Αναρκίτες, αρτήκια, λαγκαδιώτες, ντουβρεκήτες. Νόστιμο, τραγανό που αντέχει στο ψυγείο και διατηρείτε στην κατάψυξη περισσότερο από πολλά άλλα μανιτάρια. Κατάλληλο για ψητό, ή σε σούπες κλπ. 

Βγαίνει πλάι στο βλαστό της Φέρουλας αλλά και σε μέρη που υπάρχουν παλαιοί βλαστοί ‘η ρίζες του φυτού, Φθινόπωρο μέχρι νωρίς την άνοιξη. Αν και το φυτό είναι δηλητηριώδες για τα ζώα, τα μανιτάρια που παρασιτούν σ’ αυτό είναι νοστιμότατα και ασφαλή. 

Εύκολα αναγνωρίσιμο μανιτάρι λόγω βιοτόπου, αλλά και απ’ το συμπαγές και σκληρό του πόδι ( κεντρικό ή έκκεντρο ). Το καπέλο του ανάλογα με τον καιρό και την ηλικία του θα το δούμε σε αποχρώσεις καφέ ή του γκριζοκαφέ ή αργιλόχρωμο. Πολλές φορές μπορεί να είναι και κρακελαρισμένο – ραγαδιασμένο. Η σάρκα του είναι λευκή και κάπως σκληρή. Συνήθως στα ευμεγέθη καρποσώματα θα δούμε άσπρη σκόνη κάτω στο έδαφος αλλά και πάνω στα αλληλοκαλυπτόμενα καρποσώματα. Προσοχή χρειάζεται όταν οι φέρουλες είναι ανάμεσα σε ελιές, ή Δρυς ( Quercus ) λόγω του ότι στις ρίζες αυτών όχι σπάνια, μπορεί να βρεθεί το τοξικό Omphalotus olearius το οποίο μετά από βροχή μπορεί να ‘’ξεβάψει’’ το καπέλο και από πορτοκαλοκίτρινο να πάρει το χρώμα του Pleurotus, αφού και στη φόρμα μοιάζουν αυτά τα δύο. Όταν όμως το κόψουμε θα δούμε τα ελάσματα και την τομή στο πόδι να έχουν το πορτοκαλοκίτρινο χρώμα.  

Ferula Communis (Φέρουλα η κοινή) ή Νάρθηκας ή Ανάρκας 

Ο νάρθηξ των αρχαίων Ελλήνων. Κατά τη Μυθολογία, στον βλαστό του φυτού που μοιάζει με καλάμι (περιέχει εντεριώνη που σιγοκαίγεται χωρίς να επηρεάζεται ο φλοιός), έκρυψε ο Προμηθέας τη φωτιά που έκλεψε από τον Όλυμπο για να τη φέρει στους ανθρώπους. Επίσης λόγω του ότι ο ξερός βλαστός είναι ελαφρύς και το εσωτερικό του μαλακό το χρησιμοποιούσαν σαν αυτό που το όνομα του λέει. Νάρθηκας. Όπως και μέχρι τώρα η κατασκευή από γύψο που χρησιμοποιούν οι ορθοπεδικοί. Θα το βρούμε σχεδόν σε όλο το νησί εκτός από τα ορεινά και κάποια λίγα, άλλα μέρη. Υπάρχει στα περίχωρα της Μυτιλήνης, μέχρι τον Μανταμάδο και την Μήθυμνα, Σκαλοχώρι, Αρχαία Άντισσα Σίγρι, Ερεσό μέχρι Αποθήκα. Λιγοστά στην περιοχή της Καλλονής. Δεν συναντάται στην νότια Λέσβο, περιοχή Πολιχνίτου, Βατερών, Πλωμάρι μέχρι την Γέρα, αν και υπάρχουν σποραδικά κάποια φυτά σ’ αυτές τις περιοχές.  

Pleurotus eryngii  

Σχεδόν ίδιο με το μανιτάρι της Φέρουλας λίγο μικρότερο στο τελικό του μέγεθος. Όχι τόσο συχνό όσο της Φέρουλας. Εξαιρετικά νόστιμο μανιτάρι. 

Θα το συναντήσουμε σε ακαλλιέργητους αγρούς, στη ρίζα το γαϊδουράγκαθου του γένους Eryngium κυρίως χειμώνα με αρχές της άνοιξης.  

Pleurotus ostreatus 

Το μανιτάρι που όλοι γνωρίζουν γιατί υπάρχει στα ράφια των καταστημάτων τροφίμων΄ από μανιταροκαλλιέργιες . Στη φύση θα το βρούμε γενικά σε πλατύφυλλα. Σε πεσμένους ή ιστάμενους πληγωμένους κορμούς δέντρων ή θάμνων. Έχουν βρεθεί σε λεύκες (Populus), (στην πιάτσα των ΤΑΧΙ στο Πειραματικό Λύκειο της Μυτιλήνης), σε καρυδιές, σε πικροδάφνη ( στο Πάρκο Καραπαναγιώτη στη Μυτιλήνη ).