Παρά την κρίση, η κατανάλωση ελαιολάδου στη Γερμανία αυξάνεται σταθερά, καθώς το καταναλωτικό κοινό της χώρας ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την υγιεινή διατροφή. Ωστόσο είναι κρίσιμο ζήτημα η τελική τιμή του προϊόντος, όπως και η προσοχή σε ζητήματα μάρκετινγκ και συσκευασίας, διότι πρόκειται για μια ιδιαίτερα απαιτητική αγορά. Αυτά ανέφερε χθες το μεσημέρι ο γραμματέας Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων Α΄ της Διεύθυνσης Επιχειρηματικής Ανάπτυξης Υπουργείου Εξωτερικών, Δημήτρης Πετρόπουλος, στη συνέντευξη Τύπου που παραχωρήθηκε πριν από την ημερίδα που διοργάνωσε ο ΟΠΕ σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Λέσβου στη Μυτιλήνη.

Ο κ. Πετρόπουλος σημείωσε ακόμα πως η είσοδος στη γερμανική αγορά μιας τοπικής επιχείρησης απαιτεί να υπάρχουν σημαντικές ποσότητες ελαιολάδου προς εξαγωγή. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το λάδι της Λέσβου για να έχει τύχη στη Γερμανία, θα πρέπει να προωθηθεί μέσα από μεγάλα επιχειρηματικά σχήματα. Οι μικρές, συνήθως ατομικές επιχειρήσεις του νησιού που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή και τυποποίηση ελαιολάδου, δύσκολα θα μπορέσουν να μπουν σε μεγάλα εμπορικά δίκτυα. Επίσης μπορούν να έχουν πολύ καλή πορεία προϊόντα με βάση το ελαιόλαδο, όπως είναι καλλυντικά και σαπούνι. Αρκεί να έχουν τον κατάλληλο σχεδιασμό και προώθηση στην αγορά.

Η τουρκική αγορά
Ο γενικός σύμβουλος Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων Β΄ της Ελληνικής Πρεσβείας στην Άγκυρα, Λάμπης Κουναλάκης, αναφέρθηκε στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της τουρκικής αγοράς ελαιολάδου.

Τόνισε ότι υπάρχει εισαγωγικός δασμός που ανέρχεται στο 46,5% και ουσιαστικά κάνει απαγορευτική κάθε προσπάθεια εξαγωγών ελαιολάδου στην Τουρκία από τη χώρα μας. Ο όγκος των εξαγωγών ελαιολάδου της Τουρκίας παραμένει μικρός, παρά τη σημαντική αύξηση της παραγωγής, η οποία τη σαιζόν 2011 - 2012 ανήλθε στους 200.000 τόνους. Η κατά κεφαλή κατανάλωση ελαιολάδου στην Τουρκία αντιστοιχεί στο 1/20 της κατά κεφαλή κατανάλωσης ελαιολάδου στην Ελλάδα.

«Ποιοτικά το τουρκικό ελαιόλαδο είναι κατώτερης ποιότητας από το ελληνικό», υπογράμμισε ο κ. Κουναλάκης.

Μόνο γκουρμέ
Ο κ. Κουναλάκης σημείωσε ακόμα πως οι απευθείας εξαγωγές ελληνικών τροφίμων και ποτών στην Τουρκία θα πρέπει να επικεντρωθούν στον τομέα των γκουρμέ ή ανωτέρας ποιότητας προϊόντων, τα οποία απευθύνονται σε καταναλωτές υψηλής εισοδηματικής στάθμης.

Ωστόσο, οι ελληνικές και ιδιαίτερα οι τοπικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε συνεργασίες με αντίστοιχες τουρκικές για την παραγωγή και τυποποίηση ελαιολάδου, το οποίο θα προωθείται σε αγορές τρίτων χωρών. Κυρίως στις χώρες της Ασίας και της υποσαχάριας Αφρικής. Αυτού του τύπου τις συνεργασίες τις προωθούν, εκτός από την ελληνική πλευρά, και τα Επιμελητήρια Κωνσταντινούπολης και Σμύρνης.

Ο γενικός σύμβουλος Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων Β΄ της Διεύθυνσης Χωρών Βαλκανικής, Ρωσίας και Χωρών Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών, Ιωάννης Μάρκος, υπογράμμισε ότι η Ελλάδα καλύπτει μόλις το 7% των εισαγωγών ελαιολάδου της Ρωσίας, όταν η Ισπανία καλύπτει το 60%. Μικρό μερίδιο αγοράς έχει και η Ιταλία. Η Ισπανία κέρδισε τη ρωσική αγορά γιατί μπήκε σε αυτή με μια μεγάλη επιχειρηματική συνεργασία με την επωνυμία «Μπόρχες», η οποία έδωσε ανταγωνιστικές τιμές και έκανε επιθετική πολιτική προώθησης, χρηματοδοτώντας δύο εκπομπές μαγειρικής στη ρωσική τηλεόραση.

 Τα ελληνικά ελαιόλαδα μπορούν να αξιοποιήσουν πλεονεκτήματα όπως είναι οι Ρώσοι τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα μας και η Ρωσική Εκκλησία, που προτιμά να χρησιμοποιεί «ορθόδοξο» λάδι.

Στη συνέντευξη Τύπου συμμετείχαν ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΕ, Αλκιβιάδης Καλαμπόκης, και ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Λέσβου, Θράσος Καλογρίδης.