Συγγραφέας: Αριστείδης Καλάργαλης

Τίτλος βιβλίου: «Χρονογραφία-ποίηση του Γιώργου Ζεϊμπέκη»

Έκδοση: Λέσχη Πλωμαρίου «Βενιαμίν ο Λέσβιος», 2013

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Το συγγραφέα του παρόντος βιβλίου Αριστείδη Καλάργαλη θα τον χαρακτήριζα ερευνητή της πολιτιστικής κοσμογονίας που ενέκυψε στη Λέσβο την περίοδο του Μεσοπολέμου και ονομάστηκε «Λεσβιακή Άνοιξη». Παράλληλα, το λογοτεχνικό του έργο δεν περιορίζεται μόνο στα χρονικά πλαίσια του 1920-1940, αλλά επεκτείνεται και σε άλλους τομείς καθαρά προσωπικούς, όπως είναι η ποιητική συλλογή «Πλέουμε σ’ άγνωστα νερά» και το «Εγκώμιο θέρους-λεύκωμα», έκδοση 2004.

Θεωρώ ότι οι λογοτεχνικές «παρεκτροπές» από την περίοδο του Μεσοπολέμου του Καλάργαλη μού θυμίζουν τον αρτοποιό του Καζαντζάκη από το Ιρκούτσκ της Ρωσίας. Δούλευε ο ήρωάς μας στο φούρνο του σαν σκυλί μέρα νύχτα όλο το χρόνο. Έναν μήνα το χρόνο έκλεινε το ψωμαδιό, κρεμούσε στην πόρτα την πινακίδα με το «Χαζάιν Πιρούιτ» (= το αφεντικό διασκεδάζει) και χανόταν από τον τόπο του. Όταν τελείωνε ο μήνας, επέστρεφε στο χωριό και τη δουλειά του και συνέχιζε το έργο του.

Τοιούτος και ο Καλάργαλης, ο στόχος του η «Λεσβιακή Άνοιξη», όλα τ’ άλλα διάλειμμα για ξεκούραση. Πρέπει ακόμα να πω ότι ο ερευνητής συγγραφέας είναι ένας ανήσυχος εργασιομανής άνθρωπος, που σου δίνει την αίσθηση ότι έχει βάλει έναν στόχο που πρέπει να τον φέρει σε πέρας. Μέχρι αυτήν τη στιγμή που γράφω έχει εκδώσει 14 βιβλία και πονήματα.

Γιώργος Ζεϊμπέκης

Γεννήθηκε στο Πλωμάρι το 1888 και πέθανε στη Μυτιλήνη στις 25-5-1949 από εγκεφαλικό επεισόδιο. Το οικογενειακό του όνομα ήταν Στεργίου, υιοθετήθηκε από το ζεύγος Παρασκευά και Διαμάντως Ζεϊμπέκη, επειδή η μάνα του πέθανε στη γέννα. Φοίτησε τρεις τάξεις στο Γυμνάσιο Μυτιλήνης και την ίδια χρονιά δίδαξε στο Δημοτικό Σχολείο Παπάδου, αργότερα στα σχολεία του Πλωμαρίου και στο τέταρτο Δημοτικό Σχολείο Μυτιλήνης. Παράλληλα με το κύριο επάγγελμά του, δημοσίευσε στον τοπικό Τύπο ποιήματα, διηγήματα, χρονογραφήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις αλλά και άρθρα κοινωνικού και παιδαγωγικού περιεχομένου.

Για πρώτη φορά παρουσίασαν τον ποιητή στο νεότερο λεσβιακό κοινό ο καθηγητής Παναγιώτης Παρασκευαΐδης και ο συγγραφέας Κώστας Μίσσιος. Ο δε πολυτάλαντος Μάκης Αξιώτης φιλοτέχνησε το σκίτσο του Ζεϊμπέκη. Παντρεύτηκε δύο φορές.

Το έργο του Ζεϊμπέκη

Ο ερευνητής-συγγραφέας Καλάργαλης χρονογράφησε το έργο του ποιητή Ζεϊμπέκη μέχρι το θάνατό του, αναφέροντας λεπτομέρειες για το έργο του ποιητή, το χρόνο που δημοσιεύτηκε κάθε γραπτό του, τον τόπο και το έντυπο και μ’ αυτό βοηθάει θαυμάσια τον κάθε αναγνώστη να επιλέξει ό,τι τον ενδιαφέρει.

Τα ποιήματα του Ζεϊμπέκη, με πολλούς στίχους ομοιοκαταληκτικούς, με θέματα των ποιημάτων απ’ το ευρύ φάσμα της ζωής, της κοινωνίας, της ιστορίας, πρέπει να αξιολογηθούν με βάση τις γνώσεις του ποιητή, το όποιο ταλέντο του και περισσότερο το κλίμα της εποχής του. Πάντως δεν τους λείπει ο λυρισμός, η συναισθηματική φόρτιση και κάποια σκιρτήματα να ξεφύγει από τη ρίμα και να απελευθερωθεί τεχνικά! Παραθέτω ένα από τα ποιήματά του για να πάρετε μια γεύση:

Φαντασία

Καράβι πρωτοτάξιδο αρμενίζει

και είναι αγάλματα οι ναύτες μέσα...

Πάλι τρελό ταξίδι αρχινίζει

του βασιλιά η κόρη, η πριγκηπέσα.

Άρπας θλιμμένοι τόνοι νύχτα μέρα

οι λογισμοί της μάταια πετούνε

στον ώριο βουτηχτή, που στη φοβέρα

σκληροί αφεντάδες τον κρατούνε.

Στους σιδερένιους πύργους που στενάζει,

με τα φτερά του έρωτα σιμώνει

και κλαίει απελπισμένα και τον κράζει.

Και ο σκλάβος που ακούει, δακρυσμένα

τα μάτια προς τον ουρανό σηκώνει

και βλέπει στον αιθέρα την παρθένα.

Γράφτηκε στο Πλωμάρι και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Χαραυγή» στις 31/1/1913.