H αλήθεια είναι πως η Αττική έχει πολλά πεύκα, όπως προσφυώς σημείωσε κατά τη χθεσινή ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Άλλως, πρέπει να σημειώσουμε, ο αόριστος, «είχε πολλά πεύκα», είναι πιο ακριβής έκφραση. Αληθές είναι επίσης ότι τα πεύκα έχουν ρητίνες - ένα γνωστό κολλώδες κι εύφλεκτο υλικό - και συνεπώς όταν ένα πεύκο παίρνει φωτιά δύσκολα σβήνει. Δεν είναι ψέμα, επίσης, ότι το ελληνικό ανάγλυφο είναι ιδιαίτερο (γι’ αυτό ήταν κάποτε όμορφο) με πολλές χαράδρες και απότομες πλαγιές, κάτι, που όπως είπε και ο κ. Ευάγγελος Αντώναρος, δυσκολεύει την πυρόσβεση. Να σημειώσουμε επίσης ότι τον Αύγουστο οι άνεμοι είναι πάντα βόρειοι και ισχυροί· έχουν γραφτεί μέχρι και τραγούδια για τα μελτέμια αυτού του μήνα.
Όλα αυτά είναι γνωστά εδώ και χρόνια. Δε χρειαζόταν μια τόσο μεγάλη πυρκαγιά στην Αττική για να τα θυμηθούμε. Το γεγονός ότι τα προέταξε στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών είναι προφανώς μέρος του κυβερνητικού σχεδίου που εξελίσσεται πάντα έπειτα από κάθε καταστροφή και το οποίο θα μπορούσε να έχει τον τίτλο «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε». Η ενημέρωση, όμως, του κυβερνητικού εκπροσώπου δείχνει ότι η κυβέρνηση επαναλαμβάνει τον εαυτό της με τα ίδια σχεδόν επιχειρήματα. Δεν καίγεται για την ουσία της πολιτικής, απλώς διαχειρίζεται την επικοινωνία της.
Το θέμα είναι ότι τα όμορφα πεύκα στην Αττική, τα μελτέμια του Αυγούστου και το ειδυλλιακό ελληνικό τοπίο είναι τα δεδομένα του προβλήματος που είχε στα χέρια της η κυβέρνηση. Το ζητούμενο ήταν πώς δε θα ξανακαεί ο τόπος. Και αντί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να απαντά στο απλό ερώτημα «γιατί δύο χρόνια μετά την Πάρνηθα και την Ηλεία κάηκε η Αττική;», μας είπε ότι τα όμορφα πεύκα γρήγορα καίγονται.
Πριν από δύο χρόνια η χώρα έζησε μια τεράστια καταστροφή. Κάηκε η μισή Πελοπόννησος και χάθηκαν 68 άνθρωποι. Ένα τέτοιο συμβάν είναι τραγικό και κινητοποιεί κυβέρνηση και κρατικό μηχανισμό. Γίνεται μια μελέτη και εκδίδεται ένα πόρισμα. Το πόρισμα δε βγαίνει για λόγους λαϊκής κατανάλωσης, αλλά αποτελεί έναν μπούσουλα αξιολόγησης όλων των μηχανισμών και διαδικασιών. Οι αρμόδιοι ελέγχουν κάθε στάδιο της πυρόσβεσης, βλέπουν τι πήγε στραβά και έγινε η καταστροφή. Αποφασίζουν ποιες υποδομές πρέπει να ενισχύσουν και ποιες διαδικασίες οφείλουν να αλλάξουν. Αυτό δεν έγινε μετά τις μεγάλες φονικές πυρκαγιές της Ηλείας. Για την ακρίβεια, πόρισμα δεν εκδόθηκε ποτέ. Ο κρατικός μηχανισμός πορεύτηκε και πάλι στα τυφλά. Δεν έμαθε τίποτε από την Ηλεία και γι’ αυτό την επανέλαβε. Το γεγονός ότι δε θρηνήσαμε θύματα αυτό το Σαββατοκύριακο οφείλεται στο γεγονός ότι στην Αττική δεν υπάρχουν μεγάλες δασικές εκτάσεις για να εγκλωβιστούν κάποιοι, όπως έγινε στην Ηλεία.
Πριν ακριβώς δύο χρόνια γράφαμε από αυτήν εδώ τη στήλη: «Το χειρότερο είναι πως και από αυτήν την καταστροφή (σ.σ. της Ηλείας) δε θα μάθουμε... Θα καταραστούμε τους εμπρηστές, το σύστημα, την “κακούργα κενωνία” για να αποσείσουμε τις ευθύνες μας. Ένα μόνο δε θα κάνουμε. Να ελέγξουμε ψύχραιμα την κατάσταση, να δούμε πού υπήρξαν λάθη και παραλείψεις και να τα διορθώσουμε. Και αύριο που θα έρθει - φευ! - η μεγαλύτερη καταστροφή, θα κάνουμε τα ίδια για να ξεμπερδέψουμε πρόχειρα και μ’ αυτήν.» («Καθημερινή» 25.8.2007). Δυστυχώς, κρίνοντας από τις απαντήσεις στο press-room, συνεχίζουμε να μη μαθαίνουμε...

* Ο Πάσχος Μανδραβέλλης είναι δημοσιογράφος και αρθρογραφεί στην αθηναϊκή «Καθημερινή».