Τις τελευταίες μέρες οι εξελίξεις για το προσφυγικό έκαναν αίσθηση, προβληματίζουν και εκ των πραγμάτων υποχρεώνουν όλους τους εμπλεκομένους να κινηθούν και να πάρουν πρωτοβουλίες για να μη συμβούν τα... χειρότερα. Μιλάμε για τις εξελίξεις με τη Σένγκεν, που προκαλούν ανησυχία για τις τυχόν επιπτώσεις στη διαχείριση του προσφυγικού .

Το γεγονός ότι κορυφαίοι υπουργοί, όπως ο καθ’ ύλην αρμόδιος κ. Μουζάλας, εκφράζουν την ανησυχία τους για το ενδεχόμενο αποβολής μας από τη Σένγκεν, έχοντας υπόψη του τις απόψεις που διατυπώνουν πλέον δημοσίως Ευρωπαίοι ομόλογοί του, στην κοντόφθαλμη λογική να προστατεύσουν τις χώρες τους από την ανεξέλεγκτη προσφυγική ροή προς αυτές, δείχνει ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό, συζητιέται πλέον μετ’ επιτάσεως και όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.

Το ίδιο ανοιχτό είναι και το ενδεχόμενο να εγκλωβιστούν στη χώρα μας χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, χωρίς διέξοδο μετακίνησης προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με τραγικές συνέπειες και για τους ίδιους αλλά και για την Ελλάδα, που θα υποχρεωθεί να διαχειριστεί μόνη της τέτοιους αριθμούς ανθρώπων.

Ο κίνδυνος να μετατραπεί η χώρα μας σε αποθήκη ψυχών είναι υπαρκτός, αν επικρατήσουν στην Ευρώπη οι δυνάμεις εκείνες που θέλουν να πετάξουν τη χώρα μας εκτός Σένγκεν, κλείνοντας τα σύνορά τους στους πρόσφυγες, αρνούμενες να καταπιαστούν με ένα πρόβλημα που έχει... χτυπήσει την πόρτα της Ευρώπης και το οποίο χρήζει από κοινού αντιμετώπιση για να είναι και διαχειρίσιμο σε βάθος χρόνου.

Δυστυχώς, οι εκρηκτικές διαστάσεις που έχουν πάρει οι προσφυγικές ροές... ξεπερνούν τις δυνατότητες της Ελλάδας να τις διαχειριστεί αποτελεσματικά μόνη της, χωρίς τη βοήθεια -υλική, θεσμική και οικονομική- της Ευρώπης. Ίσως και η κυβέρνηση να υποτίμησε το πρόβλημα και τις διαστάσεις του και να ανέλαβε δεσμεύσεις που δεν είναι σε θέση να τις υλοποιήσει -αυτό προκύπτει και με την υπόθεση των hot spots που ακόμη εκκρεμούν και που παραδέχεται και η κυβέρνηση ότι καθυστέρησαν- συνεχίζοντας να... αιφνιδιάζεται από τις εξελίξεις και έτσι να εκτίθεται έναντι των εταίρων από την εμφανιζόμενη αθέτηση των υπεσχημένων.

Όμως ο... αιφνιδιασμός είναι συνολικά της Ευρώπης -και γι’ αυτό δε χωρεί καμιά αμφιβολία- γιατί βρέθηκε χωρίς μεταναστευτική πολιτική, την οποία καλείται να χαράξει «εδώ και τώρα» με πρόσφυγες εντός των χωρών τους και χιλιάδες άλλους να θέλουν να περάσουν τα σύνορά τους. Για άλλη μια φορά η Ευρώπη καλείται εκ των υστέρων και με την πίεση των γεγονότων να πάρει αποφάσεις που την αφορούν.

Δεν το έπραξε και είναι τουλάχιστον άδικο τις δικές της παραλείψεις να επιδιώξει να τις φορτώσει μόνο στην Ελλάδα "τιμωρώντας" την, η οποία έχει την... τύχη λόγω της γεωγραφικής της θέσης να είναι η πύλη εισόδου προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη.

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η Ευρώπη της αλληλεγγύης θα... ξυπνήσει και θα βάλει τη σφραγίδα της στις εξελίξεις, που είναι άλλωστε και το ζητούμενο γι’ αυτό το μείζονος σημασίας πρόβλημα που βιώνει ολόκληρη η ευρωπαϊκή ήπειρος.