Αν εστίαζε κάπως ο κινηματογράφος στην ιστορία που διηγείται ο Γιώργος Πατλάκας, θα εμπνεόταν σίγουρα πολλά περισσότερα από όσα πατιούνται τώρα στο πληκτρολόγιο. Η «Απόδραση των 11» τώρα που το σκεφτόμαστε, είναι κάτι κοντινό. Και μπορεί να μην υπάρχει Πελέ ή Αρντίλλες, ίσως και Συλβέστερ Σταλόνε να κάτσει στο τέρμα και να μπλοκάρει τα πέναλτι των σκληρών Ναζί, ούτε απαραίτητα και… Ναζί (χμμ κάποιοι νοσταλγοί τους ίσως μόνο) απέναντί τους, όμως σαφέστατα υπάρχει ένα πανομοιότυπο καθεστώς εγκλεισμού.

και ο... μάνατζέρ της Γ. Πατλάκας

Σε στρατόπεδο συγκέντρωσης εξάλλου προπονούνταν χωρίς να ξέρουν για το αύριο, οι αιχμάλωτοι της ιστορίας της «Απόδρασης των 11», από το Hot-spot της Μόριας προπονούνται και οι γνωστοί τελευταία ως «CosmosFC», η ομάδα προσφύγων που γεννήθηκε μέσα από τη σημερινή ανθρωπιστική τραγωδία.

Ο Μαρσιάλ, ο Έντμον, ο Φίγκο, ο Κονέ, αλλά και ο Ντζο-Ντζο, είναι μερικοί από τους επίλεκτους «11» της Μόριας σε σύνολο 29 «μαύρων διαμαντιών», που ξεχώρισαν από τα ποδοσφαιρικά μάτια σαν τη μύγα στο γάλα, όταν ο Ερυθρός Σταυρός σκέφτηκε να εντάξει στο καθημερινό πρόγραμμα των μεταναστών του Hot-spot, ένα δίωρο… «αθλοπαιδιών». Ποδοσφαιριστές πολλοί από αυτούς στις αφιλόξενες πατρίδες τους, που εκτός από το όνειρο της ελευθερίας, ζουν εδώ και δύο μήνες πιο έντονα από ποτέ, το δικό τους «ευρωπαϊκό όνειρο». Που περιστρέφεται (και) γύρω από τη μπάλα, αυτή τη μπάλα που ενώνει όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Τι ζητούν μιλώντας στο «Ε»; Να παίξουν μπάλα με τις ομάδες της Λέσβου, αρκετές εκ των οποίων το… αρνούνται! Ποιο το… πρώτο ποδοσφαιρικό τους όνειρο; «Ένα φιλικό με τον Ολυμπιακό στο “Καραϊσκάκη”»! «Είστε τόσο καλοί;», τους ρωτάμε. «Κανονίστε και θα δείτε», λένε και σε αυτό επαυξάνει ο… «μάνατζέρ» τους, όπως θα καταλάβατε, Γιώργος Πατλάκας. Θρύλε ακούς;

Από τις αθλοπαιδιές του Ερυθρού Σταυρού

Ξεκινάμε από το περασμένο καλοκαίρι το λοιπόν και την περίοδο όπου διεξαγόταν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου. Στη Μόρια, στο γήπεδο που έβαλε πριν λίγους μήνες συνθετικό τάπητα, η ΔΟΕ (Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή), με το δίωρο που σκέφτηκε να βάλει στο πρόγραμμα των προσφύγων και μεταναστών ο Ερυθρός Σταυρός, σίγουρα δεν φανταζόταν τι ελπίδα έδινε σε δεκάδες θύματα της σημερινής ανθρωπιστικής κρίσης. Ένα ιδιόμορφο Μουντιάλ της… Μόριας, επρόκειτο να αρχίσει πολύ σύντομα, με μια μπάλα, έναν εθελοντή διαιτητή και αμέτρητους «προπονητές» στις κερκίδες. Τη μία έπαιζαν Καμερούν-Γκάνα, την άλλη Μάλι-Νιγηρία και πάει λέγοντας! Το τόπι έδινε χαρά και έδινε κι ένα δίωρο ξεγνοιασιάς για πολλούς από εκείνους που περνούν μερόνυχτα κάτω από μία σκηνή ή σε ένα κοντέινερ περιμένοντας να δουν τι θα γίνει. Κάπου εκεί έρχεται ο Γιώργος Πατλάκας. Για τον οποίο θα πρέπει να σας πούμε, πως έχει ποδοσφαιρικό παρελθόν, παίζοντας ως τερματοφύλακας και φτάνοντας ως την Εθνική Νέων. Και επιστρέφοντας στη Λέσβο πριν από λίγα χρόνια, βρέθηκε με μια καντίνα έξω από το Hot-spot της Μόριας. «Τους έβλεπα που πηγαίνανε και παίζανε τα μεσημέρια. Κάποιοι από αυτούς όμως ρε φίλε, φαινόντουσαν από το στυλ τους, από την κορμοστασιά τους. Ήταν ποδοσφαιριστές, έβγαιναν από το Κέντρο με μία ευλάβεια και με μία σοβαρότητα για να πάνε στο γήπεδο. Δεν πήγαιναν όπως οι περισσότεροι, να σκοτώσουν την ώρα τους», λέει ο Γιώργος Πατλάκας.

Και πώς έγινε τελικά το «κονέ»;

«Το Μουντιάλ της Μόριας, δεν ικανοποιούσε πολλούς. Έμαθα ότι ζητήσανε από τον Ερυθρό Σταυρό να παίζουν κάποιοι μόνοι τους και να κάνουν προπόνηση, αλλά δεν τους άφησαν. Κάπως έτσι μιλήσαμε. Μου είπανε τον καημό τους. Αυτοί θέλανε να παίζουνε σε υψηλό επίπεδο, πολλοί από αυτούς εξάλλου, ήταν επαγγελματίες. Κάπως έτσι αρχίσαμε την κουβέντα και καταλήξαμε στην Cosmos FC».

Τι είναι η Cosmos FC;

«Στο Μουντιάλ της Μόριας, παίζανε αυστηρά κατά εθνικότητα. Η Cosmos FC είναι, ας πούμε, η ομάδα επιλέκτων, από πολλές εθνικότητες. Αποτελείται από ανθρώπους που επικοινώνησαν καθαρά ποδοσφαιρικά και θέλανε να δουλέψουν το διάστημα που μπορούν, σε υψηλό επίπεδο. Κάνοντας προπονήσεις και δίνοντας ει δυνατόν αγώνες. Σήμερα είναι 29 άτομα».

Εσύ τους οργάνωσες δηλαδή;

«Ναι, κάναμε πια παρέα και έπεσε η ιδέα να κάνουμε ένα φιλικό με την ομάδα Νέων της Καλλονής. Αμέσως ζήτησα βοήθεια από φίλους, αλλά και από κάποιες ΜΚΟ και τελικά βρήκα ανταπόκριση από το “Sport2000” της Ντίνας Μανούσου. Μας έδωσαν 30 ζευγάρια παπούτσια, γιατί δεν είχαν τα παιδιά ούτε παπούτσι να βάλουνε και το καλύτερο όλων, 30 εμφανίσεις. Δεν υπήρχε καλύτερο δώρο πραγματικά. Παίξαμε με την Καλλονή και ήρθαμε 1-1. Συμφωνήσαμε να παίξουμε και πέναλτι και κερδίσαμε 6-2. Ε, αυτή ήταν η αρχή. Παίξαμε άλλα τέσσερα παιχνίδια μαζί τους και δεν χάσαμε σε κανένα. Την τελευταία φορά επικρατήσαμε μάλιστα με 4-0».

Μόνο η Καλλονή δέχθηκε να παίξει μαζί σας;

«Όχι. Παίξαμε και με τον Αιολικό, αλλά βρεθήκαμε σε πολύ κακή μέρα και χάσαμε 6-0! Αυτό δεν το χωνέψαμε ποτέ και μέχρι σήμερα έχουμε παίξει και με τον πρωταθλητή Λέσβου, τον Αίγειρο, που τον κερδίσαμε 2-1. Από τον Οκτώβρη που ξεκίνησε η ομάδα, πλέον έχουμε καταφέρει να πάρουμε μπάλες από μία δωρεά μιας ΜΚΟ, ενώ έχουμε εξασφαλίσει και τη δωρεάν μετακίνησή μας στα γήπεδα από την “Συνύπαρξη” αλλά και τα Αστικά ΚΤΕΛ. Ενώ πρέπει να ευχαριστήσουμε και τον πρόεδρο του νομικού προσώπου Αθλητισμού του Δήμου, Μιχάλη Ταμβακέλλη, για την ένταξή μας στο πρόγραμμα του γηπέδου των Δικαστηρίων, για τις καθημερινές μας προπονήσεις και μάλιστα δωρεάν».

Είσαι δηλαδή ο πρόεδρος;

«(Γέλια). Τίποτα δεν είμαι, ειλικρινά. Είμαι απλά ο άνθρωπος εκείνος που προσπαθώ να τους φέρω πιο κοντά στο όνειρό τους. Είναι παίκτες με μεγάλη αξία και 15 τουλάχιστον από αυτούς θα μπορούσαν άνετα να παίζουν, όχι σε τοπικό επίπεδο, αλλά ως και σε ομάδες Super League. Για να μη λένε κάποιοι πως είμαι υπερβολικός, θα σου πω εύκολα, στη χειρότερη στη Β΄ Εθνική. Όμως ξαναλέω, δεν είμαι πρόεδρος. Αρκετούς έχουμε στην Ελλάδα! Με φωνάζουν τα παιδιά “President” και τους το κόβω. Είμαι φίλος τους και είμαι εκείνος που προσπαθώ να κάνω επαφές για εκείνους. Αυτός τους λέω».

Πώς αντιμετωπίζεται η Cosmos FC από την τοπική κοινωνία;

«Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν. Η Λέσβος έχει δείξει την αλληλεγγύη της εξάλλου και αναγνωρίζεται διεθνώς. Όμως δεν μπορώ να πω ότι η ομάδα έχει αγκαλιαστεί όπως θα μπορούσε, από την ποδοσφαιρική τουλάχιστον κοινότητα κιόλας. Το παράπονο το δικό μου και κυρίως των παιδιών, είναι πως δεν μπορούμε να παίξουμε φιλικά με πολλές ομάδες. Αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε και η ΕΠΣ Λέσβου να συμβάλλει, βάζοντας την ομάδα να παίζει στα ρεπό της Β΄ Κατηγορίας ας πούμε. Εκτός όμως από την Καλλονή, τον Αιολικό, τον Αίγειρο και το Διαγόρα, που ακυρώθηκε το φιλικό λόγω ψύχους, δεν έχουμε παίξει με άλλη ομάδα. Παρ’ όλα αυτά θέλω να ευχαριστήσω και ανθρώπους, όπως φυσιοθεραπευτές και γιατρούς, που έχουν βοηθήσει αφιλοκερδώς ή με έκπτωση στις υπηρεσίες τους».

Κι όμως υπάρχουν και ομάδες που αρνούνται να παίξουν

Έχετε εισπράξει και αρνητικές απαντήσεις δηλαδή;

«Ναι, έχουμε εισπράξει και “όχι” γιατί κάποιοι παράγοντες είπανε πως δεν θέλουνε να ταράξουν το χωριό ή ότι δεν θέλουν οι παίκτες τους. Δεν θέλω ειλικρινά να πω ποιες ομάδες είναι. Δεν είναι στόχος μου να εστιάσω κάπου αλλού πλην του ποδοσφαίρου, αλλά είναι κρίμα. Και για τα παιδιά, αλλά και για το ίδιο το ποδόσφαιρο. Και αυτό πρέπει να αλλάξει. Γι’ αυτό επικοινωνώ την προσπάθεια».

Οι αντίπαλοι της Cosmos FC πώς την υποδέχτηκαν;

«Κοιτάξτε, από τον Αιολικό είχαμε φανταστική υποδοχή, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, με κάποιους φιλάθλους που εναντιώθηκαν μέσω του διαδικτύου, στο φιλικό μας. Οι παίκτες όμως και οι παράγοντες το ευχαριστήθηκαν. Και από την Καλλονή και από όλες τις ομάδες που παίξαμε. Εντάξει, υπήρξαν και κάποια άσχημα περιστατικά. Με κάποιους παίκτες να έχουν επιθετική συμπεριφορά προς τους παίκτες μας, αλλά η βλακεία υπάρχει παντού. Η πλειοψηφία όμως αγκάλιασε την Cosmos FC και εκτίμησε και το ταλέντο και τις δυνατότητες των παιδιών».

Δεν θα μπορούσαν οι παίκτες της CosmosFC να αξιοποιηθούν από τις τοπικές ομάδες και αν ναι πώς;

«Φυσικά και θα μπορούσαν! Ακόμα και σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Θα πρέπει να ξέρετε πως με 150 εργόσημα αν ξεκινήσει μια ομάδα να ασχοληθεί με κάποιον παίκτη, μπορεί να τον έχει στη διάθεσή της να παίζει κανονικά σε ένα εξάμηνο. Τα εργόσημα αυτά θα κοστίσουν περί τα 1.500 ευρώ και θα μπορούσε να παίζει κανονικά ο παίκτης, έχοντας εξασφαλίσει από αυτά, άδεια παραμονής».

Ξεχωρίζεις κάποιους παίκτες, διαβλέπεις την καλή ποδοσφαιρική εξέλιξή τους;

«Για μένα από τους 29, οι 15 σίγουρα θα μπορούσαν να παίξουν άνετα μέχρι και Β΄ Εθνική τουλάχιστον. Υπάρχουν όμως και πέντε ειδικές περιπτώσεις που θα μπορούσαν να παίξουν παντού, σε οποιοδήποτε πρωτάθλημα της Ευρώπης…».

Ποιο το παράπονό σου, εσύ που έχεις μπει μέσα στην καρδιά και στην ψυχή αυτής της ομάδας;

«Ξέρω ότι υπάρχουν προγράμματα της UEFA που τρέχουν για το ποδόσφαιρο, ξέρω ότι εισρέουν και σε ΜΚΟ αλλά και στην Ύπατη Αρμοστεία για σκοπούς που έχουν να κάνουν και με το ποδόσφαιρο. Είναι κρίμα λοιπόν αυτή η ομάδα να μην αγκαλιαστεί και να στηριχτεί, αφού υπάρχουν οι δυνατότητες και να φύγουν τα παιδιά από τη δική μου ευθύνη ας πούμε σήμερα. Να πάνε πιο ψηλά, να αποκτήσουν τα εφόδια που τους αξίζουν. Εγώ θα είμαι δίπλα τους όμως, για να τους βοηθώ όπως μπορώ, για όσο το αντέχουν οι δυνάμεις μου».

Το όνειρο της Cosmos FC

Τι λέει όμως η ίδια η Cosmos FC, μέσω του βήματος του «Ε»; Η ομάδα που προπονείται σχεδόν καθημερινά για να βρίσκεται σε φόρμα, ζητά το αυτονόητο! Να παίξουνε, να γίνουν κομμάτι της ποδοσφαιρικής κοινότητας που τους φιλοξενεί για το διάστημα που βρίσκονται εδώ. Ζητάνε και το εξίσου αυτονόητο! Να μην ξεχνάει κανένας πως το ποδόσφαιρο μιλάει την ίδια γλώσσα παντού, σε όλες τις φυλές, σε όλα τα χρώματα! Και καταθέτουν και το εν Ελλάδι όνειρό τους, με την ελπίδα να εισακουστεί! Να παίξουν με τον πρωταθλητή Ολυμπιακό στο «Καραϊσκάκη»! Ρε είστε τόσο καλοί τους λέμε; «Ναι είμαστε, αλλά αν δεν πείθονται, ας μας δοκιμάσουν πρώτα σε ένα φιλικό με την ομάδα Νέων και μετά αποφασίζουν»!