Δύο δικοί μας άνθρωποι, δύο απλοί άνθρωποι που κάνουν ό,τι έκαναν πάντα, με τη διαφορά ότι αυτό το καλοκαίρι τα φώτα στράφηκαν πάνω τους, καθώς οι ίδιοι προσέφεραν ανακούφιση την ώρα που το προσφυγικό δράμα πρωταγωνιστούσε στις ακτές της Λέσβου και κυριότερα της Συκαμιάς.

Σ’ αυτά τα νερά πέφτει νύχτα μέρα εδώ και χρόνια η βάρκα του 40χρονου Στρατή Βαλαμιού, προσφέροντας βοήθεια σε πρόσφυγες και μετανάστες και λίγο πιο πάνω, πότε καθισμένη στον παγκάκι πότε κουβαλώντας κουβέρτες, είναι η γιαγιά Μιλιά, «Αιμιλία», όπως μας είπε να τη γράφουμε, Αιμιλία Καμβύση. Και οι δυο τους, υποψήφιοι για Νόμπελ Ειρήνης μαζί με τη χολιγουντιανή σταρ, ηθοποιό και ακτιβίστρια Σούζαν Σάραντον, μιλούν στο «Ε».

Και επίσημα οι υποψηφιότητες
Οι επίσημες υποψηφιότητες ανακοινώθηκαν από την Ακαδημία Αθηνών, το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή και τη Σύνοδο των Πρυτάνεων των ελληνικών πανεπιστημίων και παρουσιάστηκαν τη Δευτέρα σε συνέντευξη Τύπου.

Την ανακοίνωση έκανε ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Θανάσης Βαλτινός, ο οποίος τόνισε ότι «οι προτεινόμενοι αντιπροσωπεύουν το σύνολο των ανθρώπων των νησιών και των αλληλέγγυων που στέκονται δίπλα στους πρόσφυγες, υπερασπιζόμενοι τις αξίες της ειρήνης, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης».

Με επιστολή τους, που θα αποσταλεί στην Επιτροπή του βραβείου Νόμπελ, προτείνονται οι τρεις παραπάνω, ενώ στο σκεπτικό τους αναφέρεται πως οι δυο Έλληνες εθελοντές, με τις πράξεις τους που έγιναν γνωστές, σημάδεψαν την παγκόσμια κοινότητα για το δράμα της συνεχιζόμενης ανθρωπιστικής κρίσης και στο πρόσωπό τους ζητείται να τιμηθούν όλοι οι Έλληνες εθελοντές κάτοικοι του Αιγαίου. Όσον αφορά τη Σούζαν Σάραντον, που ταξίδεψε και έδρασε στη Λέσβο, στο πρόσωπό της τιμώνται όλοι οι ξένοι εθελοντές που έπραξαν ανάλογα σε όλη τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς.

Όπως έγινε γνωστό, το χρηματικό ποσό που συνοδεύει το μεγάλο αυτό βραβείο, αν κερδηθεί, θα δοθεί για την ενίσχυση δομών υγείας στα νησιά του Αιγαίου, ενώ το σύνολο των αναμνηστικών διπλωμάτων που θα το συνοδεύουν θα εκτίθενται στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Το μήνυμα του Στρατή Βαλαμιού
«Να σταματήσει ο πόλεμος»

«Μου το είπαν πριν από τρεις μέρες» λέει στο «Ε», ερωτώμενος για την υποψηφιότητά του και το Νόμπελ Ειρήνης ο Στρατής Βαλαμιός και διευκρίνισε: «Πιο πριν μάζευαν υπογραφές για τους νησιώτες του Αιγαίου. Τώρα έγινε πιο συγκεκριμένο, αλλά και πάλι δεν είναι προσωπική διάκριση, είναι μια πρόταση που συμβολίζει το ρόλο που παίζουν εδώ και χρόνια οι ψαράδες στη Συκαμιά».

Μάλιστα ο 40χρονος ψαράς, που μένει εδώ και 20 χρόνια στη Συκαμιά -παλαιότερα έμενε στην Πελόπη- αναφέρει τα εξής:
«Έχουμε μάθει να ζούμε έτσι και φυσικά δε μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι. Να σου φωνάζει ο άλλος για βοήθεια και να μην ανταποκρίνεσαι δεν είναι ανθρώπινο.

Όλος αυτός ο κόσμος δεν έρχεται για να κάνει διακοπές. Φεύγει τρέχοντας από τη χώρα του με μια σακούλα μεγάλη πλαστική, δυο πράγματα και τρία μωρά και έρχεται να γλιτώσει. Τους καταλαβαίνω, γιατί κι εγώ το ίδιο θα έκανα».
Το μήνυμά του; «Να σταματήσει αυτό που γίνεται. Να σταματήσει ο πόλεμος. Έχω δει πράγματα στη θάλασσα που ούτε θέλω να τα σκέφτομαι, μωρά πνιγμένα… Είναι δυνατόν;».

Το μήνυμα της Αιμιλίας Καμβύση
«Ειρήνη και ησυχία!»

Η κ. Αιμιλία μιλά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Στα 85 της ούτε που περίμενε το Νόμπελ. Μόνο που είναι κάπως στενοχωρημένη, «στενοχωρημένη τ’ άκουσα τα νέα, μωρέλιμ. Δεν το αισθάνομαι όπως θα το ήθελα, χάρηκα αλλά όχι και τόσο. Σκέφτομαι που δεν είναι και οι άλλες μαζί στην ίδια πρόταση. Η ξαδέρφη μου η Μαρίτσα η Μαυραπίδου που το ήθελε τόσο πολύ… Η άλλη εντάξει είναι πιο μεγάλη, ενενήντα και…». Η Αιμιλία Καμβύση αναφέρεται στις άλλες δύο γιαγιάδες με τις οποίες κάθονταν στον παγκάκι και τάιζαν ένα προσφυγόπουλο.
Ο φακός του Λευτέρη Παρτσάλη τις συνέλαβε να το φροντίζουν την ώρα που η μάνα του έστεκε παραδίπλα και η φωτογραφία έγινε σύμβολο. Η κ. Αιμιλία είναι αυτή που ταΐζει με το μπιμπερό.
Το μήνυμά της με αφορμή την πρόταση: «Ευχαριστώ πολύ. Θέλουμε ειρήνη και ησυχία. Είναι κρίμα τα μωρέλια να περνάνε τέτοια πράγματα. Μα καλά αυτοί οι υπεύθυνοι δεν το βλέπουν; Εγώ σαν ’γγόνια μου τα έχω».