Να έχεις ψάξει για τα πρώτα ρουχαλάκια του παιδιού σου μόλις βγει από το μαιευτήριο, να σκέφτεσαι αν θα σου μοιάζει και πώς θα εξελιχθεί, να έχεις περάσει μήνες αγωνίας με την εγκυμοσύνη, και την ώρα του τοκετού, μια στραβή, ένα σφάλμα, να θέτει σε αβεβαιότητα τη ζωή του μικρού σου. Και το χειρότερο; Κάποιες εβδομάδες αργότερα να το χάνεις. Είναι κάτι που ξεχνιέται;

Όχι. Είναι κάτι που θες να το ψάξεις έως τέλους. Και αυτό πρόκειται να συμβεί από τους αρμόδιους φορείς, το Νοσοκομείο και τη Δικαιοσύνη, αναφορικά με την πολύκροτη υπόθεση που έκανε το γύρο του διαδικτύου με το βαρύγδουπο τίτλο «Δολοφόνησαν το παιδί μου». 
Έχει διαταχθεί ΕΔΕ σε σχέση με το περιστατικό και όλοι οι εμπλεκόμενοι θα κληθούν να καταθέσουν στην αρμόδια επιτροπή του Νοσοκομείου Μυτιλήνης. Επίσης αναμένεται να κληθούν και από τη Δικαιοσύνη, ενώ μέχρι στιγμής, παρότι έχουν δημοσιοποιηθεί σημαντικά έγγραφα, δεν έχει γίνει γνωστό το πόρισμα της νεκροψίας. Στο μεταξύ, όμως, ο κανιβαλισμός στα σόσιαλ μίντια οργιάζει, με αυτόκλητους υπερασπιστές της δικαιοσύνης -όπως πολύ συχνά συμβαίνει με θέματα τέτοιας σπουδαιότητας- να ζητούν κυριολεκτικά κεφάλια γιατρών… επί πίνακι και να απειλούν καλώντας σε εκδηλώσεις μίσους.

Υπάρχει και ο/η καταγγελλόμενος/η
Το «Ε» στο σημερινό ρεπορτάζ ρίχνει φως σε όλες τις πλευρές, και κυρίως σε όσες δεν ακούστηκαν ποτέ. Όχι για να αποδώσει δικαιοσύνη, αφού έχουν κληθεί οι αρμόδιοι να το πράξουν, όπως αναφέραμε παραπάνω. Αλλά γιατί εκτός από τον καταγγέλλοντα, υπάρχει και ο καταγγελλόμενος, κι αν μη τι άλλο ο Τύπος, όσο κι αν έχει παραμεριστεί από την πληροφορία που διαχέεται ακρίτως κι αδιακρίτως στο διαδίκτυο, οφείλει να τον αφουγκραστεί. Τον περασμένο Αύγουστο στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης, γεννιέται το μωρό της καταγγέλλουσας και λόγω αυξημένων προβλημάτων μεταφέρεται με στρατιωτικό αεροπλάνο στην Αθήνα, όπου σύμφωνα με τα έγγραφα που παραχώρησε για δημοσίευση, διαπιστώνονται πολλαπλές κακώσεις (αιμορραγία, κάταγμα του κρανίου κ.ά.) στον οργανισμό του, «που οφείλονται σε τραυματισμό κατά τον τοκετό».

Τα παραπάνω αναγράφονται στο ιατρικό εξιτήριο του Νεογνολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου «Άγιος Παντελεήμων - Αγία Βαρβάρα με ώρα εισόδου 6.29 το πρωί της 11ης Αυγούστου και εξόδου 1.23 το μεσημέρι της ίδιας μέρας. Για πολυκυστική εγκεφαλομαλάκυνση κάνει λόγο μεταξύ άλλων, ο έλεγχος της αξονικής - μαγνητικής τομογραφίας του Νοσοκομείου «Παίδων Αγίας Σοφίας». Η οικογένεια ανέμενε επί 35 μέρες, αλλά, δυστυχώς, το νεογνό δεν κατόρθωσε να κερδίσει τη μάχη με το θάνατο, ενώ σημειώνεται σε ενημερωτικά site ότι αν ζούσε, «θα παρέμενε φυτό». 

Συνιστούν ψυχραιμία
Η καταγγέλλουσα επισημαίνει σε δηλώσεις που παραχώρησε σε τοπικό site ότι «το τελευταίο υπερηχογράφημα την Παρασκευή 8 Αυγούστου έχει δείξει ότι το νεογνό δεν κατεβαίνει με φυσιολογικό τρόπο. Η γυναικολόγος αυτό το ξέρει αλλά την ημέρα του τοκετού (10/08/15) περιμένει... η 32χρονη εκλιπαρεί να τη βάλουν στο χειρουργείο για καισαρική τομή.». Σύμφωνα με πηγή του ιατρικού προσωπικού του Νοσοκομείου Μυτιλήνης, «δεν υπήρχε καμία ένδειξη για καισαρική και κακώς λέγεται ότι το μωρό κατέβαινε ανάποδα». Από την άλλη, το δημοσίευμα σημειώνει ότι το ιατρικό προσωπικό «μέχρι σήμερα δεν έχει επικοινωνήσει με την 32χρονη», γεγονός που αμφισβητούν πηγές του Νοσοκομείου, που κάνουν λόγο για συνεχή επικοινωνία από πλευράς των επιβλεπόντων. Μάλιστα, προσθέτουν ότι στη συνέχεια έλαβαν μήνυμα από συγγενείς του βρέφους, που τους κατηγορούσαν ως δολοφόνους. Σε κάθε περίπτωση συνιστούν ψυχραιμία έως να εξεταστούν όλα τα ενδεχόμενα και όλα τα δεδομένα, καθώς αν δεν υπήρχαν ενδείξεις για να ξεκινήσει η διαδικασία της καισαρικής, θα πρέπει να αναλυθούν σε βάθος τα στοιχεία της νεκροψίας, αλλά και το ιατρικό ιστορικό των γονέων. Φυσικά, πάντα είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο του ιατρικού σφάλματος.

Επικρατεί δυσπιστία
Από τη δημοσίευση της καταγγελίας και μετά, όπως ήταν αναμενόμενο, επικρατεί μεγάλη δυσπιστία για τους γιατρούς της μαιευτικής κλινικής του Νοσοκομείου Μυτιλήνης, οι οποίοι αναμένουν το πόρισμα της ΕΔΕ και δεν έχουν απαντήσει δημόσια για το περιστατικό. Κι εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η τροπή που έχει πάρει η συζήτηση γύρω από το συμβάν μόνο ζημιά προκαλεί για την υστεροφημία της κλινικής και για την οποία ουκ ολίγες φορές, εκατοντάδες μάνες του νησιού που επέλεξαν να γεννήσουν στον τόπο τους, έχουν αναφερθεί πολύ θετικά. Ειδικά αν συγκριθούν οι συνθήκες τοκετού με αυτές των δημόσιων νοσοκομείων της Αθήνας. Ακόμα περισσότερο βέβαια η τροπή αυτή επηρεάζει τα πρόσωπα, τους γιατρούς, το μαιευτικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που καθημερινά ακούν τα εξ αμάξης και κατηγορούνται συλλήβδην. Εξάλλου δεν σημειώθηκε ένας τραγικός θάνατος μετά από γέννα κάπου γενικώς κι αορίστως, αλλά στη Μυτιλήνη -όπου κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί- και τα δημοσιεύματα ήταν εξόχως φωτογραφικά και καταγγελτικά. Λες και η προϋπηρεσία και η ιστορία των ανθρώπων που εγκαλούνται, διαγράφονται μεμιάς, παρά τις πλείστες όσες άλλες επιτυχίες μπορεί να είχε κανείς στον επαγγελματικό του βίο. Το χειρότερο όμως, το οποίο θέτει παρωπίδες, ώστε απρόσκοπτα η κοινή γνώμη να αναμένει τα πορίσματα των αρμοδίων, είναι ότι χρησιμοποιήθηκε η έννοια της «δολοφονίας».

Σαν να υπάρχει δηλαδή πρόθεση από κάποιον επαγγελματία γιατρό να μη φέρει σε πέρας τον τοκετό, ώστε να προκληθεί βλάβη σε ένα νεογέννητο. Με τα παραπάνω ασφαλώς και δεν επιδιώκουμε να υποτιμήσουμε και να παραβλέψουμε τον πόνο της μάνας και της οικογένειας συνολικά που έχασε με τέτοιο τρόπο το νεογέννητο τους και έχει κάθε δικαίωμα να αναζητήσει τα αίτια αυτού του τραγικού συμβάντος, αλλά να τονίσουμε ότι για το ατυχές αυτό γεγονός υπάρχει και η «άλλη πλευρά» την οποία προφανώς και θα την αναζητήσει η διεξαχθείσα ΕΔΕ και η Δικαιοσύνη, αλλά και η όχι άδικα καχύποπτη κοινή γνώμη, που δεν δικαιολογεί με την ευκολία που δικαιολογεί εν γένει τα ανθρώπινα λάθη και τις παραλείψεις και τα ιατρικά λάθη!

Βρεφική θνησιμότητα στην Ελλάδα
Αν και θα περίμενε κανείς στον 21ο αιώνα να έχει εξαλειφθεί η βρεφική θνησιμότητα στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, οι τελευταίες στατιστικές δεν συμφωνούν. Ένα εκατομμύριο παιδιά πεθαίνουν την πρώτη μέρα της ζωής τους, κυρίως από αστοχίες των συστημάτων υγείας, αποκαλύπτει η UNICEF σε σχετική της έκθεση με τίτλο «Δέσμευση για την Παιδική Επιβίωση: Η ανανέωση μιας υπόσχεσης».
Σύμφωνα με αυτή, πολλοί από τους εν λόγω θανάτους θα μπορούσαν εύκολα να προληφθούν με απλές, χαμηλού κόστους παρεμβάσεις πριν, κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά τη γέννηση. Η ανάλυση των στοιχείων υποδεικνύει τις ελλείψεις στα συστήματα υγείας στο κρίσιμο χρονικό διάστημα γύρω από τον τοκετό και δείχνει ότι υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις από χώρα σε χώρα και μεταξύ πλούσιων και φτωχών στην αφομοίωση και την ποιότητα των υπηρεσιών υγείας που είναι διαθέσιμες για τις έγκυες και τα μωρά τους.
Όσον αφορά στη νεογνική θνησιμότητα, στην Ελλάδα σημειώθηκαν εννιά θάνατοι κατά τον πρώτο μήνα της ζωής ανά 1.000 ζώντα νεογνά το 1990 και τρεις ανά 1.000 το 2013.