Μάχη με τις φλόγες στα Αυγώνυμα της Χίου, τον Ανάβατο και το Ναυτικό Κλιμάκιο στη θέση Ποδαράς, έδωσε ομάδα έξι μελών του Συνδέσμου Εθελοντών Καταδρομέων Λέσβου από τα μεσάνυχτα του Σαββάτου ως το απόγευμα της Δευτέρας. Η ομάδα αποτελούνταν από τους Σταύρο Μυρογιάννη, Χαράλαμπο Ζαχαρίου, Πρόδρομο Μελέτογλου, Παναγιώτη Μπλάνη, Παναγιώτη Λουκαδή και Δημήτρη Αναγνώστου. Μαζί τους είχαν ένα μικρό όχημα για τη μεταφορά του εξοπλισμού τους και μια μηχανή τύπου εντούρο, ιδιοκτησίας του Παναγιώτη Μπλάνη, που αποδείχθηκε πολύτιμη.

Από το πρωί του Σαββάτου όταν έγινε εμφανές ότι η φωτιά στη Χίο λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ο Σύνδεσμος Έφεδρων Καταδρομέων Λέσβου ενημέρωσε την Πυροσβεστική Υπηρεσία ότι μπορεί να συνδράμει τις προσπάθειες της για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, ενημερώθηκε από την Πυροσβεστική πως είναι αναγκαία η συνδρομή τους το συντομότερο δυνατό. Έτσι το κλιμάκιο αναχώρησε για τη Χίο στις 9 το βράδυ με το πλοίο «Μυτιλήνη». Περί τις 12 το βράδυ του Σαββάτου, έφθασε στη Χίο και οι πυροσβεστικές αρχές του νησιού ζήτησαν να μεταβούν στα Αυγώνυμα, όπου υπήρχε μεγάλος κίνδυνος η φωτιά να περάσει μέσα από το χωριό.

Στη διαδρομή από το Ναυτικό Κλιμάκιο του Ποδαρά προς τα Αυγώνυμα, διαπιστώθηκε ότι ήταν αδύνατη η μετάβαση στο χωριό χωρίς κατάλληλο πυροσβεστικό όχημα. Διότι οι φλόγες κατέκαιγαν το δάσος κι ήταν άμεσος ο κίνδυνος και για το όχημα του Συνδέσμου.

Έτσι γύρω στις 1.30 το βράδυ, η εξαμελής ομάδα των εθελοντών κατευθύνθηκε στο Ναυτικό Κλιμάκιο του Ποδαρά, το οποίο επίσης αντιμετώπιζε πολύ μεγάλο πρόβλημα, καθώς οι φλόγες είχαν φθάσει στα όρια του και σε ορισμένα σημεία είχαν επεκταθεί και μέσα στους αύλειους χώρους του.

Η μάχη στα Αυγώνυμα

Ως το πρωί της Κυριακής, οι έφεδροι καταδρομείς της Λέσβου μαζί με τη δύναμη του Ναυτικού Κλιμακίου, προσπαθούσαν να σταματήσουν τις φλόγες που τους είχαν ζώσει. Όταν έγινε σαφές ότι ο κίνδυνος είχε αντιμετωπισθεί επιτυχώς στη συγκεκριμένη θέση, τους ζήτησαν να μεταβούν στα Αυγώνυμα, όπου η φωτιά πλησίαζε απειλητικά από τη νοτιοδυτική πλευρά αρχικά και στην συνέχεια από τη νοτιοανατολική. Οι έφεδροι καταδρομείς παρέμειναν στο χωριό μέχρι το απόγευμα της Δευτέρας και χάρη στις δικές τους προσπάθειες, η φωτιά σταμάτησε στα όρια του χωριού.

«Σταματήσαμε τη φωτιά 50 μέτρα από τα πρώτα σπίτια του χωριού χάρη στις προσπάθειες όλων των μελών του Συνδέσμου μας που ήταν εκεί», μας είπε ο Σταύρος Μυρογιάννης.

Στη μάχη…

Η πρόσβαση πυροσβεστικού οχήματος στη νοτιοδυτική και νοτιοανατολική πλευρά του χωριού, είναι αδύνατη καθώς δεν υπάρχει περιφερειακός δρόμος και τα σοκάκια του μεσαιωνικού οικισμού, είναι πολύ στενά. Τα σημεία αυτά μπορούσαν να τα προσεγγίσουν μόνο πεζοί πυροσβέστες και μοτοσικλετιστές μιας και τα μονοπάτια που υπάρχουν, είναι ιδιαίτερα δύσβατα.

Με αλυσοπρίονα και τον υπόλοιπο εξοπλισμό που είχαν στη διάθεση τους, οι έφεδροι καταδρομείς της Λέσβου προσπάθησαν να δημιουργήσουν αντιπυρικές ζώνες γύρω από το χωριό. Όμως σε πολλές περιπτώσεις χρειάστηκε να δώσουν πραγματική μάχη με τις φλόγες, αφού η φωτιά έτρεχε με τέτοια ταχύτητα, που ήταν αδύνατο να την προλάβουν. Εξαιρετικά αποτελεσματικοί στις συγκεκριμένες συνθήκες, αποδείχθηκαν οι φορητοί πυροσβεστικοί σάκοι που διέθεταν οι έφεδροι καταδρομείς. Κάθε σάκος έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει 30 κιλά νερού. Με τη χρήση αυτών μπορούν να αντιμετωπισθούν άμεσα μικροεστίες φωτιάς πριν γιγαντωθούν και γίνουν ανεξέλεγκτες.

Η χαμηλή βλάστηση στα Αυγώνυμα, έπαιρνε πολύ εύκολα φωτιά από καιόμενη ύλη που μεταφέρονταν από άλλα σημεία πριν δημιουργηθεί αντιπυρική ζώνη. Γι’ αυτό την ώρα που δημιουργούνταν αντιπυρική ζώνη, απαιτούνταν να γίνει και κατάσβεση της φωτιάς.

Κάθε φορητός πυροσβεστικός σάκος που άδειαζε, αντικαθιστούνταν από άλλον. Ο εφοδιασμός με τους γεμάτους σάκους, γινόταν με τη μηχανή εντούρο, όπου ήταν δυνατό.

Η αποχώρηση από τη Χίο έγινε όταν διαπιστώθηκε ότι η Πυροσβεστική είχε συγκεντρώσει επαρκή εξοπλισμό και ανθρώπινο δυναμικό από όλη τη χώρα.

Πραγματική κόλαση…

Ο κ. Μυρογιάννης αναφερόμενος στις συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή, μας είπε: «Όταν τα μεσάνυχτα του Σαββάτου φθάσαμε εμείς στο λιμάνι της Χίου, η ένταση του ανέμου πρέπει να ήταν περί τα επτά μποφόρ. Όμως στο Ναυτικό Κλιμάκιο του Ποδαρά και τα Αυγώνυμα, η ένταση του ανέμου ήταν μεγαλύτερη. Κάτι ανάλογο είχαμε ζήσει στην πυρκαγιά της Χαραμίδας, στη Λέσβο, το 2006. Κι ελπίζω να μην το ξαναζήσουμε… Ήταν σαν να ζούσαμε την κόλαση του Δάντη. Για να καταλάβετε πόσο ισχυρός ήταν ο άνεμος, θα σας πω ότι εγώ ένας άνθρωπος 90 κιλών, έπρεπε να καταβάλω προσπάθεια για να μην παρασυρθώ».

Μεγάλο πρόβλημα ήταν επίσης η ποώδης βλάστηση, η οποία δεν είχε καθαριστεί από τους ιδιοκτήτες των χωραφιών και τους κατοίκους της περιοχής με αποτέλεσμα τα μεταφερόμενα αποκαΐδια να δημιουργούν συνεχώς νέες εστίες φωτιάς και αναζωπυρώσεις.

Μέσω του «Ε», ο κ. Μυρογιάννης ευχαρίστησε τη ΝΕΛ και τον κεντρικό της πράκτορα στη Μυτιλήνη, Τάκη Παντελόπουλο, για τη δωρεάν μεταφορά των μελών της αποστολής και των οχημάτων τους. Επίσης ευχαρίστησε τους ραδιοερασιτέχνες της Χίου, που βοήθησαν στη διατήρηση καλής επικοινωνίας τόσο με τη βάση του Συνδέσμου στη Λέσβο όσο και με τις πυροσβεστικές αρχές της Χίου. Παράλληλα τους προμήθευσαν με  καύσιμα, τρόφιμα και νερό. Ακόμη έκανε μια έκκληση να δοθεί στις οργανωμένες εθελοντικές ομάδες και συλλόγους που λειτουργούν στα νησιά μας και σε όλη τη χώρα, ο αναγκαίος εξοπλισμός, για να συμβάλουν, όπου είναι αναγκαίο, στην αντιμετώπιση ανάλογων φαινομένων.

Ας σημειωθεί ότι μια εντούρο μηχανή που είχε διατεθεί στο Σύνδεσμο πριν από μερικά χρόνια από τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου επιστράφηκε στην υπηρεσία διότι δεν βρισκόταν λύση στο ζήτημα της παραχώρησης της. «Η μηχανή αυτή είναι πολύτιμη σε τέτοιες περιπτώσεις» σημειώνει ο κ. Μυρογιάννης.