Δε θα ακολουθήσει ξανά την αγαπημένη του Λίτσα Ψ. ο παππούς ο Λύκος. Tην κ. Λίτσα που τον λάτρευε, που φρόντιζε για τα ιατρικά του έξοδα, που στην ουσία συνετέλεσε ώστε ένας σκύλος που βολόδερνε στο δρόμο να μπορέσει να ζήσει τόσο πολύ. Δε θα την περιμένει υπομονετικά για οκτώ ώρες έξω από το σούπερ μάρκετ του «Βερόπουλου» όπου εργαζόταν, χωρίς να υπολογίζει καιρικές συνθήκες. Με χιόνια και βροχές ο Λύκος ήταν… απίκο. Δεν θα τη συνοδεύσει σωστός τζέντλεμαν σε όλη τη διαδρομή από την Κουλμπάρα έως το πάρκινγκ. Ας μας συγχωρέσει που η στερνή του φωτογραφία δεν τον δείχνει ζωντανό και με όλη τη λάμψη που είχαν τα μάτια του παρά τα γεράματά του. Ένα χτύπημα στο πόδι του κατέστη η αιτία να τον προδώσει το σώμα του, τόσο λόγω γηρατειών αλλά σίγουρα και λόγω ταλαιπωρίας τόσων χρόνων αδέσποτης ζωής. Τις τελευταίες του μέρες είχε τη φροντίδα των μελών της «Κιβωτού» και «έφυγε» αγαπησιάρης και ήρεμος όπως έζησε. Ένας σωστός γερόλυκος! Θα τον θυμόμαστε.