Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, καθώς και τα ανησυχητικά, αυξανόμενα κρούσματα περιστατικών ενδοοικοογενειακής βίας σε όλο τον κόσμο εν μέσω πανδημίας, το Vouliwatch παρουσιάζει στοιχεία για την Ελλάδα και την Ευρώπη καθώς τη νομοθεσία που ισχύει στη χώρα μας.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση.

Η κατάσταση σήμερα

Ο ΟΗΕ, ήδη από τον Ιούνιο του 2020, προειδοποίησε για μια ακόμη πανδημία, εκτός από αυτή του κορονοϊού: την παγκόσμια αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας.

Σύμφωνα με την πρόσφατη εκστρατεία ενημέρωσης της Διεθνούς Αμνηστίας, σε όλον τον κόσμο, έχουν αυξηθεί σημαντικά οι αναφορές περιστατικών βίας κατά γυναικών και κοριτσιών κατά τη διάρκεια της καραντίνας και των άλλων περιοριστικών μέτρων, τα οποία ανάγκασαν πολλές γυναίκες να παραμείνουν παγιδευμένες στο ίδιο σπίτι με τους καταπιεστές τους ή δεν τους επέτρεψαν να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες στήριξης και ασφάλειας.

Από το ξέσπασμα της πανδημίας οι τηλεφωνικές γραμμές στήριξης και οι ξενώνες φιλοξενίας σε όλη την Ευρώπη έχουν αναφέρει μια ανησυχητική αύξηση στις κλήσεις από γυναίκες που βρίσκονται σε κίνδυνο λόγω της καραντίνας και των άλλων περιοριστικών μέτρων.

Σύμφωνα με έρευνα του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, μία στις τρεις γυναίκες έχει υποστεί σωματική βία, σεξουαλική βία, ή και τις δύο μορφές βίας από την ηλικία των 15 ετών και έπειτα.

Το 55% των γυναικών έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με μία ή περισσότερες μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης ενώ το 11% έχει υποστεί ψηφιακή παρενόχληση. Μία στις είκοσι έχει βιαστεί.

Στοιχεία για την Ελλάδα

• υπόθεση ενδοοικογενειακή- το 68% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση είναι έγγαμες
• υπόθεση διεθνής -το 16% των γυναικών που απευθύνονται στα Συμβουλευτικά Κέντρα είναι αλλοδαπές
• όχι ταξική – 70% των θυμάτων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή και ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης και πάνω από το 50% των δραστών δευτεροβάθμιας ή ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης.

Η νομοθεσία στην χώρα μας για τη βία κατά των γυναικών

Ν. 4531/2018 | Νόμος για την καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών:

• Πρόκειται για την ενσωμάτωση και κύρωση στην ελληνική νομοθεσία της απόφασης-σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας, γνωστή και ως Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.
• Χαρακτηριστικό της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης είναι ότι αποδίδει έμφαση στην πρόληψη. Μεταξύ άλλων, προβλέπεται η υποχρέωση των συμβαλλόμενων κρατών να εξασφαλίσουν την κατάρτιση επαγγελματιών που ασχολούνται με τα θύματα βίας και την υλοποίηση θεραπευτικών προγραμμάτων για τους δράστες εγκλημάτων ενδοοικογενειακής βίας.
• Αναφορικά με την πρόληψη και την αντιμετώπιση του φαινομένου της ασκούμενης βίας κατά των γυναικών προβλέπεται η λειτουργία ενός ολοκληρωμένου δικτύου δομών και υπηρεσιών με αντικείμενο την προσφορά ψυχοκοινωνικής στήριξης, νομικής συμβουλευτικής αλλά και ασφαλούς διαμονής στις γυναίκες- θύματα έμφυλης βίας.
• Βασική της καινοτομία συνιστά η ίδρυση μηχανισμού παρακολούθησης υπό την ονομασία η GREVIO. Ως ανεξάρτητο όργανο συγκροτείται από τεχνοκράτες και είναι επιφορτισμένο με την παρακολούθηση της εφαρμογής της Σύμβασης, από τα κράτη-μέλη που την έχουν υπογράψει.
• Ακόμα, τροποποιήθηκαν διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, ώστε να εναρμονιστούν με τη Σύμβαση, όπως η κατάργηση της διάταξης του ποινικού κώδικα που προέβλεπε την παύση της ποινικής δίωξης, αν μεταξύ του δράστη του αδικήματος της αποπλάνησης ανηλίκου κάτω των 15 ετών και του θύματος τελέστηκε γάμος

Πανάγος Κουφέλος

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, καθώς και τα ανησυχητικά, αυξανόμενα κρούσματα περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας γεγονός που αποδεικνύει τη  θεμελιωμένη αδυναμία αποδοχής της ισότητας των φύλων ο Αντιπεριφερειάρχης Περιφερειακής Ενότητας Λέσβου με αρμοδιότητα στον Πρωτογενή Τομέα Πανάγος Κουφέλος δήλωσε: «Η «πανδημία» της έμφυλης βίας δυστυχώς συναγωνίζεται αυτήν του κορωνοϊού. Συμβαίνει καθημερινά, αόρατα, σιωπηλά, στο σπίτι, στους χώρους εργασίας, στα πανεπιστήμια. Έχουμε χρέος να  ενεργοποιηθούμε όλες και όλοι. Το θέμα της έμφυλης βίας, της ψυχολογικής και σωματικής καταπίεσης, αποτελούν αποτρόπαιες πράξεις που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις οποίες καταδικάζουμε απερίφραστα. Εμείς οι άντρες οφείλουμε μακριά από αυτή τη λογική να το δείχνουμε με πράξεις. Οφείλουμε όχι απλώς να ακούσουμε αυτές τις φωνές αλλά και να μιλήσουμε τη δική τους γλώσσα. Είναι αναγκαίο να μάθουμε να λειτουργούμε διαφορετικά, να αποδεχόμαστε τις έννοιες της ισότητας και της συναίνεσης  όχι θεωρητικά  αλλά με την ενσώματη καθημερινή μας συμπεριφορά. Να δώσουμε χώρο, να ακούσουμε, να αναλάβουμε την ευθύνη, να επανορθώσουμε, να αλλάξουμε, να γίνουμε  «σωστοί άνδρες». Οι δικές μας πράξεις είναι αυτές που μπορούν να  γίνουν αφετηρία μεγάλων και ουσιαστικών κοινωνικών και πολιτισμικών αλλαγών. Η ανάγκη για σοβαρές και μελετημένες παιδαγωγικές παρεμβάσεις είναι τεράστια. Για να στέκονται τα παιδιά μας  κριτικά και να αποδομούν τα έμφυλα στερεότυπα. Για να λειτουργούν με βάση την ισότητα και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη σχολική και εξωσχολική καθημερινότητά τους, προσωπική, οικογενειακή, κοινωνική και μελλοντικά εργασιακή. Για να αλλάξουμε τα «δεδομένα». Η σιωπή όλων είναι επιλογή και εν τέλει αποδοχή. Πρέπει να δράσουμε άμεσα. Πολιτεία και κοινωνία για να πάψει το σπίτι και ο χώρος εργασίας να είναι τόπος μαρτυρίου και να μένει ατιμώρητο το "έγκλημα πίσω από τις κλειστές πόρτες". Το σπίτι είναι το καταφύγιο ασφάλειας  όλων μας. Έτσι πρέπει να νοιώθουμε. Απαιτείται ισχυρό και ανθεκτικό δίχτυ προστασίας. Είναι χρέος κάθε δημοκρατικής Πολιτείας και αποτελεί δείκτη της ποιότητας της , η πρόληψη και μείωση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας . Όλοι μαζί ας κάνουμε ένα μεγάλο βήμα στο κεφάλαιο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ας χτίσουμε ένα κόσμο από την αρχή. Ένα κόσμο όπου τα παιδιά μας θα σέβονται και θα αγαπούν το αντίθετο φύλλο. Ένα μήνυμα για το μέλλον τους αλλά και για το παρόν. Η λογική ότι η βία θεωρείται συνοδευτικό του φύλλου των γυναικών πρέπει να εκλείψει. Ο ένας εμπνέει τον άλλον και συνοδοιπόροι στη ζωή δημιουργούμε. Από το πατριαρχικό «σχετίζεσθαι» ας περάσουμε σε ένα ισότιμο και συντροφικό «μαζί». Ένα «μαζί» απαλλαγμένο από τις κληρονομιές του παρελθόντος».

Ανακοίνωση του τμήματος φεμινιστικής πολίτικης/φύλου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

«Η βία κατά των γυναικών, φαινόμενο τόσο παλιό όσο και οι πατριαρχικές μας κοινωνίες, αναγνωρίστηκε ως κοινωνικό πρόβλημα, έγινε «ορατή», μόλις τις τελευταίες δεκαετίες χάρη στις έρευνες και τους αγώνες των φεμινιστριών, που έγιναν αποδεκτές και από τους μεγάλους διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΗΕ, η Ε.Ε., το Συμβούλιο της Ευρώπης, κ.ά.

Τα αίτιά της συνδέονται άμεσα με την ανισότητα που υπάρχει μεταξύ γυναικών και ανδρών, καθώς και τις κοινωνικό-οικονομικές δομές εξουσίας, τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική σφαίρα της ζωής, γεγονός που διαμορφώνει ένα κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο η βία κατά των γυναικών με τον έναν ή τον άλλο τρόπο γίνεται αποδεκτή. Συντηρείται μέσω της κοινωνικοποίησης των φύλων, της δημιουργίας έμφυλων στερεοτύπων και προκαταλήψεων, αλλά και της συνεχούς απειλής βίας, παράγοντες οι οποίοι συνολικά θέτουν τις γυναίκες και τα κορίτσια σε κατώτερη θέση και επηρεάζουν τις ενέργειές τους σε όλα τα επίπεδα, ενώ συνιστούν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οι Διεθνείς Συμβάσεις αναδεικνύουν τη βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών ως μορφή διάκρισης, η οποία εμποδίζει σοβαρά την ικανότητα τους να απολαμβάνουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους σε ισότιμη βάση με τους άνδρες. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA):

• μία στις τρεις γυναίκες έχει βιώσει σωματική ή/και σεξουαλική βία από την ηλικία των δεκαπέντε ετών
• το 75% των γυναικών έχουν δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση στον επαγγελματικό τους βίο
• το ετήσιο κόστος από την έμφυλη βία στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υπολογιστεί ότι ξεπερνάει το αστρονομικό ποσό των 225 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ακραία μορφή έμφυλης βίας αποτελεί η γυναικοκτονία. Το βασικό κίνητρο μιας γυναικοκτονίας είναι το φύλο του θύματος, αλλά συχνά και η άρνηση συμμόρφωσής του στα πατριαρχικά προτάγματα, άρνηση που επιτάσσει την τιμωρία του με τον πιο ακραίο τρόπο. Με δυο λόγια, η γυναικοκτονία είναι η θανάτωση των γυναικών από τους άνδρες, απλά και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Αφορά όλες τις μορφές και τα είδη σεξιστικής δολοφονίας, ανεξάρτητα από το εάν προκαλούνται από μισογυνισμό, από σεξουαλική ευχαρίστηση ή από την αίσθηση της κυριαρχίας επί των γυναικών και άλλων θηλυκοτήτων. Πρόκειται για συγκεκριμένη πατριαρχική, σεξιστική πολιτική με εργαλείο τη δολοφονία.

 Δυστυχώς, παρά την έξαρση των γυναικοκτονιών και στη χώρα μας το νομικό μας σύστημα, όπως έδειξε και η πρόσφατη συζήτηση στη βουλή για την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα και την μη αποδοχή από την Κυβέρνηση,  της  πρότασης που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  να  ενταχθεί ο όρος «γυναικοκτονία» στον Ποινικό μας Κώδικα-  αίτημα και των φεμινιστικών και γυναικείων κινημάτων - δεν αναγνωρίζει τον όρο αυτό, γεγονός που συσκοτίζει τα κίνητρα και τις επιπτώσεις του εγκλήματος κι έτσι για άλλη μια φορά το νομικό σύστημα αποδεικνύεται στη χώρα μας όπως και στις άλλες χώρες, ανίκανο να προστατέψει τον μισό πληθυσμό της, τις γυναίκες.

Το βέβαιο είναι πως η έμφυλη βία εξακολουθεί να αναπαράγεται σε κάθε χώρα και πολιτισμό, προκαλώντας θανάτους γυναικών, καθώς και βαριές σωματικές και ψυχικές απώλειες στις ζωές τους, των οικογενειών τους και της κοινωνίας γενικότερα. Η αντιμετώπιση της βίας σε βάρος των γυναικών εξακολουθεί και παραμένει σοβαρό κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα, με σημαντικό αντίκτυπο για τη δημοκρατία, την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.

Απαιτούμε:

• την αναγνώριση και την αποδοχή αυτών των φόνων ως εγκλημάτων μίσους με σεξιστικά κίνητρα και την ένταξη του όρου «Γυναικοκτονία» ως διακριτό έγκλημα στον Ποινικό μας Κώδικα.
• την αναγνώριση και την αποδοχή των γυναικοκτονιών ως εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, λόγω του μεγέθους των συγκεκριμένων δολοφονιών παγκόσμια.

Αγωνιζόμαστε και Διεκδικούμε:

•  Πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης (ν.4531/2018)
• Επέκταση, αναβάθμιση και μονιμότητα των Συμβουλευτικών Κέντρων, των Ξενώνων φιλοξενίας και της Γραμμής SOS 15900 για τη στήριξη των γυναικών (ν.4604/2019). Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων στις δομές.
• Ίδρυση πανελλαδικά, των Γραφείων Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας στα Αστυνομικά Τμήματα και στελέχωση με εξειδικευμένο προσωπικό.
• Ενίσχυση και διεύρυνση του ωραρίου όλο το 24ωρο και όλες τις μέρες του χρόνου της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας.
• Οικονομική και νομική στήριξη γυναικών και παιδιών που δραπετεύουν από την ενδοοικογενειακή βία.
• Χορήγηση ασύλου στα σύνορα σε προσφύγισσες που καταγγέλλουν βία και βιασμούς είτε στις χώρες που έφυγαν είτε στη διάρκεια του ταξιδιού τους.
• Κατάργηση του νόμου για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια (ν.4800/2021) που αναγκάζει τις γυναίκες και τα παιδιά να παραμένουν σε γεωγραφική εγγύτητα με τους κακοποιητές.
• Πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης 190 της ΔΟΕ για τη βία και την παρενόχληση στον κόσμο της εργασίας, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
• Ουσιαστική εισαγωγή της οπτικής του φύλου και σεξουαλικότητας στην εκπαιδευτική διαδικασία με την αντίστοιχη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
• Εφαρμογή μέτρων για την προώθηση της ισότητας των φύλων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στη διαφήμιση και στις αρμοδιότητες του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (άρθρο 24 ν.4604/2019). Να σταματήσει η αναπαραγωγή των στερεοτύπων και του σεξισμού από τα ΜΜΕ.

Συντασσόμαστε με την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου να συμπεριληφθεί η βία με βάση το φύλο ως έγκλημα στο ευρωπαϊκό δίκαιο και  να θεσπιστεί  μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή οδηγία για  την καταπολέμηση της έμφυλης βίας.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΩΡΑ!»

Ανακοίνωση ΚΝΕ Λέσβου

«Η ΚΝΕ καλεί κάθε νέο και νέα που οργίζεται και αγανακτεί µε την πολύµορφη βία κατά των γυναικών να δυναµώσει τον αγώνα για να ανατραπούν οι οικονοµικοί και κοινωνικοί παράγοντες που “γεννούν” τους δράστες - “τέρατα” και αφήνουν τις γυναίκες εκτεθειµένες στην ανασφάλεια και κάθε είδους κίνδυνο.

Για να γίνει κάθε χώρος δουλειάς, σπουδών, κάθε γειτονιά και σχολείο κυψέλη αλληλεγγύης για κάθε γυναίκα, ώστε να βρει τη δύναµη και το κουράγιο να αντιπαλέψει τέτοια φαινόµενα και να παλέψει µαχητικά για να αλλάξει τη ζωή της!

Γιατί τον 21^ο αιώνα, υπάρχουν όλες οι δυνατότητες κάθε γυναίκα να ζει χειραφετηµένη οικονοµικά, κοινωνικά, ψυχικά, χωρίς να εξαρτάται από τον σύντροφο ή σύζυγο, από το οικογενειακό περιβάλλον, χωρίς να εγκλωβίζεται σε παθογόνες, βίαιες διαπροσωπικές σχέσεις!

 Μπορεί η βία κατά των γυναικών να αντιµετωπιστεί ριζικά µε αλλαγές στη νοµοθεσία;

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είναι υπέρ της αυστηροποίησης του ποινικού πλαισίου και της ποινικής µεταχείρισης των εγκληµάτων βίας κατά των γυναικών, σε κάθε µορφή τους. Όµως, δεν αρκούν για να περιοριστούν τέτοιες εγκληµατικές πράξεις.

Μια γυναίκα έχει να αντιµετωπίσει πολλούς σκοπέλους: Από την αστυνοµική αδιαφορία ή αυθαιρεσία µέχρι την υποστελέχωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών, τις µακροχρόνιες νοµικές διαδικασίες. Αλλά και ο υπάρχων νόµος για την αντιµετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας δεν απέτρεψε τους δράστες.

 Μπορεί η καταπολέµηση των αναχρονιστικών, σκοταδιστικών αντιλήψεων για τις σχέσεις µεταξύ των δύο φύλων να συµβάλουν από µόνες τους στην εξάλειψη της βίας;

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σταθερά καταδικάζουν τις αντιδραστικές κοινωνικές αντιλήψεις και συµπεριφορές για την κοινωνική θέση της γυναίκας. Αντιπαλεύουν στη δράση τις υποκειµενικές αντιλήψεις που δυσκολεύουν τη συµµετοχή της γυναίκας στον ταξικό, πολιτικό αγώνα.

Όµως, γνωρίζουµε, πως οι αναγκαίες αλλαγές σε τέτοιες αντιλήψεις δεν µπορούν να αποκτήσουν γενικευµένο χαρακτήρα στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, γιατί παραµένουν οι κοινωνικές διακρίσεις, ο οικονοµικός και κοινωνικός καταναγκασµός που βιώνουν οι γυναίκες στην εργασία, την οικογένεια, σε κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής. Αυτή είναι ταξική ρίζα της ανισοτιµίας των γυναικών και η βάση, που αναπαράγονται αντιδραστικές απόψεις για το γυναικείο φύλο ακόµα και στη συνείδηση των γυναικών.

Στην «αρένα» και τη σήψη της σηµερινής καπιταλιστικής κοινωνίας κυριαρχεί ο ατοµισµός, ο ανταγωνισµός, η υποτίµηση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, ακόµα και της ζωής του, που διαπερνούν ακόµα και τις διαπροσωπικές, οικογενειακές σχέσεις.

 Μπορεί η πάλη ενάντια στην κυριαρχία των ανδρών στα όργανα εξουσίας να ανατρέψει τη ρίζα της βίας κατά των γυναικών;

Η αναγκαία, ολόπλευρη στήριξη της γυναίκας, για να αποκρούσει κάθε µορφή βίας, σκοντάφτει στις πολιτικές διαχρονικά των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και της ΕΕ, την πολιτική που µέτρα και τις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών σε ευρώ, τη λογική κόστους-οφέλους.

Όσες γυναίκες κι αν στελεχώνουν τους αστικούς θεσµούς, το κριτήριο για τη στάση,  την πολιτική που εφαρµόζουν δεν είναι το φύλο τους, αλλά τα ταξικά συµφέροντα που οι ίδιες υπερασπίζονται και εκπροσωπούν. Από τη Θάτσερ και τη Μέρκελ, µέχρι τις Ελληνίδες Υπουργούς και την Πρόεδρο της Δηµοκρατίας είναι πολλά «τα έργα και οι µέρες» γυναικών που αναδείχθηκαν για την αντιλαϊκή τους πολιτική.

Έχουν βάλει την υπογραφή τους στην πολιτική που είναι συνώνυµη µε την ανεργία, την ηµιαπασχόληση, το χαµηλό εισόδηµα, την έλλειψη δηµόσιων και δωρεάν δοµών υγείας, πρόνοιας για τις γυναίκες και τα παιδιά τους.

Μόνο η πάλη ενάντια στον εκµεταλλευτικό χαρακτήρα της εξουσίας, µε τις γυναίκες και τους άνδρες εκπροσώπους τους, µπορεί να ανοίξει το δρόµο για τη γυναικεία ισοτιµία, την απελευθέρωση των γυναικών από τη βία, την εκµετάλλευση, τον καταναγκασµό.

 ΒΙΑ • ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ • ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Οι δυνάµεις της ΚΝΕ πρωταγωνιστούµε καθηµερινά στην πάλη σε κάθε χώρο δουλειάς, µόρφωσης, γειτονιά, ανοίγουµε µέτωπο µε κάθε µορφή βίας κατά των γυναικών.

Έτσι χτίζονται και πραγµατικά ισότιµες σχέσεις µεταξύ των δύο φύλων, βασισµένες στις αξίες της συλλογικότητας, της ανιδιοτέλειας, του σεβασµού.

Ο σοσιαλισµός-κοµµουνισµός, η κοινωνία για την οποία παλεύουµε το ΚΚΕ και η ΚΝΕ,  είναι η  κοινωνία στην οποία οι εργαζόµενοι γίνονται πρωταγωνιστές, ισότιµα άνδρες και γυναίκες, στην πολιτική και κοινωνικη ζωή, στη λήψη, στην εφαρµογή και στον έλεγχο των αποφάσεων, γιατί έχουν πλέον την εξουσία στα δικά τους χέρια.

 Δυναμώνουμε τη διεκδίκηση για:

• Εκτεταµένο δίκτυο δηµόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών και υποδοµών, συµβουλευτικών κέντρων, στελεχωµένων µε ειδικευµένο και µόνιµο προσωπικό, χωρίς εµπλοκή ΜΚΟ. Γενναία χρηµατοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισµό.
• Δηµιουργία ενός δηµόσιου και δωρεάν δικτύου πρωτοβάθµιας φροντίδας υγείας και κοινωνικών υπηρεσιών µε επίκεντρο τη γειτονιά, που -εκτός των άλλων- θα καλύπτουν την ψυχική υγεία, τον οικογενειακό προγραµµατισµό, τη συµβουλευτική ζεύγους και γονιών.
• Στελέχωση των σχολείων µε το απαραίτητο επιστηµονικό προσωπικό (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κ.λπ.), που έγκαιρα θα εντοπίζουν και θα αντιµετωπίζουν και τα φαινόµενα βίας και ενδοοικογενειακής βίας.
• Να οργανωθούν ενηµερωτικά προγράµµατα σε σχολεία και σχολές, στους χώρους κατάρτισης από επιστηµονικούς, κρατικούς φορείς.
• Εξασφάλιση από το κράτος στη γυναίκα-θύµα σταθερή εργασία, σταθερό εισόδηµα, επίδοµα για όσο το έχει ανάγκη.
• Εξασφάλιση από το κράτος δωρεάν κατοικίας ή επιδόµατος ενοικίου.

 ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΒΙΑ

ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ!

Ο συλλογικός αγώνας για τα σύγχρονα δικαιώµατα των νέων στη µόρφωση, την υγεία, τη δουλειά, τη ζωή είναι η καλύτερη ασπίδα προστασίας απέναντι στα φαινόµενα της πολύµορφης βίας κατά των γυναικών.

Προχωράµε µπροστά, ανοίγουµε το δρόµο για την κοινωνία της πραγµατικής ελευθερίας, εκεί όπου θα µπουν οι βάσεις και για την απελευθέρωση των γυναικών από κάθε κοινωνική καταπίεση, τον σοσιαλισµό-κοµµουνισµό».