Με λύση για τη διαχείριση του τελικού προϊόντος απ’ την επεξεργασία του βιολογικού καθαρισμού της Μυτιλήνης, τη λυματολάσπη ή ιλύ, επέστρεψε ο Γιάννης Βατός απ’ την Κρήτη, μεταφέροντας την τεχνογνωσία που εφαρμόζουν σε ανάλογα ζητήματα οι δήμοι του νησιού. Στόχος όλων αυτών των τεχνικών μεθόδων είναι να μειωθεί η υγρασία της λυματολάσπης, ώστε αφυδατωμένη να μπορεί να ταφεί ως στερεό απόβλητο στον κεντρικό ΧΥΤΑ της Λέσβου.

Χθες, και σε συνέχεια τεχνικής σύσκεψης που έγινε την Τρίτη στη ΔΕΥΑΛ, δοκιμάστηκε η επιλεγείσα άμεση λύση, έτσι ώστε από σήμερα να αρχίσει η μεταφορά της λυματολάσπης - που περίπου ένα μήνα τώρα συγκεντρώνεται στον Καρά Τεπέ - προς την Κλεφτόβιγλα.

Όπως έχει αποκαλύψει το «Ε», στη Διαδημοτική Επιχείρηση Διαχείρισης Απορριμμάτων και Περιβαλλοντικής Ανάπτυξης Λέσβου (ΔΕΔΑΠΑΛ) Α.Ε., μετά από έλεγχο που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2011 απ’ τους Επιθεωρητές Περιβάλλοντος, διαπιστώθηκε παράβαση και αναμένεται και η επιβολή προστίμου, επειδή επί σειρά ετών δέχεται και θάβει στις εγκαταστάσεις τού ΧΥΤΑ τη λυματολάσπη απ’ το βιολογικό καθαρισμό της Μυτιλήνης στον Καρά Τεπέ, σε μορφή πιο υγρή απ’ αυτήν που προβλέπει το ισχύον θεσμικό πλαίσιο.

Πού / πώς να ταφεί;
Πιο συγκεκριμένα, η περιεκτικότητα σε νερό της λυματολάσπης είναι της τάξης τού 80%, ενώ η ανώτατη επιτρεπόμενη υγρασία του τελικού προϊόντος βιολογικής επεξεργασίας αστικών λυμάτων που οδηγείται σε ταφή, δεν πρέπει να ξεπερνά το 40%. Σύμφωνα με τα στοιχεία απ’ τη ΔΕΥΑΛ που είχαμε δημοσιεύσει, σε καθημερινή βάση ταξίδευαν στην Κλεφτόβιγλα προς θάψιμο περί τους πέντε τόνους ιλύος, ενώ απ’ τη μέρα που ήρθε το έγγραφο των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος στη ΔΕΔΑΠΑΛ Α.Ε. στις αρχές Αυγούστου τού 2013, η Επιχείρηση έχει σταματήσει να δέχεται έστω και ένα κιλό λυματολάσπης.

Την προηγούμενη βδομάδα επισημαίναμε ότι ήδη στις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού είχε τεθεί σε λειτουργία και δεύτερη δεξαμενή καθίζησης, ώστε να περιοριστεί η παραγωγή ιλύος, ενώ ήδη είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 100 τόνοι λυματολάσπης, σκορπίζοντας τη χαρακτηριστική οσμή των αποβλήτων σε όλη την ευρύτερη περιοχή.

Προκειμένου λοιπόν να βρεθεί λύση, ο πρόεδρος της ΔΕΔΑΠΑΛ Α.Ε. και αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος, Γιάννης Βατός, έχοντας ενημερωθεί απ’ τη συμμετοχή του προσφάτως σε διεθνές εκπαιδευτικό σεμινάριο για την Αειφόρο Διαχείριση των Αποβλήτων, για την «πρωτοπορία» των αυτοδιοικητικών φορέων της Κρήτης σε ανάλογα θέματα, μετέβη μαζί με το διευθυντή της Επιχείρησης, Στρατή Μαρμαρινό, στην Κρήτη.

«Στο σεμινάριο που κατά κύριο λόγο απευθυνόταν σε αυτοδιοικητικούς και φοιτητές, διαπίστωσα ότι στην Κρήτη έχουν προχωρήσει πάρα πολύ σε θέματα διαχείρισης αστικών λυμάτων, όταν σε ολόκληρη την Πελοπόννησο για παράδειγμα δεν έχουν καταφέρει να έχουν ούτε ένα ΧΥΤΑ», ανέφερε ο κ. Βατός, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος απ’ τις πρακτικές που είδε να εφαρμόζονται στην Κρήτη.

Μονάδα ξήρανσης
Στο Δήμο Χερσονήσου, όπως μας μετέφερε ο αντιδήμαρχος, υπάρχει η μοναδική «κλειστή» μονάδα ξήρανσης της λυματολάσπης, που κόστισε ένα εκατομμύριο ευρώ και είναι σε θέση να εξυπηρετήσει όλη την Κρήτη. Στο Δήμο Χανίων υπάρχει ανοιχτή μονάδα ξήρανσης της λυματολάσπης, που άμεσα και εύκολα μπορεί, όπως επεσήμανε ο κ. Βατός, να δημιουργηθεί και στη Λέσβο.

«Παρ’ ότι το πρόβλημα της διάθεσης της ιλύος αφορά στη ΔΕΥΑΛ, ως Δήμος, και προσωπικά ως υπεύθυνος για το Περιβάλλον, θεώρησα υποχρέωσή μου να αναζητήσω λύσεις που έχουν να κάνουν με το πλέον δύσοσμο υλικό και όφειλε η αυτοδιοίκηση να έχει δώσει εδώ και χρόνια και στον τόπο μας. Ευτυχώς, βρέθηκαν άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις και εναπόκειται και στη ΔΕΥΑΛ να επιδιώξει με την επόμενη προγραμματική περίοδο, να αντιμετωπίσει οριστικά το θέμα με τη δημιουργία και κλειστής μονάδας ξήρανσης», σχολίασε ο κ. Βατός, προσθέτοντας πως ενημέρωσε αναλυτικά τον πρόεδρο Σωτήρη Μαρινάτο και τους μηχανικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες τής ΔΕΥΑΛ, σε σύσκεψη που έγινε το μεσημέρι της Τρίτης.

Σε πρακτικό επίπεδο, τώρα, για τη λυματολάσπη που έχει συγκεντρωθεί και επείγει να απομακρυνθεί απ’ τον Καρά Τεπέ, βάσει και της εμπειρίας απ’ την Κρήτη εξετάστηκαν δύο ενδεχόμενα. Ή να αναμιχθεί με ασβέστη (σε αναλογία για κάθε τόνο λυματολάσπης, 100 κιλά ασβέστη) ή να αναμειχθεί με χώμα (τρία κυβικά χώμα για κάθε τόνο λυματολάσπης). Χθες έγιναν δοκιμές για το αν η δεύτερη επιλογή θα κατέληγε σε απόβλητο με λιγότερη από 40% υγρασία, ώστε να είναι αποδεκτών προδιαγραφών για ταφή στο ΧΥΤΑ.

Παραχώρηση
Ομοίως χθες, όμως, ξεκίνησε η διαδικασία για την παραχώρηση στη ΔΕΥΑΛ έκτασης 600 τετραγωνικών μέτρων στις εγκαταστάσεις τού ΧΥΤΑ, προκειμένου να δημιουργηθεί εκεί ανοιχτός χώρος ξήρανσης της λυματολάσπης ανάλογος της μονάδας ηλιακής ξήρανσης λυματολάσπης του Δήμου Χερσονήσου, που αποτελεί και την πρώτη μονάδα που έγινε στην Ελλάδα. Εκεί θα μεταφέρεται η λυματολάσπη απ’ τον Καρά Τεπέ και ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, θα απλώνεται για να ξηρανθεί.

Εναλλακτικά, η ΔΕΔΑΠΑΛ με ένταξη της προμήθειας σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα για το περιβάλλον, για να μην υπάρξει επιβάρυνση στους δημότες, σχεδιάζει να προμηθευτεί ειδικά μηχανήματα με τα οποία σωροί από κλαδιά που οδηγούνται στο ΧΥΤΑ, θα μετατρέπονται σε ροκανίδι. Το υλικό αυτό, όπως τόνισε ο κ. Βατός, αποτελεί το ιδανικότερο προϊόν για την αφυδάτωση της λυματολάσπης. Έτσι, με τις υποδομές που θα γίνουν στην Κλεφτόβιγλα το επόμενο εξάμηνο (προβλέπεται και η δημιουργία κεκλιμένης δεξαμενής για την τοποθέτηση της υπό ξήρανσης ιλύος, ώστε να υπάρχει απορροή της υγρασίας στο βιολογικό τού ΧΥΤΑ) κι ανάλογα με τον καιρό θα χρησιμοποιούνται, εκφράζεται η πεποίθηση ότι το θέμα της λυματολάσπης δε θα απασχολήσει ξανά τη ΔΕΔΑΠΑΛ. Ή και τη ΔΕΥΑΛ, αν βρει τρόπο για την ένταξη του έργου της κλειστής μονάδας ξήρανσης.

Στο εγγύς μέλλον, αφού δεν έχει ολοκληρωθεί η διαμόρφωση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου, ο κ. Βατός εικάζει πως θα δοθεί η δυνατότητα η ξηραμένη λυματολάσπη, όχι μόνο να θάβεται, αλλά και να πωλείται προς αξιοποίηση σε καλλιέργειες.