Μπαίνουμε για τα καλά στην καρδιά του καλοκαιριού και της τουριστικής σεζόν και δυστυχώς τα μηνύματα της τουριστικής αγοράς κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι για τη Λέσβο, που έτσι και αλλιώς δεν ανήκει στους πρώτους τουριστικούς προορισμούς της χώρας. Η τουριστική κίνηση από το εξωτερικό κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, χαρακτηριστική είναι η εικόνα που παρουσιάζουν οι κύριοι τουριστικοί προορισμοί του νησιού, όπως ο Μόλυβος , η Πέτρα και η Αναξος, αφού οι αφίξεις με τα τσάρτερ μπορεί να είναι κάπως καλύτερη, σε σχέση με την ...τραγική περσινή σεζόν, ωστόσο υπολείπεται της εικόνας του 2019, που αποτελεί το συγκρίσιμο στοιχείο της πριν  και μετά πανδημίας και περιοριστικών μέτρων εποχής. Ειδικά για τη Λέσβο που οι επιπτώσεις από το προσφυγικό -μεταναστευτικό ήταν βαρύτατες και οδυνηρές για την τουριστική κίνηση, αφού υπέστη κατακόρυφη πτώση μετά το 2015, όταν βρέθηκε στο «μάτι του κυκλώνα», χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να αρχίσει σιγά σιγά να επανεκκινεί τουριστικά το νησί , μέχρι που ήρθε η πανδημία για να το ξαναστείλει στα ...αζήτητα! Μεταναστευτικό και πανδημία έπεσαν πολύ βαρειά στο νησί, που προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να σηκώσει κεφάλι, να ανασυγκροτηθεί και να καταλάβει μια θέση στον  τουριστικό χάρτη της χώρας, αξιοποιώντας τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα , που ωστόσο παραμένουν σε ...καταστολή! Η Λέσβος, ως τόπος, πήρε τεράστια δημοσιότητα , λόγω του προσφυγικού, στην αρχή ως ένα νησί της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, με διεθνείς επαίνους για τη συμβολή του στην προσφυγική κρίση, αλλά στη συνέχεια είχε μια αρνητική προβολή λόγω του εγκλωβισμού και της ταλαιπωρίας χιλιάδων μεταναστών και με όσα τραγικά διαδραματίστηκαν με τις  απαράδεκτες συνθήκες διαμονής που αποτέλεσαν αιτία δυσφήμισης της χώρας μας και ειδικά του νησιού μας στη διεθνή κοινή γνώμη. Ευτυχώς η εικόνα που παρουσιάζει το νησί, τον τελευταίο χρόνο, δεν παραπέμπει σε καμιά περίπτωση στο χάος και στις ανεξέλεγκτες καταστάσεις του περσινού καλοκαιριού, που αποκορύφωμα τους ήταν η καταστροφική πυρκαγιά στο κέντρο υποδοχής της Μόριας και στα δραματικά που επακολούθησαν. Είναι γεγονός ότι η διαχείριση του μεταναστευτικού έχει μπει σε μια τάξη και έχει πάψει εδώ και πολύ καιρό να αποτελεί σημείο αναφοράς των εξελίξεων στο νησί, κάτι που δίνει το δικαίωμα σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς να σχεδιάσουν την επόμενη μέρα με γνώμονα την αναπτυξιακή προοπτική της Λέσβου, που αξίζει μετά την εξαετή αυτή «περιπέτεια» να ελπίζει σε «καλύτερες μέρες».

Το μεγάλο «στοίχημα» λοιπόν που καλείται να κερδίσει το νησί είναι την πρωτόγνωρη αυτή δημοσιότητα που «εισέπραξε» όλα αυτά τα χρόνια ελέω μεταναστευτικού, να την «εκμεταλλευτεί» προς όφελος του, καθιστώντας τη Λέσβο έναν ελκυστικό εναλλακτικό τουριστικό προορισμό, που έχει να επιδείξει πολλά και ποικίλα αξιοθέατα , από την ίδια τη φύση του , την ιστορία και τον πολιτισμό του και την εξαιρετική γαστρονομία του. Και εδώ θα πρέπει να υπάρξουν ιδέες και πρωτοβουλίες που θα ανοίξουν δρόμους και θα δημιουργήσουν προοπτικές, ώστε το τουριστικό προιόν του νησιού να στηθεί σε στέρεες βάσεις, αξιοποιώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τόπου μας που τον διαφοροποιούν από άλλους ανταγωνιστικούς προορισμούς. Γιατί πράγματι η Λέσβος ως «παρθένα» τουριστικά περιοχή, που ο μαζικός τουρισμός των προηγούμενων δεκαετιών  την προσπέρασε και δεν την άγγιξε, έχει τη δυνατότητα στην ομολογουμένως νέα εποχή που μπαίνουμε μετά την πανδημία να κάνει «άλματα» ανάπτυξης, αξιοποιώντας τον μοναδικό αγροδιατροφικό κλάδο που διαθέτει, τους εξαιρετικής ομορφιάς παραδοσιακούς οικισμούς και την εντυπωσιακή βιοποικιλότητα, που καθιστούν το νησί έναν τόπο ξεχωριστό για ξένους και ντόπιους.

 Στην συστηματική προσπάθεια που κάνει τα τελευταία χρόνια το Μουσείο του Απολιθωμένου Δάσους με την ανάδειξη του μοναδικού απολιθωμένου δάσους, αλλά και με την ένταξη ολόκληρης της Λέσβου στο  Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων της Unesco, προκειμένου να καταστήσει το νησί ξεχωριστό προορισμό για την ειδική αυτή κατηγορία τουριστών, θα πρέπει να προστεθούν και άλλες πρωτοβουλίες που θα στοχεύουν να προβάλλουν τη Λέσβο ως έναν ελκυστικό προορισμό που αξίζει κανείς να επισκεφθεί και να γνωρίσει. Στην κατεύθυνση αυτή, κατά τη γνώμη μας, κινείται και η περίπτωση με τα γυρίσματα της κινηματογραφικής ταινίας «Σμύρνη αγαπημένη» της Μιμής Ντενίση, που εκ των πραγμάτων θα αποτελέσει άλλη μια ευκαιρία προβολής του νησιού, μέσα από πρωτόγνωρους οδούς επικοινωνίας, που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμηθούν, δεδομένης της διαδραστικότητας και της δημοσιότητας που δημιουργούν τέτοιες παραγωγές. Μακάρι να δοθούν και άλλες ευκαιρίες για κινηματογραφικές ή ακόμη και για τηλεοπτικές παραγωγές στο νησί μας, αφού μέσω αυτών είναι εξασφαλισμένη η προβολή της Λέσβου, και το ενδιαφέρον του κόσμου να επισκεφθεί τα μέρη των γυρισμάτων, όπως άλλωστε συνέβη με την Κεφαλλονιά με την ταινία «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» και με το «Μάμα μία» στη Σκιάθο, που κατακλύστηκαν από τουρίστες από όλο τον κόσμο. Γι αυτό και θεωρούμε μίζερη την προσέγγιση που γίνεται από ορισμένους , που στο όνομα μιας κακής νοούμενης αντιπολιτευτικής λογικής, κατακρίνουν τη στήριξη που δίνεται στην παραγωγή από μέρους της Περιφέρειας και άλλων φορέων. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι τέτοιες κινήσεις είναι καλοδεχούμενες και στη Λέσβο γιατί αναδεικνύουν σε ευρύτατο κοινό, που δεν προσεγγίζεται διαφορετικά, τις ομορφιές του νησιού, προσελκύοντας επισκέπτες από κάθε γωνιά, εκτός και εντός Ελλάδας που είναι και το ζητούμενο. Και για να συμβεί αυτό χρειάζεται συστηματική, στοχευμένη και καλά προετοιμασμένη επιχείρηση προβολής , με πρωτοβουλίες που μπορεί να φέρουν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα σε βάθος χρόνου και όχι πρόσκαιρα που θα εξαφανιστούν με την πρώτη ευκαιρία.

Με αυτήν την λογική θα πρέπει να κινηθούν από εδώ και πέρα όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, αλλά και οι επαγγελματίες του τουρισμού, αναδεικνύοντας και προβάλλοντας συγχρόνως και τον προορισμό «Λέσβος» , αλλά αναβαθμίζοντας και τις υποδομές -δημόσιες και ιδιωτικές- που υπολείπονται σε σχέση με άλλες περιοχές και που θα πρέπει επιτέλους και αυτές να παίξουν το ρόλο τους στην συνολική αναβάθμιση του brand name  «Λέσβος». Η αναβάθμιση του αεροδρομίου «Οδ. Ελύτης», για παράδειγμα, πράγματι συμβάλλει στην κατεύθυνση βελτίωσης της εικόνας του νησιού, όπως και οι οδικοί άξονες προς τις κύριες τουριστικές περιοχές της Λέσβου , που όμως ακόμη, είτε βρίσκονται σε πορεία υλοποίησης (βλέπε δρόμος Καλλονή -Σίγρι) , είτε πρόκειται τώρα να ξεκινήσουν (δρόμος Αγ. Παρασκευή -Πέτρα) , είτε βρίσκονται ακόμη στα «συρτάρια» , όπως ο οδικός άξονας που οδηγεί στο Πλωμάρι. Και παρά το γεγονός ότι τουλάχιστον στην περιοχή αυτή έχουμε μια εντυπωσιακή νέα ξενοδοχειακή μονάδα που αναβαθμίζει συνολικά το νησί και το πάει ένα επίπεδο παραπάνω. Δυστυχώς η Λέσβος, όπως συνομολογούν πολλοί παράγοντες της τουριστικής αγοράς, όχι μόνο δεν αναβάθμισε το τουριστικό της προιόν , αλλά έχασε και παραδοσιακές αγορές της, λόγω και της διπλής κρίσης (οικονομικης και μεταναστευτικής)  που την έπληξε, όπως ήταν ο θρησκευτικός τουρισμός και ο εσωτερικός τουρισμός από τη βόρεια Ελλάδα, που φαίνεται να βρήκε διέξοδο σε νέους προορισμούς πιο κοντυνούς και πιο προσιτούς οικονομικά. Ενώ οι απώλειες αυτές δεν καλύφθηκαν από νέες αγορές, όπως είναι τα τσάρτερ και τα κρουαζιερόπλοια,που ειδικά τα τελευταία χρόνια λόγω προσφυγικού, είτε είχαν σημαντική πτώση , είτε εξαφάνισαν εντελώς το νησί από το χάρτη , όπως συνέβη με την κρουαζιέρα. Η μόνη νέα αγορά που φαινόταν να έχει κάποια δυναμική και που παρουσίαζε ομολογουμένως αυξητικές τάσεις ήταν αυτής της Τουρκίας, μέχρι που ήρθε η πανδημία και τα περιοριστικά μέτρα για τις μετακινήσεις μεταξύ των δυο ακτών να την μηδενίσουν και αυτή τα δυο τελευταία χρόνια, με τεράστιες απώλειες για τον τουρισμό του νησιού μας. Αλλά και αυτή η αγορά, η τόσο ελπιδοφόρα δεν αντιμετωπίστηκε από τους εμπλεκόμενους φορείς και τους επαγγελματίες του τουρισμού με τη σοβαρότητα και την επιμονή που απαιτούσε η προσέγγιση και η ιδιομορφία της συγκεκριμένης τουριστικής αγοράς, δεδομένου του ανταγωνισμού που υπήρχε από άλλα νησιά, που είχαν πιο στοχευμένες παρεμβάσεις προσέλκυσης Τούρκων τουριστών.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις για τις καθυστερήσεις και τις «παθογένειες», σε ότι αφορά την τουριστική αναβάθμιση της Λέσβου είναι βέβαιο ότι δεν εκπλήσσουν κανέναν, πολύ περισσότερο αυτούς που δραστηριοποιούνται στην τουριστική αγορά του νησιού. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, που όμως επιβάλλεται να αλλάξει άρδην, αν θέλουμε το νησί μας τη νέα εποχή που έρχεται να έχει άλλη θέση στο τουριστικό και όχι μόνο γίγνεσθαι που εκ των πραγμάτων διαμορφώνεται. Φαίνεται ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια παρατηρείται κάποια κινητικότητα και από ιδιώτες επενδυτές, αλλά και με τις δημόσιες παρεμβάσεις που στοχεύουν σε αναβάθμιση υποδομών που σίγουρα θα αλλάξουν τα δεδομένα στην εικόνα και στις δυνατότητες του νησιού. Αυτό είναι ένα πολύ κρίσιμο στοίχημα που θα πρέπει να κερδιθεί «πάσει θυσία», γιατί η Λέσβος επιτέλους οφείλει να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται , αλλά και τις μεγάλες δυνατότητες της που παραμένουν δυστυχώς εν υπνώσει... Είναι η ώρα να «ξυπνήσουν» όλοι οι παράγοντες που έχουν ρόλο και λόγο στο όλο εγχείρημα και να δράσουν από κοινού και συντονισμένα, με στόχο η Λέσβος της νέας εποχής επιτέλους να «πετάξει»!