Σκανδαλίζει την κοινωνία του Πλωμαρίου η πληροφορία που διέρρευσε εδώ και λίγο καιρό και φέρει τον εφημέριο του Αγίου Νικολάου, που εκτελεί και χρέη αρχιερατικού επιτρόπου στο Πλωμάρι, να πουλά οικογενειακούς τάφους στο Α΄ Νεκροταφείο του οικισμού των Αγίων Αναργύρων έναντι αδρής αμοιβής.

Η πρωτοβουλία αυτή του ιερέα, που -σύμφωνα με αρκετούς κατοίκους του Πλωμαρίου- δεν έχει πρόσφατο τουλάχιστον προηγούμενο, συνέπεσε ακριβώς με την προσπάθεια του Δήμου Λέσβου να βάλει μία τάξη στη λειτουργία των νεκροταφείων του νησιού (σ.σ. με τον περίφημο κανονισμό για τα νεκροταφεία) και ανέδειξε μάλιστα ότι το επίμαχο κοιμητήριο ανήκει από το μακρινό… 1957 στο Δήμο και όχι στην Εκκλησία!

Όμως ακόμα κι αν αποδειχθεί τελικά ότι το κοιμητήριο ανήκει πράγματι στην περιουσία της Εκκλησίας -σε κάθε περίπτωση υπάρχει πρόθεση από την πλευρά του Δήμου να διερευνηθεί νομικά το «ιδιοκτησιακό» καθεστώς του- δεν παύουν οι «ιερές αγοροπωλησίες» του Πλωμαρίου να προκαλούν αλγεινή εντύπωση στους πιστούς και να… σκανδαλίζουν.

Η πληροφορία πως ο εφημέριος του Αγίου Νικολάου έχει μπει στη διαδικασία αξιολόγησης αιτήσεων για πώληση οικογενειακών τάφων (κατά άλλους έχει ήδη πωλήσει) δεν άργησε σε μία μικρή κοινωνία σαν και αυτή του Πλωμαρίου να κυκλοφορήσει ευρέως και να προκαλέσει προβληματισμό, που ενισχύεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι παρά την περιρρέουσα φημολογία δεν έχει υπάρξει καμιά απάντηση από τον εκπρόσωπο της τοπικής εκκλησίας.

«Το κοιμητήριο είναι δημοτικό»
Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, οι πρώτοι που αξιολόγησαν την πληροφορία αυτή ήταν τα μέλη του τοπικού συμβουλίου της δημοτικής ενότητας Πλωμαρίου, οι οποίοι αποφάσισαν να ανασύρουν μία υπόθεση που παραμένει αδιευκρίνιστη εδώ και πολλά χρόνια. Με τις ίδιες πηγές μάλιστα να υποστηρίζουν πως τα μέλη του συμβουλίου (σ.σ. τα οποία σε επικοινωνία του «Ε» μαζί τους δε θέλησαν να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν κάτι) έχουν εξασφαλίσει ήδη στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το Α΄ κοιμητήριο των Αγίων Αναργύρων ανήκει στο Δήμο, και συγκεκριμένα μία απόφαση τριμελούς επιτροπής που συγκροτήθηκε με απόφαση του νομάρχη Λέσβου το 1957 και αποτελούνταν από τον ειρηνοδίκη Πλωμαρίου, έναν δημοτικό σύμβουλο και έναν υπομηχανικό της τότε ΤΥΔΚ, που κατάρτιζαν το κτηματολόγιο του Δήμου Πλωμαρίου.

Σε εκείνο το κτηματολόγιο περιλαμβανόταν και «υπαίθριος χώρος μετά του εν αυτώ ιερού ναού Αγίων Αναργύρων και οστεοφυλακείου, χρησιμεύων ως νεκροταφείον, ούτινος η κυριότης και διαχείρισις περιήλθεν εις τον Δήμον εκ του ιερού ναού Αγίου Νικολάου, δυνάμει του άρθρου 6 του νόμου 5148 του έτους 1931 συνορευομένου…».

Πάνε στα δικαστήρια
Για την εξέλιξη αυτή βέβαια ενημερώθηκε πριν από λίγο καιρό και ο εφημέριος του Αγ. Νικολάου Ευστάθιος Μεταξής από μέλη του τοπικού συμβουλίου, ο οποίος -όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ- όχι μόνο αρνήθηκε να κοινοποιήσει το λογαριασμό των πραγματοποιηθέντων ή προγραμματισμένων πωλήσεων οικογενειακών τάφων, αλλά αντέτεινε ορθά κοφτά ότι το κοιμητήριο ανήκει στην Εκκλησία…

Και λέμε ότι προκύπτει από το ρεπορτάζ, καθώς οι πληροφορίες του «Ε» δείχνουν ότι η υπόθεση έχει φτάσει ήδη στην αρμόδια Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, με τη δημοτική αρχή να έχει ξεκινήσει ήδη το στάδιο διερεύνησης της υπόθεσης επάνω στη βάση των ισχυρισμών του εφημέριου: δηλαδή, έχοντας ήδη συλλέξει στοιχεία σαν και το προαναφερθέν χωρίο απόφασης του νομάρχη Λέσβου, έχουν ήδη ζητήσει από τον εφημέριο να προσκομίσει αντιστοίχως τα δικά του στοιχεία που να αποδεικνύουν την κυριότητα του κοιμητηρίου, με διάθεση φυσικά να προωθηθεί, όταν θα ολοκληρωθεί η έρευνα, στη νομική υπηρεσία του Δήμου, η οποία θα πράξει ακολούθως τα δέοντα για να διεκδικήσει μία περιουσία του Δήμου.

Τα δημοτικά κοιμητήρια που δε… φτάνουν
Το μείζον κομμάτι ωστόσο της όλης υπόθεσης δεν είναι απλά η «διαμάχη» Δήμου και Εκκλησίας για μία τέτοια περιουσία. Για πολλούς Πλωμαρίτες η πρακτική του εφημέριου προκαλεί την κοινή γνώμη, καθώς είναι γενικά γνωστό πως οι πωλήσεις οικογενειακών τάφων μπορούν να αγγίξουν και πολλές χιλιάδες ευρώ, που πληρώνουν άνθρωποι που θέλουν να αποδώσουν τιμή σε αγαπημένα τους πρόσωπα που έφυγαν από τη ζωή.

Την ίδια στιγμή, όμως, είναι γνωστό πως ειδικά στη Λέσβο τα δημοτικά κοιμητήρια ειδικά των χωριών έχουν φτάσει εδώ και καιρό σε οριακά επίπεδα ας πούμε «χωρητικότητας», επιβαρύνοντας πολλές φορές ανθρώπους, που έχουν μόλις χάσει τους συγγενείς τους και βρίσκονται σε μία αγωνιώδη κατάσταση και φυσικά σε πένθος, με το άγχος της διαπίστωσης ότι είναι δύσκολο να εξευρεθεί χώρος ακόμα και για έναν απλό τάφο! Βιώνουν δηλαδή και την επιπρόσθετη αγωνία της «γραφειοκρατίας» που θα τους αναγκάσει άχαρα να προχωρήσουν μετά από ένα σεβαστό χρονικό διάστημα και στην εκταφή του αγαπημένου τους προσώπου.

Με δεδομένο λοιπόν αυτό το ζήτημα -ας το ξαναπούμε- «χωρητικότητας» στα δημοτικά κοιμητήρια, το ότι στο συγκεκριμένο κοιμητήριο Πλωμαρίου (με το έστω και αδιευκρίνιστο «ιδιοκτησιακό» καθεστώς) πωλούνται οικογενειακοί τάφοι που θα μείνουν για πάντα προκαλεί ακόμα περισσότερο το κοινό αίσθημα και είναι πέρα για πέρα εκτός της λογικής που πρέπει να λειτουργεί η Εκκλησία.

Έντυπη έκδοση της Εφημερίδας Εμπρός