Έναν πολύ ιδιαίτερο «ασθενή» φιλοξενεί εδώ και ενάμιση περίπου μήνα το κτηνιατρείο της Μυρσίνης Τουρβαλή στη Μυτιλήνη. Πρόκειται για μια θηλυκή Τυτώ, που κατέφτασε εκεί χάρη στη μέριμνα ενός κυνηγού και που σε καθημερινή βάση δέχεται τη φροντίδα και όλη την αγάπη μιας μικρής ομάδας μαθητών της πόλης, που την έχουν λατρέψει και θαυμάσει πραγματικά, τόσο λόγω της ιδιαιτερότητάς της, όσο και για το ότι έχουν δεθεί μαζί της μέσα από το χρόνο που περνούν στο κτηνιατρείο.

Η Τυτώ είναι ένα πουλί της οικογένειας των Τυτονιδών, η οποία περιλαμβάνει 32 διαφορετικά υποείδη. Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται, δεν είναι κουκουβάγια, στη Λέσβο συναντάται συχνά και σύμφωνα με την κ. Τουρβαλή θεωρείται πολύτιμο και προστατευόμενο είδος, εκτός άλλων για το ότι μπορεί να φάει μέχρι και 40 ποντίκια την ημέρα, προστατεύοντας έτσι τα αγροκτήματα και τα σπίτια των κατοίκων. Άλλες ονομασίες με τις οποίες είναι γνωστό το συγκεκριμένο πουλί, είναι «θανατοπούλι» λόγω του απόκοσμου ήχου που βγάζει, «πεπλοκουκουβάγια», «λευκή κουκουβάγια» κ.ά..

Περιθάλποντας την Τυτώ
Η Τυτώ που φιλοξενείται εδώ και ενάμιση περίπου μήνα στο κτηνιατρείο της κ. Τουρβαλή, μεταφέρθηκε εκεί από τον κυνηγό Βασίλη Πλιάκα, έχοντας βρεθεί αναίσθητη σε κάποιο χωράφι σε περιοχή λίγο πιο έξω από τη Μυτιλήνη, είτε έχοντας χτυπήσει κάπου, είτε έχοντας φάει κάποιο φυτοφάρμακο, με αποτέλεσμα να έχουν παραλύσει τα νεύρα της.

Όλο αυτό το διάστημα δέχεται φαρμακευτική φροντίδα, νοσηλεία, φυσικοθεραπεία και καθημερινή διατροφή με το χέρι. Το ιδιαίτερο, ωστόσο, είναι ότι εκτός άλλων, όλα τα παραπάνω τής τα παρέχουν με μεγάλη αγάπη και υπευθυνότητα μικροί μαθητές νηπιαγωγείου, δημοτικού και γυμνασίου της Μυτιλήνης, ηλικίας από 2,5 έως 14 ετών.

Είναι η Ισμήνη, η Ελένη, ο Άγγελος και ο Γιάννης, καθώς και οι «λιλιπούτιοι» Σταύρος και Στρατής, 3,5 και 2,5 χρονών αντίστοιχα, που σε καθημερινή βάση περνούν ώρες στο κτηνιατρείο φροντίζοντας τα ζώα και μαθαίνοντας πολλά πράγματα γύρω από αυτά.

Με το που φτάσαμε χτες στο χώρο του κτηνιατρείου, τα παιδιά έτρεξαν να βγάλουν την Τυτώ από το κλουβί της και να την κρατήσουν στα χέρια τους. Το πουλί δεχόταν ευχάριστα τα χάδια όλων, χωρίς να δείχνει να φοβάται. Λίγο αργότερα, αφού προσπάθησαν να το κάνουν να σταθεί έστω και λίγο στα πόδια του, το τάισαν κοτόπουλο με μια τσιμπίδα που έβαζαν βαθιά μέσα στο ράμφος της, μέχρι το πουλί να μπορέσει να καταπιεί το φαγητό του.

Η διαδικασία του ταΐσματος της Τυτούς είναι η αγαπημένη ασχολία των «εκκολαπτόμενων» κτηνιάτρων

Κανένα από αυτά δεν είχε ξαναδεί Τυτώ και όλα τη λατρεύουν και τη θαυμάζουν για την ομορφιά της, θέλοντας να τη βοηθήσουν όσο μπορούν. Παράλληλα, μέσα από σημειώσεις που τους έχει δώσει η κ. Τουρβαλή, έχουν μάθει πολλά πράγματα για την Τυτώ. Όπως ότι «είναι το μόνο πουλί που δεν του κόβουμε τα νύχια, αφού με αυτά πιάνει την τροφή του», πως καταλαβαίνει κανείς το ότι είναι θηλυκή απ’ το ότι έχει βάρος 350 γρ. και άνοιγμα φτερών σχεδόν 1 μ., πως έχει τη συνήθεια να κατεβάζει το κεφάλι της και να το κινεί μπρος - πίσω ως σήμα επικοινωνίας με άλλα πουλιά του είδους της, αλλά και ότι τα αυτιά της είναι ασύμμετρα και παίρνει ήχους από παντού, κάτι που της επιτρέπει να πιάσει κάτι χωρίς να το δει, χρησιμοποιώντας μόνο την ακοή της. Αυτό πάντως που τους αρέσει πιο πολύ, όπως όλα μας είπαν, είναι το να την ταΐζουν.

«Το τάισμα της Τυτούς με το χέρι θα γίνεται μέχρι να αρχίσει να τρώει μόνη της», λέει η κ. Τουρβαλή. «Όταν αρχίσει να συνέρχεται, θα αρχίσουμε να το αγριεύουμε, να τρώει μόνο του, ώστε να μπορέσει να είναι ικανό να είναι μακριά από τους ανθρώπους και να ζήσει μόνο του, κάτι που θα πρέπει να γίνει μέχρι να το απελευθερώσουμε, αφού θα το έχουμε για λίγο καιρό σε εξωτερικό κλουβί στην εξοχή.»

Μέχρι τότε, δεδομένου ότι τα πόδια του πουλιού δεν έχουν ακόμη δυναμώσει, θα χρειαστεί περίπου ένας μήνας αποθεραπείας, καθαρισμού, εκπαίδευσης και φυσικοθεραπείας.

«Εκκολαπτόμενοι» κτηνίατροι…

Πέρα από την εμπειρία τους από την Τυτώ, τα παιδιά μάς μίλησαν και για την επιθυμία τους να γίνουν κτηνίατροι, ενώ η ίδια η κ. Τουρβαλή μάς εξήγησε τους στόχους που έχει η φιλοξενία μικρών παιδιών στο κτηνιατρείο της.

Η Ισμήνη επισκέπτεται το κτηνιατρείο ήδη από τον περασμένο χειμώνα. «Ερχόμουν κάθε Σάββατο, γιατί θέλω να γίνω κτηνίατρος», μας είπε χαρακτηριστικά. Το τελευταίο ισχύει και για την Ελένη, που το χειμώνα που θα έρθει, θα επισκέπτεται το κτηνιατρείο κάθε απόγευμα, μετά το σχολείο της, για να βοηθά. Ο Γιάννης έρχεται κι αυτός εθελοντικά, μετά από κάποια μέρα που μια φίλη του έφερε το σκύλο της για περίθαλψη. Όλα τα παιδιά προσέχουν όλα τα ζώα που φιλοξενούνται στο χώρο και συμμετέχουν σε όλες τις δουλειές, έχοντας καθημερινά διάφορες αρμοδιότητες.

«Κάποια παιδάκια έρχονται και το χειμώνα, άλλα το καλοκαίρι φέτος είχαμε και παιδιά από την Αυστραλία, που ήρθαν στα πλαίσια των διακοπών τους. Έχουν αρμοδιότητες και κάνουν δουλειά βοηθώντας το καθένα κάπου αλλού και βλέπουμε ότι απλές διαδικασίες που εμάς μάς χρειάστηκε πολύς χρόνος να μάθουμε, αυτά τα μαθαίνουν αμέσως, αφού η διδασκαλία είναι γι’ αυτά ένα παιχνίδι. Ακόμη και το πραγματικό παιχνίδι φροντίζουμε ώστε να έχει να κάνει με το να βγάλουν κάποιο ζωάκι για βόλτα και όταν γυρίζουν στο σπίτι, φέρονται και στα δικά τους ζώα με τον ίδιο τρόπο. Βοηθούν ακόμη και στα χειρουργεία, παρακολουθούν τις αναπνοές του ζώου, το καρδιογράφημα κ.λπ.», λέει η κ. Τουρβαλή. «Είναι πολύ καλό, γιατί μαθαίνεις στα παιδιά πώς να φέρονται στα ζώα, αποκτούν συνείδηση οικολογική και μεταφέρουν τις γνώσεις τους και σε άλλα παιδιά της ηλικίας τους. Στόχος μας είναι να κάνουμε ένα πρόγραμμα για τα σχολεία, που να έχει σχέση με το πώς συμπεριφερόμαστε στα ζώα, τι χρειάζονται, ποιες είναι οι συνήθειές τους, ποια είναι η σχέση τους με τον άνθρωπο και στο τέλος να τους δίνουμε και κάποιο “δίπλωμα”.»

Σημειώνεται ότι πριν από λίγες ημέρες το κτηνιατρείο απελευθέρωσε έναν ασημόγλαρο, ενώ πριν από ένα μήνα τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να περιθάλψουν έναν μπούφο.