Μοναδικές στιγμές έζησαν όσοι βρέθηκαν απόψε στην αίθουσα αφίξεων του αεροδρομίου «Οδυσσέας Ελύτης» της Μυτιλήνης, κατά την υποδοχή της χάλκινης Ολυμπιονίκη του Μπουένος Άιρες, Όλγας Φιάσκα. Λίγο μετά τις 9 το βράδυ, αφότου προσγειώθηκε η πτήση από την Αθήνα, τα όσα ακολούθησαν ήταν συγκινητικά. Η Όλγα Φιάσκα, που έγινε το πρόσωπο της εβδομάδας στη Λέσβο μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στα 5.000μ βάδην των Ολυμπιακών Αγώνων Νέων, στην Αργεντινή, εμφανίστηκε στην αίθουσα και στη θέα συγγενών και φίλων που βρίσκονταν εκεί ξέσπασε σε δάκρυα χαράς.

Ο πατέρας της, Σπύρος, ήταν ο πρώτος που την πήρε στην αγκαλιά του, με τη μαμά Μυρσίνη να ακολουθεί και φυσικά τα αδέρφια της, τη Μιχαέλα και τον Γιώργο, ο οποίος της χάρισε και μια πολύχρωμη ανθοδέσμη γεμάτος περηφάνια. Ξεχωριστή ήταν και η στιγμή που η Όλγα δέχθηκε τα φιλιά, αλλά και τις ευχές, της γιαγιάς της Ευστρατίας, ενόσω άπαντες στο αεροδρόμιο είχαν στρέψει το βλέμμα τους στην χάλκινη Ολυμπιονίκη, υπό το θερμό τους χειροκρότημα.

Στο αεροδρόμιο βρέθηκαν επίσης ο Δήμαρχος Λέσβου κ. Σπύρος Γαληνός, που συνεχάρη θερμά την Μυτιληνιά αθλήτρια για την επιτυχία της, καθώς επίσης εκπρόσωπος της Περιφέρειας Β. Αιγαίου, αλλά και του δημοτικού Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Τουρισμού.

«Περνάμε δύσκολα, δάκρυσα στη θέα της σημαίας»

«Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Το είχαμε στο μυαλό μας με τον προπονητή μου, Γρηγόρη Κοντό, πως θα κάναμε ό,τι καλύτερο για ένα μετάλλιο. Αυτό το συναίσθημα να ανεβαίνεις στο βάθρο στου Ολυμπιακούς Αγώνες είναι καταπληκτικό και είμαι φυσικά πολύ χαρούμενη. Τη στιγμή της απονομής το μυαλό μου ήταν αλλού. Έβλεπα την ελληνική σημαία και δάκρυσα, γιατί σα χώρα περνάμε πολύ δύσκολα και οι προπονήσεις για εμάς του αθλητές γίνονται σε αντίξοες συνθήκες. Δουλεύουμε πολύ σκληρά, έστω και με αυτά τα λίγα και όλη αυτή η πίεση που είχαμε, ως οικογένεια μαζί με τον προπονητή του, βγήκε από μέσα και δάκρυσα. Είναι μεγάλη τιμή να εκπροσωπείς τη χώρα σου και να κατακτάς ένα μετάλλιο. Οι αντίπαλές μου ήταν πολύ δυνατές, έκανα ότι καλύτερο μπορούσα, τα έδωσα όλα και μέχρι που λιποθύμησα μετά το τέλος του πρώτου μου αγώνα. Νομίζω ότι η σκληρή μου δουλειά έβγαλε αυτό το καλό αποτέλεσμα.»

Η σπουδαιότητα του επιτεύγματος της Όλγας είναι ακόμα μεγαλύτερη, αν αναλογιστεί κανείς ότι η χάλκινη Ολυμπιονίκης ταλαιπωρούνταν από έναν τραυματισμό στο ισχίο. Μιλώντας για την πρώτη της προπόνηση στο Μπουένος Άιρες και τις ενοχλήσεις που ένιωσε, αποδεικνύει πόσο πολύ ήθελε τη διάκριση και το μετάλλιο: «Αυτός ο τραυματισμός προέκυψε αρχές Σεπτεμβρίου. Ήταν κυρίως από την κούραση, γιατί το καλοκαίρι έκατσα μόνο δύο εβδομάδες και μετά έπρεπε να ξεκινήσω προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων. Ήμουν πολύ αποφασισμένη όμως και δεν άφησα τον πόνο να με κυριεύσει. Ακόμα και στη διάρκεια του αγώνα, όταν με ενόχλησε ξανά. Το ήθελα τόσο πολύ…»

«Ο Ταξιάρχης μου έδωσε τα φτερά του»

Η Όλγα σε κάθε της αγώνα έχει μαζί της τον Ταξιάρχη να την προστατεύει και να της δίνει δύναμη. Καρφιτσωμένος δίπλα στο εθνόσημο, βρίσκεται πάντοτε μαζί της όπου κι αν αγωνίζεται. Η ίδια διευκρινίζει: «Ο Ταξιάρχης είναι παντού δίπλα μου. Και στο Ευρωπαϊκό στην Ουγγαρία και τώρα στην Αργεντινή. Με βοηθά να πηγαίνω  πριν τους μεγάλους αγώνες και να προσεύχομαι. Μου έδωσε τεράστια δύναμη. Μου έδωσε τα φτερά του, ώστε να συνεχίσω και να πάρω το μετάλλιο σε αυτούς τους δύο δύσκολους αγώνες.

Αφιερώσεις και ευχαριστίες

«Το μετάλλιο θέλω να το αφιερώσω στον προπονητή μου, που μαζί δουλέψαμε πολύ σκληρά, με πείσμα και αποφασιστικότητα. Επίσης στην αδερφή μου, τη Μιχαέλα, που μου έδωσε καταπληκτικές συμβουλές πριν τον αγώνα και με βοήθησε να φέρω αυτό το αποτέλεσμα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω φυσικά την οικογένειά μου, που είναι πάντα δίπλα μου και στις επιτυχίες και στις αποτυχίες. Την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, τον Δήμο Λέσβου και από καρδιάς την οικογένεια Τρύφωνα, που στάθηκε δίπλα μου στα δύσκολα και με βοήθησε σημαντικά».