Δάκρυα συγκίνησης και ευτυχίας έτρεχαν στα μάτια των παρευρισκομένων την Κυριακή στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, μετά την ομιλία της Ρηνιώς Συμεωνίδου για τα intersex (διαφυλικά) παιδιά. Όταν το παιδί της ανέβηκε επί σκηνής του TEDx Lesvos. Αυτό το παιδί που κάποιοι γιατροί συνέστηναν ανεπιφύλακτα να μη γεννηθεί ποτέ -όπως και άλλα έμβρυα για τα οποία η φύση δεν ξεχώριζε το φύλο τους σύμφωνα με τις κοινωνικές νόρμες- ζει και είναι ευτυχισμένο. Δυστυχώς τα intersex παιδιά δεν νοούνται φυσιολογικά και κανονικά, δεν είναι «ακριβώς» αγόρια, ούτε «ακριβώς» κορίτσια. Και αυτή η δική μας ιστορικά και πολιτισμικά διαμορφωμένη σύγχυση απέναντι σ’ αυτή τη συνθήκη, αποτελεί ώθηση για τον τερματισμό τέτοιων ειδών εγκυμοσύνης ή δίνει το «ελεύθερο» στους γιατρούς να προχωρούν σε «διορθώσεις» φύλου, χωρίς φυσικά τη συγκατάθεση του παιδιού.

 Έχοντας μεγαλώσει ήδη ένα παιδί, κι όταν πια πίστευε πως είχε  τελειώσει με τη γονεϊκότητα, η Ρηνιώ Συμεωνίδου ανακάλυψε με το σύντροφό της πως το ταξίδι ξανάρχιζε, με νέα δεδομένα: «Ως εκείνη τη στιγμή γνωρίζαμε, όπως κι ο περισσότερος κόσμος ήδη από το σχολείο, ότι τα μωρά έρχονται στον κόσμο σε δύο μόνο “εκδόσεις”, είτε αγοράκια με ΧΥ χρωμοσωμικά χαρακτηριστικά, είτε κοριτσάκια με ΧΧ. Στον 5ο μήνα της κύησης όμως, όλο το γνωστό μας σύμπαν άλλαξε όταν το αποτέλεσμα της αμνιοκέντησης έδειξε πως το δικό μας μωρό - αν και έμοιαζε με αγοράκι στους υπέρηχους - χρωμοσωμικά ήταν πολύ ιδιαίτερο: ήταν ΧΧΥ.»

Αψηφώντας τις «αυθεντίες» στο νησί όπου έμεναν και που αρνήθηκαν κάθετα να αναλάβουν τον τοκετό, τόλμησαν να συνεχίσουν στην Αθήνα και φέραν στη ζωή το υπέροχο πλασματάκι τους. Όσο μεγάλωνε, συνέχιζαν να ξετυλίγουν την πληροφορία για αυτήν την γενετική ιδιαιτερότητα που τελικά δεν ήταν τόσο σπάνια: Σαν το παιδί τους γεννιούνται 1 στα 450 αγόρια και άγνωστο πόσα κορίτσια. Με παρεμφερείς γενετικές διαφοροποιήσεις γεννιέται συνολικά περίπου το 1,7-2% του πληθυσμού, δηλαδή όμοια με το ποσοστό ανθρώπων με κόκκινα μαλλιά!

Για να γίνουν «κανονικά»

Ως τις μέρες μας, επισημαίνει η Ρ. Συμεωνίδου πολλά από αυτά τα παιδιά υποβάλλονται σε επαναλαμβανόμενες χειρουργικές επεμβάσεις ή ορμονικές θεραπείες στην προσπάθεια «κανονικοποίησης» της ανατομίας τους προς στο ένα ή στο άλλο φύλο, παρά το γεγονός ότι αυτές οι παρεμβάσεις συνήθως δεν είναι ιατρικά επείγουσες ή αναγκαίες για την υγεία τους, είναι επεμβατικές, μη-αναστρέψιμες και τους στερούν την γονιμότητα, ενώ καταστρέφουν τη φυσιολογική αίσθηση απόλαυσης: «Τα παιδιά είναι πολύ μικρά για να συναινέσουν τη στιγμή της παρέμβασης και στους γονείς δεν δίνονται επαρκείς πληροφορίες και υποστήριξη ώστε να λάβουν μια ενημερωμένη απόφαση για το τι είναι καλύτερο μακροπρόθεσμα για τα παιδιά τους».

Σήμερα τέτοιες πρακτικές σύμφωνα με τον ΟΗΕ, προσθέτει, χαρακτηρίζονται ανθρώπινα βασανιστήρια και αποτελούν κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων τους, όπως το δικαίωμα στη σωματική ακεραιότητα.

Από τη δεκαετία του ’90 όλο και περισσότερα άτομα που ως παιδιά υποβλήθηκαν σε τέτοιες  ιατρικές επεμβάσεις βρίσκουν το θάρρος και μιλούν ανοιχτά για αυτές τις εμπειρίες τους, για το τραύμα, τη μυστικότητα και την ντροπή που βίωσαν.

Στο σχολείο

Οι ίντερσεξ μαθητές, όπως και τα περισσότερα ΛΟΑΤΚΙ παιδιά, αντιμετωπίζουν συχνότερα στοχοποίηση και διακρίσεις σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες εάν η ταυτότητα & η έκφραση φύλου τους, το ανάστημα, ο σωματότυπος, η φωνή, ή άλλα στοιχεία της εμφάνισής τους δε συμμορφώνονται με την αρσενική ή θηλυκή νόρμα, επισημαίνει.

Και παρέθεσε αναφορές για εκφοβισμό (bullying όπως προσβολές, γελοιοποίηση, ψυχολογική και σωματική βία), κατάθλιψη και σχολική εγκατάλειψη, με όσες αρνητικές συνέπειες μπορεί να επιφέρουν αυτά στην πραγμάτωση του επαγγελματικού και κοινωνικού τους δυναμικού.

Συγκλονιστικός επίλογος

Κάθε παιδί, αγόρι ή κορίτσι ή ίντερσεξ, έχει δικαίωμα να γνωρίζει την πληροφορία που το αφορά και να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητα του: «Κάθε παιδί δικαιούται άνευ όρων αγάπη, πλήρη αποδοχή και υποστήριξη για αυτό που είναι και εκφράζει. Πίσω στη δική μας ιστορία, η διττή έκφραση φύλου του παιδιού μας είχε γίνει εμφανής από πολύ νωρίς»

Και κατέληξε: «Και επειδή τίποτε δεν μπορεί να γίνει για τους ίντερσεξ ανθρώπους χωρίς αυτούς, αν σήμερα στέκομαι υπερήφανη για το παιδί μου μπροστά σας και τολμώ να γίνω η φωνή του, είναι από τη δική του τόλμη, προτροπή και με την άδεια του. Σ ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου. Ευχαριστώ κι εσάς που με ακούσατε.»

Βασικά σημεία της ομιλίας της

Intersex καλείται η ζωντανή εμπειρία των κοινωνικο-πολιτισμικών συνεπειών που βιώνουν οι άνθρωποι που γεννιούνται με σώματα που δεν ανταποκρίνονται στις κανονιστικές κοινωνικές κατασκευές για το αρσενικό και το θηλυκό

Στην αρχαιότητα η αντιμετώπιση όσων συνδύαζαν μικτά έμφυλα χαρακτηριστικά ήταν σεβαστική και έχαιραν αποδοχής και θαυμασμού, παρά το γεγονός ότι στις επόμενες περιόδους η στάση απέναντι στους ανθρώπους αυτούς, άλλαξε ριζικά από σεβαστική σε εχθρική

Τα παιδιά είναι πολύ μικρά για να συναινέσουν τη στιγμή της παρέμβασης και στους γονείς δεν δίνονται επαρκείς πληροφορίες και υποστήριξη ώστε να λάβουν μια ενημερωμένη απόφαση για το τι είναι καλύτερο μακροπρόθεσμα για τα παιδιά τους

Κάθε παιδί, αγόρι ή κορίτσι ή ίντερσεξ, έχει δικαίωμα να γνωρίζει την πληροφορία που το αφορά και να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητα του. Κάθε παιδί δικαιούται άνευ όρων αγάπη, πλήρη αποδοχή και υποστήριξη για αυτό που είναι και εκφράζει

Σύμφωνα με έκθεση του 2015 του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA) για την κατάσταση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των ίντερσεξ ανθρώπων, επεμβάσεις «κανονικοποίησης» σε ίντερσεξ παιδιά πραγματοποιούνται σε τουλάχιστον 21 ευρωπαϊκά κράτη. Μέχρι στιγμής μόνο η Μάλτα και πρόσφατα η Πορτογαλία ανταποκρίθηκαν.