Την περασμένη βδομάδα, μετά από μεγάλο διάστημα αντικρουόμενων πληροφοριών και ποικίλων διαρροών, παλινωδιών και δεύτερων σκέψεων, υπεγράφη επιτέλους μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελληνικής κυβέρνησης για την δημιουργία νέου κλειστού Κέντρου Υποδοχής Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) μεταναστών και προσφύγων στη Λέσβο, σε συγκεκριμένη θέση που βρίσκεται εκτός αστικού ιστού και σε σχετικά απομονωμένη περιοχή, με προοπτική να κατασκευαστεί και να λειτουργήσει, με συγκεκριμένες προδιαγραφές και κανόνες, σε ορίζοντα ενός περίπου έτους από σήμερα.

Η εξέλιξη αυτή, ειδικά μετά το έντονο παρασκήνιο που είχε προηγηθεί και την εμφανή προσπάθεια από πολλές πλευρές κινούμενες από ποικίλες σκοπιμότητες ή συμφέροντα να την μπλοκάρουν, κρίθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία όσων δεν …σιτίζονται πολιτικά ή οικονομικά από την διαιώνιση του μεταναστευτικού στη Λέσβο ως κατ’ αρχήν θετική. Ας δούμε τους βασικούς λόγους για τους οποίους μια νηφάλια προσέγγιση συνηγορεί υπέρ της συγκριμένης λύσης που φαίνεται επιτέλους να δρομολογείται.

- Η λύση που επιδιώκεται να δοθεί, δεν έρχεται από το πουθενά, αλλά αποτελεί προϊόν μιας γενναίας πρωτοβουλίας της Δημοτικής Αρχής του Δήμου Μυτιλήνης, συνεπικουρούμενης και από σημαντικές δυνάμεις παρατάξεων της αντιπολίτευσης, που εκφράζουν κατά τεκμήριο την συντριπτική πλειοψηφία των Δημοτών, αλλά και σημαντικών εκπροσώπων κοινωνικών φορέων, να μην επιμείνει στη στείρα άρνηση αλλά να προτείνει συγκεκριμένες επιλογές με όρους και κανόνες.

- Η λύση που δίνεται διασφαλίζει μια σειρά από ανυποχώρητες προϋποθέσεις, όπως μεταξύ άλλων, το νέο ΚΥΤ να είναι μακριά από το αστικό ιστό, να έχει συγκεκριμένη δυναμικότητα, να έχει συγκεκριμένες ποιοτικές προδιαγραφές ανθρώπινης φιλοξενίας και συγκεκριμένους κανόνες αυτόνομης και οργανωμένης λειτουργίας.

- Τυχόν συνέχιση του αδιέξοδου «διαλόγου» για πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της νέας θέσης, με επιχειρήματα μάλιστα πολλές φορές εμφανώς προσχηματικά (χαρακτηριστικό παράδειγμα η ένσταση περί επικινδυνότητας της θέσης λόγω γειτνίασης με τον ΧΥΤΑ, που καταρρίφθηκε κατηγορηματικά από σχετική γνωμοδότηση του τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου) θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε μονιμοποίηση της «προσωρινής» δομής στον Καρα Τεπέ, δημιουργώντας μια μόνιμη πληγή στην είσοδο της Πρωτεύουσας του νησιού.

- Ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα θα έχουν και «μαχητικές» πλην μαξιμαλιστικές και ανέξοδες συνθηματολογίες για «καμιά νέα δομή στο νησί» που πρακτικά σημαίνουν μονιμότητα του Καρα Τεπέ, αφού όση αποσυμφόρηση και να γίνεται και όσο καλή φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων και αν υπάρχει πάντα θα υπάρχουν διαρροές και πάντα θα χρειάζεται ένα ΚΥΤ έστω και περιορισμένης δυναμικότητας.

- Η επίκληση από τους συνειδητούς ή άθελα πλην εξ αντικειμένου θιασώτες της μη λύσης του «επιχειρήματος» ότι «αφού η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί ότι η αποσυμφόρηση του νησιού από τους υπάρχοντες πρόσφυγες και μετανάστες γιατί να χρειαζόμαστε νέο ΚΥΤ», υποτιμά σκόπιμα ή όχι, ότι βαρύνοντα ρόλο στην ομαλοποίηση της κατάστασης έχει παίξει η αποτελεσματική ως τώρα σε μεγάλο τουλάχιστον βαθμό φύλαξη των θαλασσίων συνόρων, που αφενός πάντα θα έχει έστω και μικρά κενά, και αφετέρου δεν λαμβάνει υπ’ όψη τυχόν έκτακτη άσκηση πίεσης μεταναστευτικών ροών ως εργαλείο στα χέρια ενός κακόπιστου γείτονα.

- Το περίεργο είναι ότι μέρος αυτών που θεωρούν ότι είναι εύκολο να σχεδιάζουμε με δεδομένο -μετά την αποσυμφόρηση- μικρό και προσωρινό αριθμό μεταναστών και προσφύγων που θα οφείλεται προφανώς στις μειωμένες ροές, την ίδια στιγμή σπεύδουν να καταγγείλουν την Ελληνική κυβέρνηση -ή να υιοθετήσουν άκριτα καταγγελίες άλλων εναντίον της- για άσκηση πολιτικής βίαιων επαναπροωθήσεων!

- Η εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι μόνο στη χρηματοδότηση αλλά και στην κατασκευή και λειτουργία με συγκεκριμένες προδιαγραφές του νέου ΚΥΤ, είναι εξ αντικειμένου Θετική, αφού για πρώτη φορά ένα πρόβλημα που οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί το αντιμετώπιζαν στην πράξη ως πρόβλημα των χωρών πρώτης υποδοχής προς τις οποίες οφείλεται απλώς «αλληλεγγύη», εμφανίζονται ως συμμέτοχοι και συνδιαχειριστές του.

Αν και θα μπορούσαμε να παραθέσουμε πολλά ακόμα επιχειρήματα που συνηγορούν υπέρ της συγκεκριμένης λύσης, σταματούμε εδώ πιστεύοντας ότι η πλειοψηφία των καλοπροαίρετων πολιτών θεωρεί κάποια πράγματα αυτονόητα.

Προτιμούμε να κλείσουμε τη σύντομη αυτή αναφορά με δυο ακόμα κρίσιμες παρατηρήσεις:

Η πρώτη: Οι οπαδοί της μη λύσης για λόγους οικονομικών συμφερόντων δεν εμφανίστηκαν αυτές τις μέρες πουθενά. Το έχουμε ξαναγράψει άλλωστε ότι είναι δύσκολο να βγει κάποιος και να φωνάζει «κάτω τα χέρια από την κονόμα μας». Όμως εδώ υπάρχει και κάτι άλλο. Ορισμένοι παράγοντες του τόπου, άλλοι από ιδεοληψία, άλλοι από αντιπολιτευτική διάθεση προς την κυβέρνηση ή τη δημοτική αρχή και άλλοι απλά γιατί επενδύουν στο λαϊκισμό, ανέλαβαν να κάνουν για λογαριασμό των συμφεροντολόγων τη «βρώμικη δουλειά». Ελπίζουμε άθελά τους, και όχι για να εξασφαλίσουν οικονομική στήριξη σε μελλοντικές εκλογικές διαδικασίες ή απλώς δωρεάν ραδιοφωνική ή τηλεοπτική προβολή!

Η δεύτερη: Η λύση που δόθηκε και το συγκεκριμένο μνημόνιο που υπογράφηκε, δεν σημαίνει ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν ομαλά και απρόσκοπτα. Είναι βέβαιο ότι οι οπαδοί της μη λύσης διαθέτουν πολλαπλές εφεδρείες που δεν θα διστάσουν να τις ρίξουν στη μάχη για να ανακόψουν την υλοποίηση του σχεδίου. Οφείλουν, λοιπόν, όσοι κινήθηκαν και κινούνται γύρω από ένα διαμορφωμένο μέτωπο λογικής να επαγρυπνούν και να απαιτούν διαρκώς οι συμφωνίες να γίνουν πράξη και να οδηγηθούμε σύντομα σε ένα αποσυμφορημένο νησί από προσφυγικούς και μεταναστευτικούς πληθυσμούς και ένα σύγχρονο ΚΥΤ που να παίζει το ρόλο ακριβώς που προβλέπει ο ορισμός του. Υποδοχή, Ταυτοποίηση και είτε χορήγηση ασύλου είτε επιστροφή στον τόπο προέλευσης και όχι μόνιμη φιλοξενία.

Και ένα τελευταίο. Όσοι κυβερνητικοί παράγοντες δικαιολογούσαν μέχρι πρότινος τις τραγικές καταστάσεις στις οποίες είχε περιέλθει το νησί στην ανυπαρξία αξιόπιστων συνομιλητών και σε έλλειψη προτάσεων από τους τοπικούς παράγοντες, τώρα που φαίνεται ότι όλα αυτά ξεπεράστηκαν θα θυμηθούν τις παντοειδείς υποσχέσεις τους για στήριξη του νησιού και των κατοίκων του για την επανόρθωση μέρους έστω της ζημιάς που υπέστη από τις αλόγιστες πολιτικές και τις λανθασμένες διαχειρίσεις των τελευταίων ετών αναφορικά με το μεταναστευτικό. Και αν κάνουν πως τις ξεχνούν, χρέος των αιρετών κάθε τύπου, βουλευτών, αυτοδιοικητικών και εκπροσώπων κοινωνικών φορέων, αλλά και των μέσων ενημέρωσης είναι να τους τις θυμίζουν απαιτητικά. Εμείς τουλάχιστον και σε αυτή τη μάχη θα είμαστε παρόντες.