Στην αξία του νερού για ολόκληρο το πλανήτη κάνει αναφορά σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Εργαζομένων ΔΕΥΑΛ με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού που έχει καθιερωθεί η 22^η Μαρτίου.

Μάλιστα όπως σημειώνεται για τους εργαζόμενους της ΔΕΥΑΛ, η μέρα αυτή, εκτός από αφορμή ευαισθητοποίησης των πολιτών για το ρόλο και την αξία του νερού, πρέπει να είναι ημέρα εγρήγορσης και προβληματισμού.

Ο Σύλλογος Εργαζομένων ΔΕΥΑ ΛΕΣΒΟΥ, αφιερώνει, όπως αναφέρει, την φετινή Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό στους εργαζόμενους και στις υπηρεσίες ύδρευσης του νησιού, που καλούνται στις νέες πολιτικές & κοινωνικές συνθήκες (πανδημία Covid-19)  που έχουν διαμορφωθεί, να συνεχίσουν μαζί με την κοινωνία και τα κινήματα ώστε να ολοκληρωθεί η προσπάθεια για υπηρεσίες ύδρευσης αποκλειστικά δημόσιες και ταγμένες στην υπηρεσία της κοινωνίας, χωρίς παράδοση των υπηρεσιών τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο, συμβάλλοντας σε μια παραγωγική ανασυγκρότηση με αύξηση των θέσεων απασχόλησης, μέριμνα για την προστασία του περιβάλλοντος και συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων.

Στην ανακοίνωση, μεταξύ άλλων σημειώνεται: «Η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό δεν είναι μια ημέρα για να γιορτάσουμε, αλλά για να προβληματιστούμε και να συνεχίσουμε να οργανώνουμε τους αγώνες … για το νερό.

Το νερό είναι δημόσιο αγαθό. Η πρόσβαση στο νερό, στοιχείο απαραίτητο για τη ζωή και την υγεία. Το δικαίωμα στο νερό είναι απολύτως απαραίτητο για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Το ψήφισμα 64/292 του 2010 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ αναφέρεται στην ύδρευση και την αποχέτευση ως ανθρώπινο δικαίωμα και υποχρεώνει τις κυβερνήσεις να παρέχουν στους πολίτες τους οικονομικά προσιτή πρόσβαση σε ασφαλές, καθαρό νερό και δίκτυο αποχέτευσης. Η Παγκόσμια Ημέρα Νερού επικεντρώνεται στην αξία του νερού, την ορθολογική χρήση του, τη σχέση του νερού με τη βιώσιμη ανάπτυξη, όπως αυτή αναδεικνύεται από τη σχέση του υδάτινου στοιχείου με τη δημόσια υγεία, τα οικοσυστήματα, την αστικοποίηση, τη βιομηχανική παραγωγή, την ενέργεια και τα τρόφιμα.

Μία βιώσιμη ανάπτυξη βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην προστασία των υδάτινων πόρων και τη διασφάλισή τους για τις επόμενες γενιές. Όμως την ίδια στιγμή η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη θεωρεί εμπορεύσιμα όλα τα φυσικά και κοινωνικά αγαθά, με αποτέλεσμα, το περιβάλλον και το νερό να αποτελούν αντικείμενα υπερεκμετάλλευσης και υποβάθμισης, κυρίως για τις αδύναμες πολιτικά και οικονομικά κοινωνίες, κοινωνικές ομάδες και περιοχές. Το νερό από μέσο επιβίωσης, φορέας πολιτισμού και όχημα ευημερίας, μεταβάλλεται σε μέσο πλουτισμού και εργαλείο μεγέθυνσης των ανισοτήτων και της αδικίας εις βάρος των αδύναμων αυτού του κόσμου».