Πέθανε σε ηλικία 80 ετών ο σημαντικός θεατρικός συγγραφέας και πεζογράφος  με καταγωγή από την Λέσβο, Μάριος Ποντίκας.

Από τους κορυφαίους του μεταπολιτευτικού «ρεαλιστικού νεοελληνικού θεάτρου», με επιτυχίες που άφησαν εποχή, ο Μάριος Ποντίκας έγραψε διαχρονικά και επίκαιρα κείμενα.

Ο Μάριος Ποντίκας γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, το 1942. Ήταν απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών της Αθήνας. Για μεγάλο χρονικό διάστημα απασχολήθηκε στην διαφήμιση ως κειμενογράφος – δημιουργικός συντελεστής. Είχε διασκευάσει κείμενα της ελληνικής πεζογραφίας για την τηλεόραση (Χαμένη ‘Ανοιξη του Στρ.Τσίρκα, Η αγάπη άργησε μια μέρα της Λ. Ζωγράφου, κ.α).

Έργα του έχουν παρουσιαστεί στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Ο γάμος), στο Εθνικό Θέατρο (Τρομπόνι, Ορθός Λόγος, Θεατές), στο Θέατρο ΣΤΟΑ (Θεατές, Εσωτερικαί Ειδήσεις, Κοίτα τους, Ο λάκκος και η φάβα, Η πανοραμική θέα μιας νυχτερινής εργασίας, Η γυναίκα του Λωτ -έργο που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τη Θεατρική Σκηνή του Α. Αντωνίου με τίτλο ΕΣΤΩ), στο Θεσσαλικό Θέατρο (Η διαθήκη, Εθνική γιορτή), στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Η γυναίκα του Λωτ, Τρομπόνι) και σε άλλες σκηνές, μεταξύ των οποίων πολλές ερασιτεχνικές.

Είχε εκδώσει δύο συλλογές με πεζογραφήματά του (Δραπέτης γηροκομείου, Κλειδαρότρυπα και άλλες ιστορίες) αρκετά από τα οποία έχουν προδημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2012 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης το βιβλίο του «Ζήτω», μια ανθολόγηση διηγημάτων από παλαιότερες δημοσιεύσεις τους, και το 2014 το «Κουταμάρες (και μια εξυπνάδα)».

Συλλυπητήρια από την ηγεσία του ΥΠΠΟΑ

Πληροφορούμενη την απώλεια του Μάριου Ποντίκα, η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Στα θεατρικά έργα του Μάριου Ποντίκα ξεδιπλώνεται ολόκληρη η μεταπολιτευτική Ελλάδα. Μέσα από τον λόγο των ηρώων του υπήρχαν πάντα αναφορές στην ιστορία, την κοινωνία, τις προσωπικές σχέσεις. Ακολουθώντας τη ρεαλιστική κατεύθυνση στη γραφή του, ο Μάριος Ποντίκας δημιούργησε χαρακτήρες που γίνονταν οικείοι στους θεατές από τις πρώτες στιγμές της παράστασης. Στήριξε με τα έργα του το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, το Θέατρο Τέχνης και το θέατρο ΣΤΟΑ, με το οποίο είχε μια μακρά και στενή συνεργασία. Ο «Λάκκος και η Φάβα», η «Γυναίκα του Λωτ», ο «Ορθός Λόγος», ο «Γάμος», μερικά μόνο από τα έργα της πλούσιας εργογραφίας του, θα συνεχίσουν να κοσμούν το νεοελληνικό θέατρο. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους και στους φίλους του».