Μία απ’ τις πολυσυζητημένες στη Μυτιλήνη υποθέσεις είναι αυτή της Αγριλιάς, που απασχολεί ακριβώς τέσσερα χρόνια την τοπική κοινωνία. Η εμπλοκή πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων, αυτή καθαυτή η απόφαση χαρακτηρισμού ενός δρόμου και κυρίως το οικονομικό σκέλος της, έκαναν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα την υπόθεση, που για πάνω από επτά ώρες απασχόλησε την Πέμπτη το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Μυτιλήνης. Το δικαστήριο αποφάσισε ποινή φυλάκισης δύο ετών με αναστολή για την πρώην Αντινομάρχη και τον σύζυγό της, ενώ αθώωσε τους δύο κατηγορούμενους υπαλλήλους.

Η ακροαματική διαδικασία ξεκίνησε λίγο μετά τις 11 το πρωί με συνήγορο υπεράσπισης των τότε υπαλλήλων της Πολεοδομίας, Παρασκευά Βασιλέλλη και Γιώργο Σταυρινό, το Γιάννη Πετρέλλη, συνήγορο υπεράσπισης της Μαρίας Τσουβελεκάκη και του συζύγου της, Γιώργου Τσιφτσή, το Θέμη Κεφάλα, και πολιτική αγωγή το δικηγόρο Στρατή Πέτρου, συνήγορο του Δήμου Λέσβου, αλλά και του Θεόδωρου Νίτη, ιδιοκτήτη ακινήτου στην περιοχή.

Ο κ. Νίτης κατά τη μαρτυρία του, τόνισε ότι προσέφυγε δικαστικά γιατί η απόφαση της Αντινομάρχη κ. Τσουβελεκάκη, για το χαρακτηρισμό της οδού ως κύριας δημοτικής, έθιγε τα συμφέροντά του. Εκτός του κ. Νίτη, κατέθεσαν ως μάρτυρες, ο τότε δημοτικός σύμβουλος Μυτιλήνης και νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Ζερδελής, οι μηχανικοί Ντίνος Προκοπίου και Μιχάλης Χατζέλλης, αλλά και ο ιδιοκτήτης θερμοκηπίου στην περιοχή της Νεάπολης Δημήτρης Γεωργακάκης.

Άλλο γνώμη, άλλο απόφαση
Ο κ. Βασιλέλλης κατηγορείτο για παράβαση καθήκοντος και ο κ. Σταυρινός για παράβαση καθήκοντος και ψευδή βεβαίωση. Στην αγόρευσή του, ο δικηγόρος τους, κ. Πετρέλλης, βασιζόμενος στη σχετική νομολογία, υπογράμμισε ότι ο ρόλος του ΣΧΟΠ στη λήψη της απόφασης είχε γνωμοδοτικό κι όχι αποφασιστικό χαρακτήρα, οπότε και δεν στοιχειοθετείται παράβαση καθήκοντος για τους πελάτες του που μετείχαν στο Συμβούλιο, ο πρώτος ως πρόεδρος και ο δεύτερος ως εισηγητής του θέματος, μετά την αυτοψία που πραγματοποίησε.

Έτσι οι δύο υπάλληλοι κρίθηκαν αθώοι και όπως σχολίασε χθες μιλώντας στο «Ε» ο κ. Σταυρινός: «Ως υπηρεσία κάναμε ό,τι προβλεπόταν απ’ τις διατάξεις χωρίς να μεροληπτήσουμε, αφού ακολουθήσαμε ακριβώς τη διαδικασία που τηρούσαμε πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις για το χαρακτηρισμό οδών.»

Σε αργία;
Η υπερασπιστική γραμμή που ακολούθησε ο κ. Κεφάλας προκειμένου να αντιμετωπίσει το κατηγορητήριο για την κ. Τσουβελεκάκη, περί παράβασης καθήκοντος και του κ. Τσιφτσή, περί συνέργειας - ηθικής αυτουργίας σε παράβαση καθήκοντος και σε ψευδή βεβαίωση, βασίστηκε στο ότι, όπως υποστήριξε, η πράξη χαρακτηρισμού που εξέδωσε η πελάτης του, δεν ήταν παράνομη. «Εφ’ όσον δεν είναι παράνομη η πράξη, δεν υπάρχει παράβαση καθήκοντος», συνέχισε ο κ. Κεφάλας τονίζοντας πως το θέμα της νομιμότητας της απόφασης δεν έχει κριθεί ακόμη απ’ το ΣτΕ. Ο ίδιος υπογράμμισε ότι «σε επίπεδο επιτροπής αναστολών το ΣτΕ (υπ. Αριθμ. 681/2010 απόφαση) δεν βλέπει καταρχάς να τίθεται ζήτημα νομιμότητας της πράξης χαρακτηρισμού.»

Η κ. Τσουβελεκάκη, συνέχισε ο συνήγορός της, δεν είχε σκοπό να ωφελήσει κανέναν γιατί ακολούθησε τη διαδικασία που προβλεπόταν ενώ αναρωτήθηκε: «γιατί να βιαστεί να μεταγράψει το συμβόλαιο αγοράς έκτασης που πήρε στην περιοχή, τη στιγμή που ήταν σε εξέλιξη το όλο θέμα; Αν υπήρχε σκοπιμότητα, θα το καθυστερούσε.»

Ο κ. Κεφάλας ανέφερε ότι επί της απόφασης του δικαστηρίου, που αναμένεται να γραφτεί για να γίνει γνωστό το σκεπτικό βάσει του οποίου κρίθηκαν ένοχοι οι δύο κατηγορούμενοι, ασκήθηκε έφεση στο Εφετείο Πλημμελημάτων.

Αυτό για το οποίο εκφράστηκαν διαφορετικά σχόλια μεταξύ των συνηγόρων της υπόθεσης είναι αν εξαιτίας της καταδικαστικής πρωτόδικα απόφασης η κ. Τσουβελεκάκη που είναι αρχιτέκτονας, δημόσιος υπάλληλος, θα τεθεί ή όχι σε αργία. Ο δικηγόρος της υποστηρίζει ότι δεν τίθεται θέμα γιατί η υπόθεση αφορά στην ιδιότητά της ως Αντινομάρχη, κι όχι ως υπαλλήλου. Αντιθέτως, υποστηρίχθηκε ότι με τα νέα μέτρα μετά την καταδίκη -και πριν τελεσιδικήσει η υπόθεση- θα ασκηθεί πειθαρχική δίωξη απ’ την υπηρεσία και θα τεθεί σε αργία.  

Ούτε καν δημοτική…
Ο κ. Πέτρου που αγόρευσε πρώτος, επικέντρωσε στο χαρακτηρισμό του δρόμου. Όπως υποστήριξε, δεν τίθεται καν θέμα αν ο δρόμος είναι κύρια ή όχι δημοτική οδός, αφού σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τίποτε άλλο από αγροτικός. Καταφανέστατα όπως είπε, πρόκειται για αγροτικό κι όχι δημοτικό δρόμο, για αυτό και δεν ευσταθεί η απόφαση χαρακτηρισμού της και μάλιστα ως κύριας δημοτικής οδού.

Η υπόθεση του χαρακτηρισμού του δρόμου της Αγριλιάς

Για κάποιους… «άγγιγμα Μίδα»

Το Φεβρουάριο του 2009 υπήρξε αίτημα δημότη της Μυτιλήνης, προς τις αρμόδιες υπηρεσίες της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λέσβου, προκειμένου να χαρακτηριστεί ένας αγροτικός δρόμος ως κύρια δημοτική οδός. Πιο συγκεκριμένα ζητούσε να χαρακτηριστεί ως δημοτική οδός αυτή που ξεκινά απ’ την κύρια δημοτική οδό Αγριλιά Κρατήγου - Λουτρά, μετά τον οικισμό της Αγριλιάς, και οδεύει βόρεια καταλήγοντας μέσα από ένα ιδιαίτερα «πολύπλοκο» οδικό δίκτυο στα όρια του οικισμού της Νεάπολης. Ο δρόμος αυτός ήταν χαρακτηρισμένος ως αγροτικός - δασικός και με νομαρχιακή απόφαση, που υπέγραψε ως έχουσα αρμοδιότητα στις αρχές Μαΐου, η κ. Τσουβελεκάκη, ύστερα από τη θετική εισήγηση του ΣΧΟΠ, χαρακτηρίσθηκε ως κύρια δημοτική οδός. Η αντίδραση του Δήμου Μυτιλήνης, που προέβαλε το ερώτημα γιατί δεν ζητήθηκε η γνώμη του, προκάλεσε την ανάκληση της απόφασης της Αντινομάρχη, απ’ το Νομάρχη τότε Παύλο Βογιατζή.

Το «διακύβευμα» του όλου θέματος που απασχόλησε ιδιαίτερα την τοπική κοινωνία, αφορούσε στις αλλαγές που επέφερε ο χαρακτηρισμός της οδού στην αξία της γης, αλλά και γενικότερα στη δόμηση στην όλη περιοχή, αφού άλλαζε τους συντελεστές δίνοντας αρτιότητα σε εκτάσεις που έως τότε δεν ήταν οικοδομήσιμες. Με την απόφαση που δυο χρόνια μετά τέθηκε σε αναστολή (ακόμη δεν έχει εκδοθεί απ’ το Συμβούλιο της Επικρατείας η τελική απόφαση για τον χαρακτηρισμό της οδού), κάποια ακίνητα που είχαν αγοραστεί για μερικές χιλιάδες ευρώ, απέκτησαν ξαφνικά πολλαπλάσια αξία.

Θυμίζουμε για την ιστορία πως η απόφαση ανάκλησης του κ. Βογιατζή, ανακλήθηκε απ’ τον τότε περιφερειάρχη Γιάννη Λέκκα. Όμως κατά της δημοσιευμένης στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης απόφασης, ο Δήμος Μυτιλήνης προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Την άνοιξη του 2010, για το ίδιο θέμα και κατόπιν πρόσκλησης της τότε Γενικής Γραμματέα της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, Σοφίας Θεολογίτου, διενήργησε έλεγχο το Σώμα Επιθεωρητών - Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης απ’ τον οποίο προέκυψε μεταξύ άλλων, πως υπάρχουν παραβάσεις της κείμενης νομοθεσίας για τις δασικές περιοχές, αφού μέρος του τμήματος της οδού Νεάπολης - Αγριλιάς, μήκους περίπου 1.300 μέτρων, «διέρχεται από συμπαγές δάσος και αναγνωρίστηκε ως κύρια δημοτική οδός χωρίς την άδεια της δασικής υπηρεσίας».