Πώς διασκέδαζαν οι νεαροί Νεοχωρίτες πριν από δεκαετίες

Επτά παιχνίδια στον Μπουρό…

15/09/2012 - 16:51

Μπορεί το καλοκαίρι να τελείωσε, ο Σεπτέμβριος όμως είναι ο μήνας των παιδιών. Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Μπουρός» του Συλλόγου Νεοχωριτών Λέσβου Αττικής, ο Δημήτρης Τραγάκης θυμάται τα παιχνίδια στο χωριό του, σε ένα ενδιαφέρον και νοσταλγικό κείμενο που εμπνέει μικρούς και μεγάλους.

Μπορεί το καλοκαίρι να τελείωσε, ο Σεπτέμβριος όμως είναι ο μήνας των παιδιών. Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Μπουρός» του Συλλόγου Νεοχωριτών Λέσβου Αττικής, ο Δημήτρης Τραγάκης θυμάται τα παιχνίδια στο χωριό του, σε ένα ενδιαφέρον και νοσταλγικό κείμενο που εμπνέει μικρούς και μεγάλους.

«Τα χρόνια πέρασαν», αναφέρει ο Δημήτρης Τραγάκης στο κείμενό του, προσπαθώντας να θυμηθεί τα «αυθεντικά», «γνήσια», «παραδοσιακά» και μη ξενόφερτα παιχνίδια που συνέδεαν τον ίδιο και τους συνομηλίκους τους με τις «ρίζες της ψυχής τους», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Ο καιρός και ο τόπος καθόριζε και το είδος του παιχνιδιού», γράφει. «Άλλα το χειμώνα και άλλα το καλοκαίρι. Άλλα το απόγευμα και άλλα το βράδυ. Άλλα στα ισιώματα, στους δρόμους και στα χωμάτινα δώματα των νταμιών, κι άλλα στις κατηφόρες και στα καλντερίμια του χωριού. Πάντως, οι μανάδες μάς έχαναν. Με φωνές και τσιριχτά μάς μάζευαν…»

Επτά συνολικά διαφορετικού τύπου παιχνίδια, άλλα πιο ήπια και άλλα πιο «δυναμικά», ζωντανεύουν στις πρώτες σελίδες του περιοδικού. Όλα φτιαγμένα από ξύλα, κουτιά, σανίδια, σύρματα και διάφορα άλλα άχρηστα, που γίνονταν στα χέρια των μικρών Νεοχωριτών υλικά δημιουργίας και κατασκευής παιχνιδιών.

Αυτοκινητάκια, μουσική και σβούρες
Πρώτα και καλύτερα, τα αυτοκινητάκια που έφτιαχναν με άχρηστες αδειανές κονσέρβες διαφόρων μεγεθών και σχημάτων, τα οποία φόρτωναν μετά με πέτρες και χώμα και τα έσερναν. Φλογέρες από καλάμι και τσαμπούνες από χόρτα με κούφιο κορμό, αλλά και βιολιά φτιαγμένα από ένα πλατύ και μακρόστενο σανίδι, ήταν οι πιο «καλλιτεχνικές» τους δημιουργίες.

Τις σβούρες τις έφτιαχναν από ένα κυλινδρικό στρογγυλό που έκοβαν σε κομμάτια. Ο Δημήτρης Τραγάκης δίνει οδηγίες κατασκευής: Έκοβαν ένα κομμάτι ξύλου επτά - οκτώ εκατοστών, με το τσεκουράκι και τη ράσπα έδιναν σχήμα σβούρας και στη βάση προσέθεταν ένα καρφί με πλατύ κεφάλι ή ένα παπουτσόκαρφο. Μερικές σβούρες τις χρωμάτιζαν ή έφτιαχναν ανάγλυφα σχέδια. Τις έθεταν σε κυκλική κίνηση με το χέρι και με ένα καμουτσίκι από χοντρό σπάγκο ή ψηλό δέρμα τη χτυπούσαν με τέχνη, ώστε να πάρει τις ανάλογες στροφές - άτσαλο χτύπημα, σήμαινε αναποδογύρισμα της σβούρας και πάλι από την αρχή…

Βάρκες, καράβια, καρύδια και… ποδόσφαιρο
Από χοντρό φλούδι πεύκου, οι παλιοί Νεοχωριανοί έφτιαχναν βάρκες, αφού το ξύλο ήταν μαλακό και ευκολοδούλευτο με το μαχαίρι.

Την εποχή της συγκομιδής των καρυδιών, έπαιζαν καρύδια. Σε έναν κύκλο διαμέτρου ενός περίπου μέτρου, τοποθετούσαν από τρία - τέσσερα καρύδια ο κάθε παίκτης και σε απόσταση τριών - τεσσάρων μέτρων χάραζαν μια γραμμή, απ’ όπου ο καθένας έριχνε τη «μάνα» καρύδι, προσπαθώντας να χτυπήσει ένα - δυο καρύδια μέσα στον κύκλο. Όσα χτυπούσε, τα κέρδιζε και φυσικά ο καλός σκοπευτής κέρδιζε περισσότερα. Σα «μάνα» καρύδι διάλεγαν ένα μεγάλου μεγέθους, για να πετύχουν ασφαλέστερα το στόχο.

«Τσέρκια» έφτιαχναν από ένα ξύλινο βαρέλι κρασιού, απ’ το οποίο αφαιρούσαν τη μεταλλική στεφάνη που το συγκρατούσε, για να την κυλήσουν στους δρόμους του χωριού. Με ένα χοντρό σύρμα χερούλι ειδικής κατασκευής, σχήματος αντεστραμμένου «Π», έσπρωχναν και κατηύθυναν το τσέρκι όπου ήθελαν.
Και τέλος, το ποδόσφαιρο στην αλάνα της Κάτω Μηχανής. Χωρίς διαιτητή, με άφθονους καβγάδες και εξαντλητικό τρέξιμο.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey