Μαγική «Αραβική Νύχτα», από τη θεατρική ομάδα τού ΦΟΜ

Μια νύχτα, σε ένα κτηριακό συγκρότημα, με διακοπή νερού…

15/05/2012 - 15:49

Φώτα, χρώματα, υπόθεση και δράση με στοιχεία συμβολισμού και ατμόσφαιρα… ποπ αρτ. Η «Αραβική Νύχτα», η παράσταση που παρουσίασε το περασμένο τετραήμερο η θεατρική ομάδα τού ΦΟΜ «Ο Θεόφιλος», διέφερε καθ’ όλα πολύ απ’ ό,τι είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε μέχρι σήμερα στη Μυτιλήνη κι άνοιξε ένα άλλο «παράθυρο» στο ερασιτεχνικό θέατρο της πόλης, προκαλώντας, όπως ήταν φυσικό, ποικίλα και διφορούμενα σχόλια, ανάλογα με την αισθητική του κάθε θεατή.

Φώτα, χρώματα, υπόθεση και δράση με στοιχεία συμβολισμού και ατμόσφαιρα… ποπ αρτ. Η «Αραβική Νύχτα», η παράσταση που παρουσίασε το περασμένο τετραήμερο η θεατρική ομάδα τού ΦΟΜ «Ο Θεόφιλος», διέφερε καθ’ όλα πολύ απ’ ό,τι είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε μέχρι σήμερα στη Μυτιλήνη κι άνοιξε ένα άλλο «παράθυρο» στο ερασιτεχνικό θέατρο της πόλης, προκαλώντας, όπως ήταν φυσικό, ποικίλα και διφορούμενα σχόλια, ανάλογα με την αισθητική του κάθε θεατή.

Η παράσταση «άρχισε» όσο το κοινό ακόμη γέμιζε την αίθουσα. Το σκηνικό λιτό, με ελάχιστα αντικείμενα (ορισμένα από τα οποία… προσγειώνονταν από ψηλά), ένα στρώμα στο πάτωμα και με τα φώτα των προβολέων που χειριζόταν ο σκηνοθέτης της παράστασης, Ανδρέας Σεφτελής, να κάνουν έντονη την παρουσία τους.

Οι χαρακτήρες εμφανίζονταν ένας - ένας. Συστήνονταν στο κοινό αρχικά με τις κινήσεις τους, στη συνέχεια όμως έγιναν όλοι τους λαλίστατοι. Η παραμικρή κίνηση και το τι ένιωθαν, εκφράζονταν με λόγια. Το ίδιο το σκηνικό άλλωστε, η αφαιρετικότητα του οποίου θύμιζε τη σκηνοθεσία του «Dogville» και του «Manderlay» τού Φον Τρίερ, καθιστούσε εν μέρει απαραίτητη την περιγραφή. Από εκεί και πέρα, η διαλεκτική αυτή σχέση των ηθοποιών με τον εαυτό τους και με τους θεατές, έδινε στην παράσταση συχνά έντονα κωμικά στοιχεία, ενώ ο συνδυασμός κειμένου και κίνησης έφτασε προς το τέλος να αποτελεί ένα φαινομενικά επαναλαμβανόμενο «παραλήρημα» των χαρακτήρων, που φαίνονταν να χάνονται ο καθένας σε ένα δικό του λαβύρινθο, παρ’ όλο που βρίσκονταν όλοι στην ίδια πολυκατοικία. Απ’ τον έναν όροφο στον άλλο και από το ένα ασανσέρ στο άλλο, οι ήρωες χάνονταν, ξαναβρίσκονταν, μαγεύονταν και επανέρχονταν, έμπαιναν σε μπουκάλια, βρίσκονταν μπλεγμένοι σε… αναπάντεχες ερωτικές περιπτύξεις, ζώντας ο καθένας τους μια διαφορετική ιστορία, καταφέρνοντας ωστόσο να «συναντηθούν» όλοι μαζί στο ίδιο σημείο. Έτσι, η περιγραφή τους ως ηρώων από κόμικς από τον Ανδρέα Σεφτελή, ήταν απόλυτα εύστοχη.

Και ξανά, και ξανά
Κι όμως, μη νομίσει κανείς πως η παράσταση δεν είχε τη δική της υπόθεση πάνω στην οποία βασιζόταν. Η «ανατολίτισσα» Φατιμά Μανσούρ (Τότα Δρούζα), η «χαμένη στον κόσμο της» συγκάτοικός της Φραντσίσκα Ντέκε (Αφροδίτη Καντσά), ο επιστάτης της πολυκατοικίας Χανς Λόμαϊερ (Ανδρέας Γιαννόπουλος), ο … ερωτιάρης «φίλος» τής Φατιμά, Καλίλ (Στράτος Βουγιούκας), ο ηδονοβλεψίας γείτονας Πέτερ Καρπάτι (Μάριος Σπανός), η «εριστική» Χέλγκα / Κάφρα (Κατερίνα Σαραντινού) και η «αισθησιακή» Μάριον Ρίχτερ / κ. Χίνριχς / Κάτια Χάρτινγκερ (Τόνια Χρόνη) είναι όλοι τους έντονοι χαρακτήρες, που ο καθένας τους ζει το δικό του κομμάτι της ιστορίας. Σε ένα κτηριακό συγκρότημα κάποιας μεγαλούπολης, σε ορισμένους ορόφους του οποίου γίνεται διακοπή νερού…

Άλλοι «κατάλαβαν» την παράσταση, άλλοι τη λάτρεψαν, άλλοι έφυγαν με ενδιαφέροντα «μυστήρια» ανά χείρας για να τα λύσουν οι ίδιοι, άλλοι αποχώρησαν με πολλά ερωτηματικά, που ποτέ δε θα βρουν απάντηση από τους ίδιους αν δεν το θέλουν.

Κανείς δεν μπορεί, ωστόσο, να αμφισβητήσει πως ήταν μια παράσταση που προσέθεσε «κάτι» στα μέχρι τώρα δεδομένα του ερασιτεχνικού θεάτρου της πόλης. Και γι’ αυτό, πολύ καλά κάνει και ξαναπαίζεται από την Παρασκευή 18 έως και τη Δευτέρα 21 Μαΐου, κάθε βράδυ στις 9, στο θεατράκι τού ΦΟΜ.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey