι δολαρίου και ευρώ έφθασε στο χαμηλότερο επίπεδο όλων των εποχών. Από την αρχή του έτους η αξία της λίρας υποτιμήθηκε 26% έναντι του δολαρίου και κατά 33% έναντι του ευρώ. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι προχθές Πέμπτη, λίγο μετά το άνοιγμα των αγορών η ισοτιμία της λίρας υποχώρησε ραγδαία ξεπερνώντας και τις 7,55 ανά δολάριο και 8,95 ανά ευρώ. Η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας παρενέβη με νέες μαζικές αγορές του τουρκικού νομίσματος, το κύμα πωλήσεων όμως όχι απλώς δεν ανακόπηκε αλλά εντάθηκε.

Ο Αλί Μπαμπατζάν, πρώην υπουργός αλλά σήμερα πολιτικός αντίπαλος του Ερντογάν, υποστηρίζει ότι η Τουρκία το τελευταίο έτος δαπάνησε 100 δις δολάρια για να συγκρατήσει την υποτίμηση της λίρας, αλλά δεν τα κατάφερε και βεβαίως όπως δηλώνει ο ίδιος ούτε το ΔΝΤ μπορεί πλέον να την σώσει.

Τώρα ο Ερντογάν, που καυχάται για το είδος της Δημοκρατίας που απολαμβάνει η χώρα, την οποία αισιοδοξεί ότι σύντομα θα περιλαμβάνεται μέσα στην 10 ισχυρότερες του κόσμου, εμμένει στην ανορθόδοξη διαχείριση των οικονομικών. Θα πρέπει να βρει όμως τρόπο να επιστραφούν τα δανεικά δολάρια, σε μια εξαιρετικά δύσκολη γι αυτόν συγκυρία καθώς ο οίκος Moody’s υποβάθμισε πάλι προχθές την πιστοληπτική ικανότητα 13 Τραπεζών και δύο Μητροπολιτικών Δήμων (Πόλη-Σμύρνη) γεγονός που δυσχεραίνει ακόμη πιο πολύ την προμήθεια δολαρίων.

Η μόνη ελπίδα είναι η στροφή σε Ρωσία και Κίνα, χώρες που αποτελούν τους δύο κύριους εξαγωγείς προϊόντων προς τους γείτονές μας. Η Κίνα (όπως πράττει και σε άλλες χώρες διεισδύοντας - αλώνοντας σταδιακά την οικονομία) εμφανίζεται ως σωτήρας, καθώς η Τουρκία εξάντλησε τα διαθέσιμα της σε ξένο συνάλλαγμα. Το είχε ξανακάνει άλλωστε και τον Αύγουστο του 2018, όταν πάλι η λίρα είχε πέσει στα «τάρταρα». Η Ρωσία που ήδη «κάνει να παίρνει» περισσότερο από 2 δις δολ. από εξαγωγές καυσίμων (Gazprom), στριμώχνει την Τουρκία σε Συρία και Λιβύη, εκβιάζοντάς την σε θέματα προμηθειών και ενέργειας. Με την σειρά της η Τουρκία εκβιάζει την Ε.Ε., «εργαλειοποιώντας» το μεταναστευτικό, αλλά και για την Ευρώπη (Τράπεζες-Επιχειρήσεις-Αγορές) αποτελεί εφιάλτη το ενδεχόμενο της οικονομικής κατάρρευσης της Τουρκίας. Από την άλλη οι αλλοπρόσαλλοι και ευρισκόμενοι σε προεκλογικό πυρετό Αμερικανοί, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τρομάζουν με την ιδέα να δούνε την Τουρκία να πέφτει κυριολεκτικά στα χέρια Ρώσων και Κινέζων.

Αυτό είναι το κλίμα μέσα στο οποίο σε λίγες ημέρες, Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου συνέρχεται το Συμβούλιο Κορυφής της Ε.Ε. απ το οποίο εμείς περιμένουμε τον από μηχανής Θεό για την επίλυση των περιπεπλεγμένων προβλημάτων μας με τους γείτονες. Αλίμονο, «σαν δεν έχεις νύχια να ξυστείς!»