Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Πριν μερικές μέρες μια καταστροφική φωτιά , που τα αίτια της δεν έχουν εξακριβωθεί ακόμη, έπληξε τις εγκαταστάσεις του συνεταιρισμού Μεσοτόπου με αποτέλεσμα να καταστραφούν ζωοτροφές, μηχανήματα και το ίδιο το κτήριο , που με πολυετή προσπάθεια είχε καταφέρει να διαθέτει ο δραστήριος αυτός συνεταιρισμός. Η είδηση της καταστροφής προκάλεσε αισθήματα θλίψης στην κοινή γνώμη του νησιού μας και όχι μόνο, που έσπευσε να εκδηλώσει τη συμπάθεια της, αλλά και την αλληλεγγύη στους ανθρώπους του συνεταιρισμού, με μηνύματα συμπαράστασης , αλλά και με παραγγελίες των εξαιρετικών προιόντων του Μεσοτόπου , ως μια ελάχιστη στήριξη προκειμένου σε αυτές τις δύσκολες ώρες να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του και να συνεχίσει το έργο του. Η στήριξη ήταν πράγματι συγκινητική, γιατί η τοπική κοινωνία του νησιού και όχι μόνο , θεώρησε τεράστια ατυχία αυτό που συνέβη, γιατί ο Συνεταιρισμός Μεσοτόπου με τα συνεχή βήματα ανάπτυξης κατάφερε να δημιουργήσει μια αξιοζήλευτη παραγωγική μονάδα, με πολύπλευρες δραστηριότητες, αξιοποιώντας τα προιόντα των παραγωγών -μελών του και δημιουργώντας θέσεις εργασίας, συμβάλλοντας έτσι καθοριστικά στην ανάπτυξη της περιοχής και στην αύξηση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων. Αλλωστε αυτός δεν είναι ο ρόλος ενός συνεταιρισμού παραγωγών, που δεν περιορίζεται μόνο στις επιδοτήσεις , αλλά συνεχώς αναζητά τρόπους για να αναδείξει τα τοπικά «καλούδια» του, επεκτείνοντας δραστηριότητες και καταπιανόμενος και με την παραγωγή προιόντων , πέρα από τα κατ΄εξοχήν παραδοσιακά , όπως είναι για παράδειγμα τα τυροκομικά , που έτσι και αλλιώς αποτελούν το κύριο αντικείμενο του πρωτοπόρου αυτού συνεταιρισμού και των «ανήσυχων , με την καλή έννοια και δημιουργικών Μεσοτοπιτών, που ξέρουν να ξεχωρίζουν. Δεν γνωρίζουμε αν πράγματι ο συνεταιρισμός Μεσοτόπου «μπήκε στα μάτια», όπως κάποιοι έσπευσαν να πουν μετά το κακό που έγινε, όμως είναι βέβαιο ότι αποτελούσε πρότυπο για τη συνεταιριστική ιδέα και για αυτό ήταν αξιοζήλευτη η προσπάθεια του και το αποτύπωμα που άφηνε στην τοπική οικονομία. Ηταν και είναι παράδειγμα προς μίμηση, γιατί κατάφερε με τις δικές του δυνάμεις και αξιοποιώντας το παραγωγικό δυναμικό του τόπου του, να «ξεφύγει» από τα συνηθισμένα, ανοίγοντας δρόμο προς όφελος των μελών του και του τόπου γενικότερα. Να γιατί το παράδειγμα του Μεσοτόπου δεν μπορεί να περάσει στο ...ντούκου, ούτε και να περιοριστεί στις πρώτες εντυπώσεις που προκάλεσε το ατυχές συμβάν.Πέρα από τις όποιες συναισθηματικές προσεγγίσεις οφείλει και η τοπική κοινωνία , αλλά κυρίως η κεντρική διοίκηση και οι τοπικοί φορείς να αναζητήσουν τρόπους στήριξης του συνεταιρισμού και των ανθρώπων του, για να μπορέσει μετά το «σοκ» που υπέστη να επανακάμψει, γιατί το αξίζει πραγματικά.
Ομως με αφορμή αυτό το τραγικό συμβάν, αναδείχτηκε σε μεγάλο βαθμό και το θετικό παράδειγμα των Μεσοτοπιτών, που κατάφεραν να καταστήσουν το χωριό τους δακτυλοδεικτούμενο, με όσα έχουν καταφέρει μέχρι τώρα και με τον αγροκτηνοτροφικό συνεταιρισμό τους και με το γυναικείο συνεταιρισμό και με τις ιδιωτικές μονάδες της περιοχής, αποδεικνύοντας στην πράξη την προδευτικότητά τους. Το παράδειγμα των Μεσοτοπιτών δείχνει ότι οι τύχες μιας τοπικής κοινότητας και μιας ευρύτερης περιοχής, βρίσκεται στα χέρια της τοπικής κοινωνίας αρκεί να είναι σε θέση να αξιοποιήσει τις παραγωγικές δυνατότητες του τόπου, να δημιουργήσει συνέργειες, να αναζητήσει χρηματοδοτικά εργαλεία προκειμένου να αναδείξει τα ξεχωριστά προιόντα που παράγει, προσελκύοντας καταναλωτές και αγορές. Η περίπτωση του Μεσοτόπου καταδεικνύει ότι ο αγροτοδιατροφικός τομέας στη Λέσβο κατέχει ξεχωριστή θέση στην οικονομία του νησιού μας, έχει τεράστιες δυνατότητες που δεν έχουν αξιοποιηθεί στο βαθμό που θα έπρεπε και ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια περαιτέρω ανάπτυξης, αν όλα αυτά συνδυαστούν με καινοτόμες ιδέες, με τις απαραίτητες συνέργειες και φυσικά με την αναγκαία οικονομική και τεχνική στήριξη, ώστε οι βάσεις να είναι στέρεες για η προοπτική εξασφαλισμένη. Είναι αλήθεια ότι στο νησί μας υπάρχουν κυρίως από ιδιώτες εξαιρετικές προσπάθειες με βραβευμένα τοπικά προιόντα, που πραγματικά αναδεικνύουν τον αγροδιατροφικό τομέα της Λέσβου, με τα επώνυμα προιόντα τους, που πάντα αποτελούν «πρεσβευτές» ενός τόπου εντός χώρας , αλλά και στο εξωτερικό.
Και εδώ είναι το ζητούμενο και το «στοίχημα» που πρέπει να κερθηθεί και στη Λέσβο αν πράγματι στοχεύουμε να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα ως τόπος, συνδυάζοντας τον εξαιρετικό αγροδιατροφικό τομέα του νησιού, με τα μοναδικά τυροκομικά προιόντα και το λεσβιακό ελαιόλαδο, με τον τουρισμό και τις εναλλακτικές μορφές του, που πλουσιοπάροχα μπορεί να προσφέρει στους επισκέπτες του όλο το χρόνο.Ομως για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, για να γίνει η Λέσβος ένας τέτοιας ποιότητας προορισμός, απαιτείται στοχευμένος σχεδιασμός, κοινές πρωτοβουλίες και συνέργειες, που θα προβάλλουν το brant name «Λέσβος» συνολικά, δίνοντας συγκεκριμένη ταυτότητα στο νησί, που να το καθιστά ελκυστικό και ενδιαφέρον. Αν οι μεμονωμένες καλές ομολογουμένως προσπάθειες, δεν μπουν κάτω από μια συλλογική «ομπρέλα», το τελικό «αποτύπωμα» που θα μένει θα είναι πάντοτε ελλειμματικό και δεν θα μπορεί να αναδείξει τον «πλούτο» του νησιού σε όλο το μεγαλείο του! Και αυτό είναι ένα πρόβλημα και μια αδυναμία των συλλογικών φορέων του νησιού για να συνεργαστούν, να πάρουν την πρωτοβουλία των κινήσεων, ώστε οι όποιες μεμονωμένες προσπάθειες να πολλαπλασιαστούν, για να πολλαπλασιαστεί και το τελικό αποτέλεσμα. Η περίπτωση του Μεσοτόπου, έστω και μέσα από τις ...στάχτες της καταστροφής των εγκαταστάσεων του συνεταιρισμού, ανέδειξε το «μεγαλείο» των ανθρώπων του και το αποτέλεσμα των φιλότιμων προσπαθειών τους, και δείχνει το δρόμο για το τι μπορεί να γίνει σε όλη τη Λέσβο, με δεδομένα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει και τα οποία εν πολλοίς παραμένουν αναξιοποίητα. Αυτά πρέπει να ενεργοποιηθούν με σχεδιασμό και όραμα, αξιοποιώντας καινοτόμες ιδέες και σύγχρονες τεχνολογίες, με στόχο να δραστηριοποιηθούν στο οικονομικό γίγνεσθαι του νησιού νέοι άνθρωποι, που θα παραμείνουν σ΄αυτό, δημιουργώντας και νέες θέσεις εργασίας με προοπτική.
Δεν χωρεί καμμιά αμφιβολία ότι μετά την δεκαετή αυτή «περιπέτεια», που η Λέσβος ταλαιπωρήθηκε όσο κανένα άλλο μέρος της χώρας , λόγω κυρίως του μεταναστευτικού που της έλαχε να σηκώσει, κατά γενική ομολογία, ανισοβαρώς σε σχέση με όλες τις άλλες περιοχές, οφείλει να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της, να αποφασίσει ποιες είναι οι προτεραιότητες της και να ιεραρχήσει τι πρέπει να γίνει στο νησί σε σχέση με υποδομές, αλλά κυρίως σε σχέση με τις παραγωγικές δυνατότητες του. Προφανώς οι δρόμοι, τα λιμάνια, οι αναπλάσεις και οι όποιες άλλες παρεμβάσεις, είναι αναγκαίες και θα πρέπει να δρομολογηθούν για να βελτιωθεί η εικόνα του νησιού και για τους μόνιμους κατοίκους , αλλά και για τους επισκέπτες του, που στόχος είναι να πολλαπλασιαστούν, αν πράγματι επιδιώκουμε να καταστεί η Λέσβος ελκυστικός τουριστικός προορισμός με δυναμική ανάπτυξης. Ωστόσο μεγάλο βάρος θα πρέπει να δοθεί και στον πρωτογενή τομέα, που η Λέσβος διαθέτει, όμως με σύγχρονη προσέγγιση , κατά τα «πρότυπα» του Μεσοτόπου για να αναφερθούμε στο παράδειγμά του, γιατί η πολυδιάστατη ανάπτυξη ενός τόπου αποτελεί την καλύτερη εγγύηση ότι δεν θα υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές, όταν ένας κλάδος της οικονομίας του, για παράδειγμα ο τουρισμός πληγεί κάποια στιγμή από εξωγενείς παράγοντες , όπως εν προκειμένου η πανδημία. Και η Λέσβος έχει όλες τις προυποθέσεις για να βαδίσει στη νέα εποχή που μπαίνουμε με δυναμισμό και με αυτοπεποίθηση, αξιοποιώντας τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται και δημιουργώντας νέες προς όφελος των τοπικών κοινωνιών, που και αυτές έχουν την ευθύνη του τι μέλλει γενέσθαι στον τόπο μας. Ολοι μαζί θα γυρίσουμε τη νέα σελίδα του νησιού μας αν θέλουμε πραγματικά να δημιουργηθούν νέες προοπτικές στον τόπο μας! Και θέλουμε να ελπίζουμε ότι αυτός είναι ο κοινός στόχος όλων. Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν για όλους , συλλογικούς φορείς και ιδιώτες.