Η λεπτοσπείρωση είναι μία σοβαρή νόσος, τόσο του σκύλου όσο και του ανθρώπου. Μάλιστα, επειδή μπορεί να μεταδοθεί απ’ ευθείας από το σκύλο στον άνθρωπο, χαρακτηρίζεται ως ζωοανθρωπονόσος.
Η λεπτοσπείρωση ονομάζεται και Νόσος της Στουτγάρδης, επειδή στην πόλη αυτή της Γερμανίας είχε ξεσπάσει μια μεγάλη επιδημία στα μέσα του 19ου αιώνα. Είναι γνωστή ακόμα και ως Νόσος του Weil, προς τιμή του επιστήμονα που πρώτος τη μελέτησε συστηματικά. Τέλος, οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν και τον όρο λοιμώδης ίκτερος.

Αιτιολογία
Οι λεπτόσπειρες είναι μία μεγάλη και ενδιαφέρουσα οικογένεια μικροβίων. Ο σκύλος προσβάλλεται από δύο είδη λεπτοσπειρών. Το είδος Leptospira canicola προσβάλλει σχεδόν μόνο το σκύλο, ενώ το είδος Leptospira icterohaemorrhagiae έχει ευρύ φάσμα ξενιστών, δηλαδή εκτός από το σκύλο προκαλεί νόσο και σε άλλα ζώα, μεταξύ των οποίων και ο άνθρωπος. Για αυτή την τελευταία λεπτόσπειρα, δεξαμενή θεωρείται ο αρουραίος.

Συμπτώματα
Η Leptospira canicola εισέρχεται στο σώμα του σκύλου από τραύματα του δέρματος ή του στόματος. Μετά από τέσσερις - επτά ημέρες εμφανίζεται πυρετός και στη συνέχεια προσβάλλονται οι νεφροί. Τότε βλέπουμε ανορεξία, κακή διάθεση, εμετούς, δίψα, μέχρι που τελικά το ζώο παθαίνει χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Η μετάδοση από σκύλο σε σκύλο γίνεται με τα ούρα των σκύλων που ασθενούν. Αν η μόλυνση οφείλεται στη Leptospira icterohaemorrhagiae, τότε η ασθένεια που προκαλείται είναι πολύ βαριά. Καταστρέφεται το συκώτι, προκαλείται ίκτερος και αιμορραγίες. Το ζώο κάνει αιμορραγικές διάρροιες και αιμορραγικούς εμετούς. Ο πυρετός είναι υψηλός. Ο σκύλος μολύνεται από τους αρουραίους.

Θεραπεία
Οι λεπτόσπειρες είναι ευαίσθητες σε ορισμένα αντιβιοτικά και εύκολα καταστρέφονται. Το πρόβλημα είναι ότι οι καταστροφές που αφήνουν στον οργανισμό είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Παρ’ όλα αυτά, ταυτόχρονα με τη χορήγηση των συγκεκριμένων αντιβιοτικών, γίνεται προσπάθεια για τη βελτίωση της γενικής κατάστασης (αντιφλεγμονώδη, οροί κ.λπ.).

Πρόληψη
Εδώ τα νέα είναι καλά. Κυκλοφορούν εμβόλια κατά των δυο λεπτοσπειρών είτε μόνα τους (διδύναμα) είτε ενσωματωμένα σε εμβόλια μαζί με αντιγόνα έναντι άλλων ασθενειών.
Ο εμβολιασμός παρέχει απόλυτη προστασία. Το μόνο πρόβλημα είναι η συχνότητα των εμβολιασμών, οι οποίοι θα πρέπει να επαναλαμβάνονται κάθε έξι, εννιά ή 12 μήνες, ανάλογα με την επιδημιολογία της περιοχής. Επειδή οι κυνηγοί ταξιδεύουν πολύ, καλό είναι τα κυνηγόσκυλα να εμβολιάζονται κάθε χρόνο, ένα μήνα πριν την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου.

Μετάδοση στον άνθρωπο - Δημόσια Υγεία
Αν και οι δύο λεπτόσπειρες μεταδίδονται στον άνθρωπο, η Leptospira icterohaemorrhagiae τον προσβάλλει συχνότερα και πιο εύκολα. Η μόλυνση γίνεται από τα ούρα των σκύλων ή άλλων ζώων-φορέων. Η ασθένεια που προκαλείται είναι πολύ βαριά και δυστυχώς αρκετά συχνά είναι θανατηφόρα. Προσοχή! Ακόμα και οι εμβολιασμένοι σκύλοι, αν βρίσκονται σε περιβάλλον με πολλές λεπτόσπειρες, γίνονται φορείς χωρίς να νοσούν και τις αποβάλλουν με τα ούρα τους. Για τους λόγους αυτούς πρέπει πάντα να φοράμε γάντια μιας χρήσεως όταν καθαρίζουμε το κλουβί του σκύλου. Ακόμα πρέπει να μεριμνήσουμε για μυοκτονίες, ώστε να εξαλείψουμε τους αρουραίους από την περιοχή μας. Σε περίπτωση που ο σκύλος μας προσβληθεί από λεπτοσπείρωση, χορηγούμε τα αντιβιοτικά σύμφωνα με τις οδηγίες του κτηνιάτρου, απαγορεύουμε στα παιδιά να έχουν επαφή με το σκύλο τουλάχιστον για 14 ημέρες και τηρούμε σχολαστικά ατομικά μέτρα υγιεινής.

Πηγή: «Λοιμώδη Νοσήματα», Ορέστη Παπαδόπουλου

* Η Μαρία Πέρρου και ο Γιώργος Παλαιολόγος είναι κτηνίατροι του Κτηνιατρικού Κέντρου.