Α΄Μέρος

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

07/05/2021 - 16:12 Ενημερώθηκε 07/05/2021 - 16:17

«Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθινό», είπε ο μεγάλος μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός. Και ο μέγας ιστορικός Θουκυδίδης αναφέρει, ότι «τα έθνη πρέπει να θυμούνται για να διδάσκονται». Στο δε πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, στη Βαλτιμόρη της πολιτείας Mέριλαντ, υπάρχει γραμμένο στα ελληνικά το εξής ρητό: «Η αλήθεια θα σε απελευθερώσει». 

Είναι σημαντικό, λοιπόν, τα έθνη να γνωρίζουν την αλήθεια. Το θέμα, όμως, είναι, ποιος θα τολμήσει να την πει και ποιος θ’ ανοίξει τα αυτιά να την ακούσει. Κι ακόμα, ποιος θα διδάξει την αλήθεια - για να τη θυμούνται οι λαοί και να διδάσκονται από αυτή -, όταν οι αρμόδιοι την αγνοούν ή την κρύβουν και πολλοί απ’ τους δασκάλους είναι απαίδευτοι. Φαύλος κύκλος.

 

Απ’ ό,τι γνωρίζω, δεν υπάρχει στον κόσμο άλλο κράτος που να έχει τόσους διάσημους φιλοσόφους, επιστήμονες, καλλιτέχνες, συγγραφείς και ποιητές, καθώς και τόσα αρχαιολογικά μνημεία παγκόσμιας αίγλης και πολιτιστικού μεγαλείου. Μα δεν ξέρω και κανένα κράτος με περισσότερες αυτοκαταστροφικές και διχαστικές τάσεις, παρά τον τεράστιο οικονομικό πλούτο που διαθέτει και τους ανεκτίμητους και μοναδικούς θησαυρούς.

Ας δούμε, λοιπόν, την αλήθεια των τελευταίων χρόνων με κάποια στοιχεία, που αν και έχουν ειπωθεί πολλές φορές, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν είναι γνωστά∙ και επιβάλλεται να τα θυμόμαστε.

Λάθη γίνονται πάντα από τους ηγέτες των κρατών και αυτά διορθώνονται με μικρό ή μεγάλο κόστος. Η Ελλάδα, ειδικά τη δεκαετία του 2000, μετά από σωρεία λαθών, παρουσίασε το 2009 δημοσιονομικό έλλειμμα της τάξεως του 15,4% και δημόσιο χρέος 126,8% επί του ΑΕΠ. Κι αυτά τα στοιχεία είναι αδιαμφισβήτητα και απεικονίζονται στην Έκθεση της Τραπέζης της Ελλάδος και τις προειδοποιήσεις του τέως προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ για την ανάγκη λήψης άμεσων μέτρων. Ήδη, από τις 6 Οκτωβρίου 2009, δυο μέρες  μετά τις εκλογές, επίσημο έγγραφο της ΤτΕ αναφέρει, ότι «το δημόσιο χρέος της χώρας είναι μη βιώσιμο»∙ και στην Έκθεσή της, ουσιαστικά, καταγράφει το χρονικό της χρεωκοπίας της χώρας, αναφέροντας: «Από τις έως σήμερα εξελίξεις προκύπτει ότι η δημοσιονομική εκτροπή, η οποία άρχισε το 2007, είναι δυσανάλογα μεγάλη …». Και επιπλέον, αναφέρει ότι, «Τα στοιχεία που γνωστοποιήθηκαν στις 30 Σεπτεμβρίου 2009 στη Eurostat για το έλλειμμα και το χρέος της γενικής κυβέρνησης (5,9% του ΑΕΠ και 105,5% του ΑΕΠ αντίστοιχα) είναι εκτός πραγματικότητας». Δηλαδή, δίναμε ψεύτικα στοιχεία στην Υπηρεσία αυτή!

Στις 8 Μαΐου 2010 υπογράψαμε το πρώτο Μνημόνιο (που προέβλεπε χρηματοδότηση 110 δισ.!), το δεύτερο την 1η Μαρτίου 2012 και το τρίτο τέθηκε σε ισχύ από τις 20 Αυγούστου 2015. Η χώρα μας υπόγραψε τρία Μνημόνια, ενώ πριν είχε κηρύξει τον πόλεμο σ’ αυτά, και οι πολιτικοί της έχτισαν καριέρες πάνω στο σχίσιμο των  Μνημονίων, ενώ ήταν αυτονόητο, ότι δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, όπως έπραξαν σοφά οι άλλες χώρες που ζήτησαν οικονομική στήριξη. Η Πορτογαλία, δε, μέσα σε τρία χρόνια, ξεπέρασε το προ κρίσης ΑΕΠ και η Κύπρος βγήκε στο ίδιο χρονικό διάστημα με 1,5% ανάπτυξη. Κι εμείς, από το 2015 μέχρι το 2018 είχαμε καθαρή αύξηση του ΑΕΠ 2,8%, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat (-0,4% το 2015, -0,2% το 2016, 1,5% το 2017 και 1,9% το 2018). Και, βέβαια, με τρομακτικές δεσμεύσεις μέχρι το 2060 για πλεονάσματα 2,2% ετησίως, κάτι που αφενός δεν είναι δυνατόν να διασφαλιστεί, αφετέρου δεν κατόρθωσε να επιτύχει καμία χώρα στον κόσμο. Φαίνεται, όμως, ότι στα παγκόσμια αρνητικά ρεκόρ είμαστε πρώτοι, αφού, επίσης, καμία χώρα δεν παρουσίασε μείωση του ΑΕΠ κατά 25,1% σε τέσσερα χρόνια (-5,5% το 2010, -9,1% το 2011, -7,3% το 2012 και -3,2% το 2013) και ετήσια μείωση πάνω από 7% δύο συνεχόμενες χρονιές (-9,1% το 2011 και -7,3% το 2012). Καλό είναι να τα θυμόμαστε αυτά. Εξάλλου, η αλήθεια είναι εθνική υπόθεση κατά τον ποιητή.

Πέρασαν δέκα χρόνια από την έναρξη της κρίσης και, απ’ ό,τι φαίνεται, θα χρειαστούμε άλλα είκοσι, για να φτάσουμε το ΑΕΠ του 2007, όταν οι Πορτογάλοι έκαναν μόλις τρία!

Και ερωτάτε, ποιος φταίει γι’ αυτό; Οι λαοί διδάσκονται και υποχρεώνονται να εφαρμόζουν τους υπάρχοντες νόμους, όπως συμβαίνει σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Άρα, το δίλημμα, αν οι κυβερνήσεις διαμορφώνουν τους λαούς ή οι λαοί επιδρούν στη διακυβέρνηση μιας χώρας, είναι ψευδεπίγραφο. Οι λαοί εκλέγουν τους κυβερνώντες ανάλογα με το επίπεδο της παιδείας τους, αλλά η κύριοι υπεύθυνοι να διαπαιδαγωγήσουν τους λαούς είναι οι κυβερνώντες, αφού αυτοί οργανώνουν το σύστημα παιδείας, νομοθετούν και έχουν την ευθύνη εφαρμογής των νόμων.

Και τι βλέπουμε τώρα; Μια κυβέρνηση που πηγαίνει μεν καλύτερα από τις προηγούμενες, αλλά δεν έχει συνειδητοποιήσει την αναγκαία ταχύτητα που πρέπει να τρέξει το κράτος, για να καλύψει τα τεράστια κενά. Και με λύπη διαπιστώνουμε, ότι στα πανεπιστήμια ακόμα γίνονται βανδαλισμοί από κάποιους «επαναστάτες», που προσποιούνται τους φοιτητές και τους προοδευτικούς, και από την άλλη κομματικούς αργόσχολους που παριστάνουν κι αυτοί τους φοιτητές. Και πρόκειται αναντίρρητα για βανδάλους και εθνικά επιζήμιους, αφού το δημόσιο πανεπιστήμιο εξυπηρετεί, πρωτίστως, τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων και χρηματοδοτείται από τους φόρους του λαού. Δηλαδή, ακυρώνεται μια τεράστια εθνική επένδυση, γιατί κάποιοι ασκούνται επαναστατικά, ασελγώντας στο πιο ιερό σώμα του έθνους, το σχολείο. Και αντικρίζουμε φαινόμενα εξωφρενικά: Να καταστρέφουν γραφεία καθηγητών, να βρωμίζουν τους χώρους, να κρεμάνε ταμπέλες σε λαιμούς πρυτάνεων σαν να είναι κατάδικοι, κατατρομοκρατώντας και κατεξευτελίζοντας την εκπαιδευτική κοινότητα, και όλα αυτά τα «παιδιά» - κατά την έκφραση του τέως Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων -, να μην υφίστανται τις συνέπειες των πράξεών τους, που θα έπρεπε να είναι η αποβολή από το πανεπιστήμιο, η δικαστική δίωξη και η παραδειγματική τιμωρία τους, καθώς και η υποχρέωση αποζημίωσης των προκληθεισών ζημιών.

Και τι κάνουν οι υπεύθυνοι για την επιβολή του νόμου και της τάξης; Απλώς, καταδικάζουν και αναγγέλλουν νέα μέτρα - το οποία δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, όπως δεν εφαρμόστηκαν και τα προηγούμενα -, υποθάλποντας, ουσιαστικά, το πολλαπλό και τεράστιο έγκλημα, αφού η παιδεία αποτελεί το σπουδαιότερο αγαθό κατά το Σωκράτη και μια πηγή πολύ μεγάλου πλούτου, που, δυστυχώς, δεν έχουμε φανταστεί. Γιατί, πέρα από τα άμεσα αποτελέσματα που είναι εμφανή και μετρήσιμα, υπάρχουν και τα έμμεσα και αφανή, αφού η παιδεία επιδρά παντού, και το βλέπουμε καθημερινά σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής της χώρας, από τη συμπεριφορά της ΟΛΜΕ στο θέμα της αξιολόγησης, των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών και της τηλεκπαίδευσης, μέχρι και την απόφαση κάποιων Κομμάτων και Ιατρικών Συλλόγων να διαδηλώσουν για το Πολυτεχνείο εν μέσω έξαρσης της πανδημίας.

 

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey