Μπαίνουμε στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, με ανοιχτά πολλά μέτωπα και εντός και εκτός χώρας, αλλά και με μεγάλες προοπτικές, αν οι εκκρεμότητες και τα προβλήματα που «κληρονομήσαμε» από την προηγούμενη δεκαετία αντιμετωπιστούν έγκαιρα, ή στη χειρότερη περίπτωση τύχουν μιας καλής διαχείρισης, ώστε να μην αποτελούν εμπόδιο και τροχοπέδη στην όποια αναπτυξιακή πορεία του τόπου. Η αλήθεια είναι ότι η δεκαετία που μόλις πριν μερικές μέρες αποτέλεσε παρελθόν, έφερε τα πάνω κάτω στη χώρα μας και στην κοινωνία μας, που δύσκολα θα ξεχαστεί, αφού οι ανατροπές που προκάλεσε στη ζωή μας θα συνεχίσουν να μας απασχολούν για πολύ ακόμη, με την ευχή ωστόσο οι επιπτώσεις να είναι συνεχώς μειούμενες, γιατί οφείλουμε να προχωρήσουμε στο μέλλον, όχι ξεχνώντας το παρελθόν, αλλά διδασκόμενοι απ’ αυτό για να μη κάνουμε τα ίδια λάθη. Δυστυχώς στην 10ετή οικονομική κρίση, η οποία την τελευταία πενταετία επιβαρύνθηκε και με την προσφυγική - μεταναστευτική κρίση, ειδικά στη Λέσβο που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, ήρθε και η πανδημία να δώσει τη χαριστική βολή, καθιστώντας την επανεκκίνηση προς την πολυπόθητη κανονικότητα, ακόμη πιο δύσκολη υπόθεση, αλλά πάντως αναγκαία και μοναδική διέξοδο από αυτό το τούνελ που βρεθήκαμε. Και για να συμβεί αυτό χρειάζεται και απαιτείται η στενή συνεργασία της κυβέρνησης και της κεντρικής διοίκησης με τις τοπικές αρχές, καθώς και η πρόσθετη στήριξη της Ε.Ε., που λόγω μεταναστευτικού έχει κάθε λόγο και υποχρέωση να συμβάλλει, ώστε μια ώρα νωρίτερα να επανακάμψει η κοινωνική και οικονομική ζωή στα πρότερα επίπεδα. Αυτή η συνεργασία όμως, κυβέρνησης και τοπικών αρχών, ως αναγκαία προϋπόθεση για να «πάρει τα πάνω της» η οικονομία και να αισιοδοξεί για καλύτερες μέρες η κοινωνία, δεν είναι αυτονόητη, αν δεν υπάρξουν συγκεκριμένες προσπάθειες και στοχευμένες κινήσεις με σχεδιασμό και στόχους για έργα και παρεμβάσεις που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα στο νησί και θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την επανεκκίνηση, που τόσο αναγκαία είναι για να ξεφύγει η Λέσβος από την μιζέρια που την κατατρώει και δεν της επιτρέπει να αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, που μένουν ανενεργά με κύρια ευθύνη των τοπικών φορέων και των τοπικών παραγόντων που διαχειρίζονται τις τύχες αυτού του τόπου. Και ο σχεδιασμός για οι στοχευμένες κινήσεις που πρέπει να δρομολογηθούν θα πρέπει να λάβουν υπόψη την υπάρχουσα κατάσταση, που δεν μπορεί να αγνοηθεί, αν πράγματι μεθοδικά επιδιώκουμε να ελαχιστοποιήσουμε αυτά που «κουβαλούμε» ως πληγές από το πρόσφατο παρελθόν, προκειμένου να μπορέσουμε ως τόπος να επενδύσουμε στο μέλλον, αξιοποιώντας τις δυνατότητες που έχουμε και τις ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν. Πρώτος απρόβλεπτος προς το παρόν παράγοντας, που ασφαλώς και επηρεάζει την όποια προσπάθεια θα επιχειρηθεί στο νησί για την επανεκκίνησή του, είναι η υπόθεση της πανδημίας και οι επιπτώσεις που αυτή θα αφήσει και στην κοινωνία της Λέσβου. Αυτό όμως είναι ένα πρόβλημα που η αντιμετώπισή του δεν εξαρτάται κυρίως από τους τοπικούς παράγοντες, αλλά από τα κεντρικά και διεθνή κέντρα που με τη βοήθεια της επιστημονικής κοινότητας εδώ και μήνες επιχειρεί να βάλει τέλος σε αυτό το κακό, περιορίζοντας το στο ελάχιστο σε βάθος χρόνου. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση θα αφήσει τις πληγές της πίσω της, αλλά το κακό θα τιθασευτεί και θα μείνει ως μια άσχημη ανάμνηση, που θα θυμίζει σε όλους μας ότι οι βεβαιότητες που γνωρίζαμε ανά πάσα στιγμή μπορούν να ανατραπούν, όπως και συνέβη με την πανδημία.

Ο δεύτερος σοβαρός παράγοντας επηρεασμού της πορείας του νησιού μας προς το παρόν και πολύ περισσότερο προς το μέλλον, είναι οι εξελίξεις με το μεταναστευτικό. Ασφαλώς και σε αυτήν την περίπτωση πολλά εξαρτώνται από τη διεθνή κατάσταση και τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας. Αλλά επίσης, σε ό,τι αφορά τη Λέσβο, πολλά θα εξαρτηθούν από τη συνεργασία με την κυβέρνηση και την Κομισιόν, των τοπικών αρχών, αν όχι όλων τουλάχιστον αυτών που έχουν μέχρι τώρα συμβάλει για να βρεθεί μια καλύτερα διαχειρίσιμη λύση με την φιλοξενία των αιτούντων άσυλου που καταφθάνουν στο νησί. Το βέβαιο είναι ότι χωρίς τη συνεργασία με την κεντρική διοίκηση, που έχει και την ευθύνη διαχείρισης του μεταναστευτικού, οι τοπικές αρχές ελάχιστα μπορούν να καταφέρουν, αφού χωρίς τη συμβολή των κεντρικών αρχών, ούτε η αποσυμφόρηση μπορεί να περπατήσει, ούτε και η ασφαλής και καλά ελεγχόμενη διαχείριση των όποιων μεταναστευτικών ροών μπορεί να εξασφαλιστεί. Εδώ κομβικής σημασίας στοιχείο είναι η υπόθεση της δημιουργίας του νέου ΚΥΤ, που φιλοδοξεί να αλλάξει τα μέχρι τώρα δεδομένα στο νησί, που επηρέαζαν αρνητικά την οικονομική και κοινωνική ζωή του. Η απαλλαγή της Λέσβου από το «φορτίο» του μεταναστευτικού και σε σχέση με τον αριθμό των φιλοξενουμένων και σε ότι αφορά και την ασφαλή διαχείρισή τους, αποτελεί έναν πολύ κρίσιμο παράγοντα που οφείλουν μέσα στο 2021 να εξασφαλίσουν οι τοπικές αρχές, προκειμένου να πάψουν να ασχολούνται επιτέλους με αυτό το πρόβλημα, που προέκυψε ...εισαγώμενο, ώστε να δουν και να σχεδιάσουν ανεμπόδιστα τις αναγκαίες παρεμβάσεις που χρειάζεται τούτος ο τόπος! Δεδομένων των δυο παραπάνω παραγόντων, που έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να παρακάμψει,ή να παραβλέψει κανείς, από τη στιγμή που επηρεάζουν σε όποιο βαθμό τις εξελίξεις και στον τόπο μας, αυτό που οφείλει η τοπική ηγεσία του νησιού μας, σε όλες τις εκφράσεις της, είναι να προετοιμάσει με τον καλύτερο τρόπο τις κινήσεις της για την επόμενη μέρα, αξιοποιώντας όλες τις ευκαιρίες που θα προκύψουν και διεκδικώντας την αναγκαία στήριξη, από κυβέρνηση και Ε.Ε., προκειμένου ο τόπος μας να γυρίσει σελίδα και να ατενίσει με αισιοδοξία το μέλλον του! Και εδώ που τα λέμε φαίνεται ότι το επόμενο διάστημα και εν όψει του νέου ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης για την πανδημία, αλλά και όσον αφορά και τα λεγόμενα «αντισταθμιστικά» για το μεταναστευτικό, αναμένεται να υπάρξει μεγάλη ροή χρηματοδοτήσεων, που θα πρέπει να αξιοποιηθούν μέχρι τελευταίου ευρώ. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα! Χρησιμοποιώντας τη γνωστή ρήση «λεφτά υπάρχουν», το ζητούμενο είναι αν οι τοπικοί «άρχοντες» είναι σε θέση να τα αξιοποιήσουν προς όφελος του νησιού και των κατοίκων του, που ειδικά την προηγούμενη δεκαετία έζησε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Και για να μη χαθούν για άλλη μια φορά ευκαιρίες οφείλουν όλοι όσοι διαχειρίζονται τις τύχες του τόπου μας να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να συνεργαστούν όπου απαιτείται και να ιεραρχήσουν προτεραιότητες που πρέπει να υλοποιηθούν όπως και αν έχει. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρξει ο αναγκαίος σχεδιασμός και φυσικά και ο μηχανισμός εκείνος που θα τρέξει έργα και παρεμβάσεις, προκειμένου να ενταχθούν σε συγκεκριμένα χρηματοδοτικά εργαλεία και προγράμματα για να δρομολογηθούν. Εδώ οι ευθύνες για το πως και με ποια ιεράρχηση θα δρομολογηθούν μια σειρά έργα και παρεμβάσεις που χρειάζεται ο τόπος μας είναι των τοπικών αρχών και παραγόντων, που θα πρέπει να αναζητήσουν από κοινού το πλαίσιο της συνεργασίας που απαιτείται ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι επ’ ωφελεία όλου του νησιού. Δεν χωρούν στην προκειμένη περίπτωση διχαστικές λογικές και τοπικιστικοί ανταγωνισμοί, που μπορεί να υπονομεύσουν την κοινή προσπάθεια που χρειάζεται να κάνει η Λέσβος για να περάσει σε μια άλλη εποχή. Ασφαλώς και ο κάθε φορέας, είτε αυτός είναι η Περιφέρεια, είτε οι δυο δήμοι, ή όποιος άλλος έχει λόγο στο όλο εγχείρημα, έχει δικαίωμα να διεκδικεί για λογαριασμό του το περισσότερο που μπορεί. Και καλά θα κάνει, γιατί αυτός είναι ο ρόλος της κάθε ηγεσίας, να διεκδικεί όσο μπορεί περισσότερα για τον τόπο του. Όμως επειδή τα επόμενα χρόνια πολλά θα κριθούν και για την συνολική πορεία του νησιού, θα είναι πολύ κρίσιμο και χρήσιμο να βρεθεί μια κοινή γλώσσα μεταξύ των τοπικών παραγόντων, ώστε η φωνή της Λέσβου να έχει μια ενιαία έκφραση προς τα έξω, γιατί έτσι θα είναι πιο ισχυρή και πιο υπολογίσιμη προς κάθε κατεύθυνση. Και το επισημαίνουμε αυτό γιατί τον τελευταίο καιρό εμφανίζεται διχασμένη, στέλνοντας λάθος μήνυμα, την ώρα που απαιτείται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση και συνεργασία. Αυτή η παθογένεια, με κάποιο τρόπο θα πρέπει να διορθωθεί πριν είναι αργά, γιατί αποτελεί τροχοπέδη και λόγο για να χαθούν ευκαιρίες που τις έχει ανάγκη ο τόπος μας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα υπάρξουν οι πρωτοβουλίες εκείνες, ώστε αυτή η παθογένεια να εκλείψει, ασφαλώς με τους αναγκαίους συμβιβασμούς και με τη λογική ότι «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς συνεργάτες» για το καλό του νησιού μας, αν αυτό είναι το ζητούμενο για όλους. Σε τελική ανάλυση όλοι θα κριθούν, πέρα από τα έργα τους και για τα λάθη και τις συμπεριφορές τους, που πολλές φορές μετρούν και περισσότερο. Ιδού πεδίον δόξης, για τους τοπικούς άρχοντες, που από τις πράξεις τους θα εξαρτηθούν πολλά για τη νέα δεκαετία που ανατέλλει…