Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η πρεμιέρα της παράστασης «Πορεία προς τα πίσω» την Πέμπτη, στις 9 το βράδυ, στο θέατρο του ΦΟΜ «Ο Θεόφιλος». Πολύς κόσμος έδωσε το παρών κι από το χειροκρότημα φάνηκε ότι απόλαυσε την παράσταση. Η ίδια παράσταση επρόκειτο να παρουσιαστεί και χθες Παρασκευή το βράδυ.

Το κείμενο της παράστασης είναι του Παναγιώτη Γιαλελλή. Την ενορχήστρωση, τη σύνθεση και τη μουσική της παράστασης έχει επιμεληθεί ο Αλέξανδρος Κατραμάδος, τα video-animation ο Αλέξανδρος Σπάθης, την επιλογή φωτογραφιών η Πέπη Εμμανουήλ, ενώ στην παράσταση χόρεψε η Βίκυ Καραγιάννη. Όσο για τους ηθοποιούς, στην «Πορεία προς τα πίσω» έπαιξαν οι Παναγιώτης Γιαλελλής, Κώστας Σταμόπουλος και Δημήτρης Δεμερτζής.
Η παράσταση αυτή, όπως χαρακτηριστικά έχει πει στο «Ε» ο κ. Γιαλελλής «πραγματεύεται τη μάχη του κάθε ανθρώπου με τις εξουσίες που ασκούνται πάνω του. Θεωρώ ότι υπάρχουν τρεις εξουσίες σε κάθε άνθρωπο, η εξουσία των “έξω”, των απαιτήσεων, του συνόλου σε αυτόν, η εξουσία η δική του στον εαυτό του, ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κοινωνικού συνόλου και η εξουσία των “θέλω” του, αυτών που πραγματικά θέλει, αυτό που πραγματικά είναι.».
Την εξουσία των «έξω» ενσάρκωσε με μεγάλη επιτυχία ο Κώστας Σταμόπουλος, παριστάνοντας τον αστυνομικό. Το συντηρητικό και καχύποπτο ύφος, καθώς και οι στακάτες κινήσεις του, έδωσαν στο ρόλο του τα απαραίτητα χαρακτηριστικά. Την εξουσία ενός ανθρώπου στον ίδιο του τον εαυτό μάς έδειξε, επίσης με επιτυχία, ο Παναγιώτης Γιαλλελής, ενώ την εξουσία των «θέλω» ενσάρκωσε ο Δημήτρης Δεμερτζής. Η Βίκυ Καραγιάννη με το χορό της παρέστησε τη ζωή, που τυχαία έπιασε και μετέφερε έναν άνθρωπο στην πραγματικότητά του, θέλοντας όχι να τον τιμωρήσει, αλλά να του δείξει τι συμβαίνει.
Η μουσική της παράστασης ήταν πολύ καλή, δίνοντας στο έργο τη δυναμική που απαιτούσε το κείμενο, ενώ σημαντικό ρόλο στην επιτυχία της παράστασης έπαιξαν και τα video-animation.

Οι συντελεστές
Δεδομένου ότι πρόκειται για μια πρωτότυπη παράσταση, η υπόθεση της οποίας απασχολεί καθέναν από εμάς, το «Ε» ρώτησε τους συντελεστές της πώς ένιωσαν, καθένας για το κομμάτι που τον αφορούσε.

Δημήτρης Δεμερτζής
«Όλοι καταπιεζόμαστε από τα “θέλω” μας, που έχουμε θάψει πάρα πολύ καλά. Κάποια στιγμή, ακόμα κι αν πάνε να βγουν στην επιφάνεια, προσπαθούμε να μην τα αναγνωρίσουμε. Είναι μεγάλη πρόκληση να προσπαθείς να ενσαρκώσεις κάτι που όλοι λίγο - πολύ προσπαθούμε να αποφύγουμε και κατά βάθος μπορεί να φοβόμαστε.»

Κώστας Σταμόπουλος
«Δεν ήθελα ποτέ να κάνω αυτόν το ρόλο, της εξουσίας. Δε μ’ αρέσει να εξουσιάζω κάποιον και φυσικά ούτε να εξουσιάζομαι. Έχω δοκιμάσει στο παρελθόν πολλούς ρόλους, μεταξύ αυτών του αλήτη, του πρεζάκια… Αλλά αυτός ο ρόλος, του αστυνομικού-εξουσιαστή, δε μου άρεσε καθόλου κι αυτό γιατί δεν αποδέχομαι την εξουσία. Ωστόσο το έκανα, δε θα κρύψω όμως ότι το έκανα μόνο για χάρη του Παναγιώτη.»

Βίκυ Καραγιάννη
«Αυτό το έργο με πέτυχε σε μία φάση της ζωής μου που σκεφτόμουν ακριβώς αυτά τα πράγματα που το έργο πραγματεύεται κι όταν ο Παναγιώτης μού έδωσε το ρόλο, συγκινήθηκα. Παριστάνοντας τη ζωή, ένιωσα σα νεράιδα που μετέφερε κάποιον όχι στον κόσμο του παραμυθιού αυτήν τη φορά, αλλά στην πραγματικότητα. Το συναίσθημα ήταν ζόρικο.»

Αλέξανδρος Σπάθης
«Αυτό που εγώ έπρεπε να κάνω ήταν να φτιάξω εικόνα τη μουσική και το κείμενο. Τα όσα το έργο αυτό πραγματεύεται είναι ουσιαστικά σκέψεις που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε από εμάς. Όλο αυτό, λοιπόν, είναι μια στιγμή, μια στιγμή που έγινε παράσταση. Το πώς ένιωσα αποτυπώνεται καλύτερα στα video που δημιούργησα, έπειτα βέβαια κι από συζήτηση με τους συντελεστές της παράστασης.»

Αλέξανδρος Κατραμάδος
«Η σχέση μου με τον Παναγιώτη ήταν αυτή που έφερε το τελικό αποτέλεσμα στη μουσική μου. Το τελικό αποτέλεσμα για μένα ήταν αυθόρμητο και διαδραστικό. Ό,τι ένιωσα δημιουργώντας τη μουσική, βρίσκεται μέσα στη μουσική μου.»

Παναγιώτης Γιαλελλής
«Δεν μπορώ να νιώσω για το ρόλο. Νιώθω για όλο το έργο. Μια σκιά ακολουθεί τα βήματά μου, καθώς καίω τους ναούς των αναγκαίων πιστών και βάφω ερημοκκλήσια στο χρώμα της αγάπης μου.»