Ουσιαστικά πρόκειται για ομελέτα με μπόλικα κρεμμύδια, που κατά παράδοση στην Τουρκία καταναλώνεται ως «Ιφτάρ», δηλαδή πρώτο γεύμα της ημέρας, αμέσως μετά τη δύση του ηλίου και τη διακοπή της νηστείας του Ραμαζανιού. Η παράδοση θέλει να προσφέρθηκε κάποτε ως «Ιφτάρ» στο Σουλτάνο κι από εκεί διαδόθηκε σ’ όλη τη χώρα.

Με τα χρόνια όμως ξεχάστηκε, είτε γιατί δεν είναι τόσο «γκουρμέ», αφού πρόκειται για συνταγή με ευτελή υλικά, είτε επειδή απαιτείται πολύς χρόνος για την παρασκευή της. Η ομελέτα λοιπόν του Ραμαζανιού, σε μεγάλο τηγάνι, ξεκινά με το καραμέλωμα των κρεμμυδιών (περίπου ένα κιλό), που κομμένα σε λουρίδες σιγά - σιγά σοτάρονται σε πέντε κουταλιές βούτυρο.

Κατά τους σχολαστικούς, το αργό αυτό, σε σιγανή φωτιά, σοτάρισμα των κρεμμυδιών μπορεί να κρατήσει έως και 2 ώρες! Έως ότου δηλαδή, πάρουν ένα διαφανές χρυσό χρώμα, αυτό λένε είναι και το μυστικό της συνταγής. Στην πράξη βέβαια, απαιτείται πολύ λιγότερος χρόνος. Στη φάση αυτή προσθέτουν μερικές κουταλιές ζάχαρη, τα ¾ κουταλιάς σούπας μπαχάρι ανακατεμένο με κανέλλα, αλάτι και μία κουταλιά του γλυκού ξύδι.

Ανακάτεμα μετά και τρύπες ανάμεσα στα κρεμμύδια και σε κάθε μια απ’ αυτές μπαίνει ένα αυγό (περίπου 8 με 10 στο μεγάλο τηγάνι). Σταδιακά με το κουταλάκι ρίχνουν στην επιφάνεια του κρόκου, λιωμένο καυτό βούτυρο απ’ τον πάτο του τηγανιού έως ότου ασπρίσει. Αυτό είναι όλο κι όλο. Θεωρείται δυνατή τροφή, ικανή να καλύψει τις ανάγκες του πιστού ύστερα μάλιστα από πολύωρη ασιτία. Παραλλαγή αυτής της συνταγής είναι η «ομελέτα Μενεμέν» στην οποία μαζί με τα κρεμμύδια σοτάρουν μπόλικες πιπεριές και ντομάτες.