Είναι απίστευτο το πώς μπορεί κάποιος με μία του κίνηση να απαξιώνει εύκολα αυτό για το οποίο δηλώνει ότι μάχεται ασταμάτητα…
Κάτι τέτοιο συνέβη πριν από περίπου μία εβδομάδα στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών κατά τη διάρκεια του 12ου Συνεδρίου Ιατρικής Χημείας. Κεντρικός ομιλητής του συνεδρίου ήταν ο Νομπελίστας James Watson, ο άνθρωπος που μαζί με το Francis Crick και το Maurice Wilkins ανακάλυψε τη διπλή έλικα του DNA. Ανακάλυψη που έχει χαρακτηρισθεί ως η σημαντικότερη του 20ού αιώνα, ίσως και η σημαντικότερη όλων των εποχών.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών, λοιπόν, του Συνεδρίου στην Πάτρα, περίπου 20 άτομα εισέβαλαν στο χώρο του Συνεδριακού Κέντρου κρατώντας κοντάρια και προσπάθησαν να επιτεθούν στο Watson μέσα σε μία κατάμεστη από φοιτητές και καθηγητές αίθουσα. Άμεσα παρενέβησαν όσοι παρευρίσκονταν στο χώρο για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Τα αποτελέσματα αυτού του πρωτοφανούς περιστατικού ήταν ο τραυματισμός ενός φοιτητή και ενός καθηγητή, καθώς και ο διασυρμός ενός ολόκληρου Πανεπιστημίου σε όλη τη χώρα, αλλά και ολόκληρης της πανεπιστημιακής κοινότητας διεθνώς.
Ο λόγος της επίθεσης στο Νομπελίστα ήταν οι απόψεις που διατύπωνε σε βιβλίο που εξέδωσε πριν από τέσσερα χρόνια σχετικά με την ευφυΐα της μαύρης φυλής. Εκεί υποστήριζε την άποψη ότι οι μαύροι άνθρωποι είναι λιγότερο ευφυείς από τους λευκούς, λέγοντας ότι υπάρχει µια φυσική επιθυμία όλα τα ανθρώπινα όντα να είναι ίσα, αλλά οι άνθρωποι που πρέπει να συνεργαστούν µε μαύρους υπαλλήλους καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.

Δεν πρόκειται να σχολιάσω τη συγκεκριμένη του άποψη. Ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί να σχηματίσει τη δική του γνώμη για τα όσα ο επιστήμονας υποστηρίζει. Μπορούμε, μάλιστα, να παραβλέψουμε και το γεγονός ότι πρόκειται για ένα Νομπελίστα παγκοσμίου φήμης.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πώς μπορεί μία ομάδα ατόμων, που υπερασπίζεται το άσυλο και κάνει λανθασμένη χρήση του εισβάλλοντας μέσα στο Συνεδριακό Κέντρο ενός πανεπιστημίου κρατώντας καδρόνια, να επιχειρεί να επιτεθεί σε έναν υπερήλικα άνθρωπο, προσπαθώντας να εκφράσει την αντίθεσή της σε μία άποψη που εκείνος εξέφρασε ελεύθερα στο παρελθόν. Πόσο μάλλον όταν το άσυλο, για την υπεράσπιση του οποίου όλοι αυτοί κόπτονται σα να είναι προσωπική κληρονομιά τους και όχι αποτέλεσμα κόπων και αγώνων, δεν είναι τίποτα άλλο από το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης ιδεών. Όλων των ιδεών… Ακόμα και αν αυτές είναι αντίθετες στις δικές τους, ακόμα και αν τίθενται υπό αμφισβήτηση. Άτομα που μετατρέπουν το χώρο του Πανεπιστημίου σε ρινγκ, που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει δημοκρατικός διάλογος, που δεν καταλαβαίνουν ότι με τέτοιες κινήσεις υποβαθμίζουν κάθε μέρα τις σπουδές τους, υποβαθμίζουν κάθε μέρα το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά θέτουν σε κίνδυνο το θεσμό του ασύλου παραποιώντας το πραγματικό του νόημα και δίνοντας αφορμές σε όσους επιθυμούν την κατάργησή του να επισπεύσουν τη διαδικασία και να λάβουν λιγότερο υπόψη τους τις αντιδράσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας. Η τελευταία φαίνεται αδύναμη να υπερασπιστεί όσα κατέκτησε στο παρελθόν.