Ο κνησμός (φαγούρα) είναι ένα ιδιαίτερα συχνό σύμπτωμα στο σκύλο και συχνά αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, του οποίου η αντιμετώπιση δεν είναι καθόλου εύκολη.

Τις περισσότερες φορές, ο κνησμός οφείλεται σε εξωπαρασιτώσεις, σε αλλεργίες και σε μολύνσεις. Υπάρχουν βέβαια και άλλες αιτίες, όπως νεοπλασίες, ορμονικές δερματίτιδες και άλλα, ίσως λιγότερο συχνά νοσήματα.

Προσεγγίζοντας το πρόβλημα, πρέπει να λάβουμε υπόψη μερικά αυτονόητα πράγματα, όπως ότι παράσιτα θα βρούμε μετά τη βόλτα του σκύλου ή την επαφή του με αλλά ζώα. Μερικές φορές, πρόβλημα υπάρχει και στους ιδιοκτήτες, όπως στην περίπτωση της σαρκοπτικής ψώρας.

Οι αλλεργίες, πάλι, έχουν εποχικό χαρακτήρα και μπορεί να παρουσιάζουν, εκτός από τον κνησμό, και άλλα συμπτώματα, όπως ρινίτιδα, επιπεφυκίτιδα, δυσανεξία στην τροφή κ.λπ..

Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί, επίσης, στην πιθανή ανταπόκριση σε διάφορες θεραπείες που έχουμε κάνει, π.χ. το ότι έχουμε ρίξει φάρμακο για τους ψύλλους, δεν αποκλείει την αλλεργία στους ψύλλους. Όταν όμως υπάρχει κνησμός καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, έστω και ήπιος, και έχουν αποκλεισθεί οι παρασιτώσεις και οι μολύνσεις, μπορούμε άνετα να υποπτευθούμε τροφική αλλεργία... Πρέπει να έχουμε κατά νου και άλλες εκδηλώσεις του κνησμού, όπως είναι η τριβή του προσώπου, οι περιστροφικές κινήσεις με την πλάτη και τα συμπτώματα που ακολουθούν, όπως αυτοτραυματισμοί γρατζουνιές και πτώση τριχώματος. Οι αλλεργίες στην αρχή παρουσιάζονται με μια κοκκινίλα εντοπισμένη ή και αρκετά εκτεταμένη, αν επιμολυνθεί εμφανίζονται βλατίδες (στερεά επάρματα του δέρματος). Βέβαια, βλατίδες και κνησμό μπορεί να δούμε και στις εξωπαρασιτώσεις. Όπως βλέπουμε, τα πράγματα είναι αρκετά πολύπλοκα με την υπόθεση του κνησμού.

Η ηλικία πρέπει πάντα να λαμβάνεται υπόψη, για παράδειγμα θα δούμε σε σκυλάκια νεώτερα του έτους, όταν εμφανίζουν για πρώτη φορά κνησμώδες νόσημα, ότι πιο πιθανό είναι να οφείλεται σε αλλεργία ή ψώρα, αλλά και τα ενδοπαράσιτα (σκουλήκια) σε αυτή την ηλικία μπορεί να θεωρηθούν ύποπτα. Σε μεγαλύτερης ηλικίας ζώα πιο συχνά θα είναι τα προβλήματα με ορμονικές δερματοπάθειες ή διάφορα αυτοάνοσα νοσήματα.

Κάτι άλλο που πρέπει να τύχει της προσοχής μας, είναι το να επισημάνουμε τις όποιες αλλαγές στη διατροφή του σκύλου, όπως επίσης και το σε τι περιβάλλον ζει, π.χ. ζει μέσα στο σπίτι, έχει φυτά, γρασίδι, τι είδους δένδρα υπάρχουν αν ζει έξω.

Οι συμμετρικές αλλοιώσεις στο δέρμα πιθανώς να είναι ένδειξη ενδοκρινοπάθειας, αν πάλι εντοπίζονται στην κοιλία ή στους αγκώνες, πιθανώς να είναι ψώρα.

Όπως φαίνεται από τη σύντομη αυτή αναφορά, βλέπουμε ότι ο κνησμός στο σκύλο δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σύμπτωμα, το οποίο οφείλεται κυρίως σε:
- Εξωπαρασιτώσεις
- Μολύνσεις
- Αλλεργίες

Ο κλινικός κτηνίατρος θα κληθεί να βρει τι φταίει και ίσως χρειασθεί να κάνει κάποιο ξέσμα από το δέρμα για μικροβιολογική, παρασιτολογική εξέταση, ή καλλιέργεια κ.λπ.. Κάποιες φορές χρειάζεται να γίνει και βιοψία του πάσχοντος δέρματος.

Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται μεθοδικότητα και προσοχή από την πλευρά του κτηνιάτρου στη συλλογή των πληροφοριών, που θα διευκρινίσουν περί τίνος πρόκειται. Όμως, όπως γίνεται κατανοητό, η βοήθεια του ιδιοκτήτη είναι σε κάθε περίπτωση ιδιαιτέρως χρήσιμη.

Πηγή: http://www.petsandvets.gr/article_show.asp?art=92