Καλοήθης υπερτροφία ή υπερπλασία του προστάτη στο σκύλο

05/07/2013 - 20:44

Η καλοήθης υπερτροφία ή υπερπλασία του προστάτη απαντά σχεδόν αποκλειστικά στον άνθρωπο και στο σκύλο και χαρακτηρίζεται γενικά ως γεροντική νόσος. Η νόσος είναι συνήθης στο σκύλο ηλικίας μεγαλύτερης των 5 ετών, αν και αναφέρονται περιπτώσεις σκύλων μικρότερης ηλικίας, μόλις 2 ή 3 ετών.

Η καλοήθης υπερτροφία ή υπερπλασία του προστάτη απαντά σχεδόν αποκλειστικά στον άνθρωπο και στο σκύλο και χαρακτηρίζεται γενικά ως γεροντική νόσος. Η νόσος είναι συνήθης στο σκύλο ηλικίας μεγαλύτερης των 5 ετών, αν και αναφέρονται περιπτώσεις σκύλων μικρότερης ηλικίας, μόλις 2 ή 3 ετών.

Αίτια
Η αιτιολογία της καλοήθης υπερτροφίας του προστάτη δεν είναι γνωστή. Πιστεύεται ότι οφείλεται σε ορμονικές διαταραχές των όρχεων και συγκεκριμένα στην υπερπαραγωγή τεστοστερόνης από τα κύτταρα του leydig ή στη μείωση της παραγωγής οιστρογόνων από τα κύτταρα του sertoli, χωρίς στην τελευταία αυτή περίπτωση να έχει επηρεαστεί η παραγωγή της τεστοστερόνης.

Η άποψη αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι η ορχεκτομή όταν εκτελείται σε σκύλους μικρής ηλικίας, επιβραδύνει την ανάπτυξη του προστάτη, ενώ σε σκύλους μεγάλης ηλικίας έχει ως αποτέλεσμα την ατροφία του.

Συμπτώματα
Η δυσκοιλιότητα και οι τεινεσμοί αποτελούν τα περισσότερο σταθερά κλινικά σημεία της καλοήθους υπερτροφίας του προστάτη. Καθώς όμως η νόσος αναπτύσσεται προοδευτικά μέσα σε πολλούς μήνες, τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται μόνο όταν ο αδένας γίνει εξαιρετικά μεγάλος, οπότε και προκαλεί στένωση του αυλού του παχέως εντέρου. Αντίθετα, σπάνια μόνο παρατηρούνται συμπτώματα από το ουροποιητικό σύστημα, όπως στραγγουρία, δυσουρία ή και έμφραξη της ουρήθρας, η οποία θα απολήξει σε ρήξη της ουροδόχου κύστης ή ουραιμία. Παρατηρείται επίσης αιματουρία, αλλά συνήθως μόνο σε περιπτώσεις που συνυπάρχει κυστίτιδα ή ουρηθρίτιδα, λόγω στάσης του ούρου. Εξάλλου, οι τεινεσμοί θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ρήξη του πυελικού διαφράγματος και δημιουργία περινεϊκής κήλης.

Ο υπερτροφικός προστάτης έχει μετατοπιστεί προς την κοιλιακή κοιλότητα. Το μέγεθος του αδένα συνήθως έχει αυξηθεί ομοιόμορφα, ενώ ο ίδιος ο αδένας είναι σκληρός ή μαλακός στην ψηλάφηση. Ο πόνος που αποτελεί σύνηθες σύμπτωμα άλλων παθολογικών καταστάσεων του προστάτη, απουσιάζει στην περίπτωση αυτή.

Διάγνωση
Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εικόνα. Είναι χαρακτηριστική η αύξηση του μεγέθους του προστάτη, η οποία όμως δε συνοδεύεται από αιματουρία. Πυουρία και πόνο κατά την ψηλάφηση. Η επιβεβαίωση της κλινικής και εργαστηριακής διάγνωσης γίνεται με τον ακτινολογικό έλεγχο.

Πρόγνωση
Η πρόγνωση θα μπορούσε να είναι καλή αν δεν υπάρχουν σοβαρές επιπλοκές.

Θεραπεία
Η θεραπευτική αγωγή της καλοήθους υπερτροφίας του προστάτη αποσκοπεί στη μείωση του μεγέθους του αδένα και στην εξάλειψη των παρενεργειών της.
Η αγωγή για τη μείωση του μεγέθους του αδένα μπορεί να είναι φαρμακευτική ή χειρουργική. Αναμφίβολα, η ορχεκτομή αποτελεί σήμερα την απλούστερη και αποτελεσματικότερη μέθοδο.

Παράλληλα, εξάλλου, με την παραπάνω αγωγή θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα και για την παρατηρούμενη, σχεδόν σταθερά, δυσκοιλιότητα, καθώς και για τις πολύ λιγότερο συχνές δυσχέρειες από το ουροποιητικό σύστημα. Έτσι χορηγείται τροφή ελαφρώς καθαρτική, ενώ σε σοβαρές περιπτώσεις δυσκοιλιότητας γίνεται χρήση καθαρτικών ή εκτελούνται υποκλυσμοί. Οι δυσχέρειες εξάλλου, από το ουροποιητικό σύστημα αντιμετωπίζονται με συμπτωματική αγωγή.

Πηγή: Χειρουργική των κατοικίδιων ζώων. Φώτη Παπαδοπούλου

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey