«Κάθε εφτά και πέντε μήνες» (νουβέλα)

23/02/2016 - 17:14

Νέο βιβλίο από το συμπατριώτη μας, καλό πεζογράφο Γιώργο Πετρέλλη. 

Γιώργος Πετρέλλης
«Κάθε εφτά και πέντε μήνες» (νουβέλα)
Εκδόσεις «Πάπυρος»
Αθήνα 2015, σελ. 134

 

Νέο βιβλίο από το συμπατριώτη μας, καλό πεζογράφο Γιώργο Πετρέλλη. Μετά τα «Βορειοανατολικά στον αιώνα» («Διόπτρα», 2003), «Φωνές από μέσα» («Οδός Πανός», 2011), «Το όνομα» («Οδός Πανός», 2011), «Ζωή στα δύο» («Λεξίτυπον», 2013), κυκλοφόρησε πρόσφατα μια νουβέλα με τον τίτλο «Κάθε εφτά και πέντε μήνες». 

Δυο λόγια για την υπόθεση: Το χωριό της κυρα-Γεσθημανής, της αδελφής της, της Φιγιλιάνας, των θυγατέρων της, της Βικτωρίας και της Αρετής, της ζητιάνας Μπέλκας, των Αλλόκοτων είναι ένας τόπος παραδείσιος· μια παράξενη Ατλαντίδα, όπου ο χρόνος κινείται για εφτά χρόνια και πέντε μήνες κι ύστερα ξαναγυρνάει πίσω.

Δεν υπάρχει χρήμα, δεν υπάρχει κτητικότητα, αλλά μια ισορροπία που την εξασφαλίζει η αποδοχή των πρωτογενών στοιχείων της ζωής. Και πάρε δώσε με τον έξω κόσμο δεν έχουν· ένα πανύψηλο βουνό, πέρα απ’ το οποίο μαίνεται ένας αιώνιος πόλεμος, κρατάει το χωριό απομονωμένο. Μόνος ξένος, μόνος επισκέπτης, είναι ένας πραματευτής που περνάει μέσα από ένα μυστικό πέρασμα και φέρνει την πραμάτεια του, την οποία ανταλλάσσει με ό,τι διαθέτουν οι κάτοικοι.

Αυτός ο ξένος θα κερδίσει με το ερωτικό τραγούδι του την καρδιά της Αρετής, που θα γίνει η πρώτη που θα φύγει απ’ το χωριό. Η ευτυχία αυτού του τόπου φαντάζει παντοτινή, μα δεν είναι. Πρώτα εμφανίζεται ένα σεντούκι που γεννάει χρυσά φλουριά, κι όταν οι κάτοικοι αντιλαμβάνονται, από τη στάση του πραματευτή, ότι είναι πολύτιμα, αρχίζουν να τα σωρεύουν και να παραμελούν τις δουλειές τους. Συνάμα, ο κόσμος τους αρχίζει να απειλείται: το ηφαίστειο ψηλά στο βουνό βρυχάται, η θάλασσα κοχλάζει, ο τόπος, το περιβάλλον καταστρέφεται, η ζωή γίνεται αβίωτη. Δεν έχουν άλλη επιλογή: πρέπει να φύγουν...


Να ένα μικρό απόσπασμα: «Η Φριγιλιάνα, μέσα στην αναμπουμπούλα που επικράτησε, χάθηκε με την αδελφή της. Όταν ετοίμασε τα απαραίτητα, χωρίς να παραλείψει τα καπέλα της, βγήκε στον δρόμο μη ξέροντας προς τα πού να κατευθυνθεί. Λογικά, η μια ανιψιά της θα ανέβαινε στο βουνό και η άλλη θα έφευγε με βάρκα για να βγει στην ανοιχτή θάλασσα. Ποιαν άραγε θα ακολουθούσε η αδελφή της; Είδε το αμάξι του Οσμάν έτοιμο να ξεκινήσει και τον κόσμο που συνωστιζόταν ολόγυρα αδημονώντας να απομακρυνθεί το συντομότερο από την περιοχή. Εκείνη τη στιγμή βγήκαν από το σπίτι της Γεσθημανής η Αρετή, αγκαζέ με την Ταμάρα. “Αρετούλα μου, πού είναι η μάνα σου; Ετοίμασα τα πράματά μου και είμαι έτοιμη να φύγω, αλλά δεν ξέρω προς τα πού να πάω. Τέτοιες ώρες δεν θέλω να χαθώ απ’ την αδελφή μου. Όπου πάει αυτή, θα πάω κι εγώ, για να έχουμε την ίδια μοίρα”».


Ο Γιώργος Πετρέλλης γεννήθηκε το 1949 στη Μυτιλήνη. Φτάνοντας στην Αθήνα ξεκίνησε σπουδές σε δραματική σχολή από την οποία δεν αποφοίτησε ποτέ. Παράλληλα εργάστηκε σε ταξιδιωτικές και τουριστικές επιχειρήσεις, γραφεία γενικού τουρισμού, ξενοδοχειακή αλυσίδα και επί μακρόν στην Ολυμπιακή Αεροπορία, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey