Στο χθεσινό ρεπορτάζ τού «Ε» μ’ αφορμή τη διαθεσιμότητα του μοναδικού υπαλλήλου του Μουσείου Βρίσας, φιλοξενήθηκαν οι απόψεις πολλών εμπλεκόμενων στην υπόθεση, αλλά και άλλων που ενδιαφέρονται για τη λειτουργία του.

Ξεχωρίζει, ωστόσο, η ανεύθυνη και υποκριτική προσέγγιση του διευθυντή του Μουσείου και υπευθύνου εκ μέρους του Πανεπιστημίου Αθηνών - στο οποίο ανήκει η εν λόγω συλλογή-μουσείο -, κ. Θεοδώρου, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ είπε ότι ενώ γνώριζε πως ο μοναδικός υπάλληλος θα έμπαινε σε διαθεσιμότητα και ως εκ τούτου θα έκλεινε το Μουσείο, αυτός περί άλλα τύρβαζε και απλά περίμενε να συμβεί το μοιραίο, μεταθέτοντας μάλιστα και κάποιες ευθύνες και στο Δήμο Λέσβου, που δεν του απάντησε σε... έγγραφό του!!!

Ο άνθρωπος έκανε το καθήκον του, δηλαδή ενημέρωσε το Δήμο για κάποια θέματα και συνέχισε... τον ύπνο του δικαίου, εκθέτοντας εαυτόν και αλλήλους! Γιατί εκτίθεται και εκθέτει μ’ αυτά που λέει, και κυρίως μ’ αυτά που έκανε, ή σωστότερα, μ’ αυτά που δεν έκανε τα τελευταία χρόνια, που έχει αναλάβει τη διεύθυνση του Μουσείου.

Φρόντισε με τη στάση του να βάλει... ταφόπλακα σε μια προσπάθεια πολλά υποσχόμενη, όχι μόνο για την περιοχή, αλλά και για την επιστημονική έρευνα, που υποτίθεται ότι υπηρετεί.

Δυστυχώς, όχι η ενδεδειγμένη είναι και η στάση του Δήμου, αλλά και άλλων συλλογικών φορέων της περιοχής, που ενώ γνώριζαν την εξέλιξη που ερχόταν, δε φρόντισαν να αναζητήσουν εγκαίρως εναλλακτικές λύσεις, όχι μόνο για να παραμείνει ανοιχτό το Μουσείο, αλλά και για να προσελκύσει ακόμη περισσότερους επισκέπτες.

Αυτό, όμως, προϋπέθετε ότι κάποιοι έπρεπε να ασχοληθούν με τη λειτουργία και τις δράσεις που μπορούσε να κάνει, υπό τις παρούσες φυσικά συνθήκες το Μουσείο, έχοντας την εμπειρία και γνώση των πρώτων χρόνων λειτουργίας του. Και το δυστύχημα είναι ότι όχι μόνο δεν ανέλαβαν τέτοια δράση, αλλά φρόντισαν να απομακρύνουν ως «εχθρούς» και εκείνους που αποδεδειγμένα είχαν καταθέσει και την ψυχή τους - και όχι μόνο - για να δημιουργηθεί και να ορθοποδήσει, ανοίγοντας μάλιστα και ανέλπιστες προοπτικές για τη μελλοντική εξέλιξή του.

Δυστυχώς, ο κ. Θεοδώρου αποδεικνύει και με τις χθεσινές δηλώσεις του στο «Ε», αλλά κυρίως με την εν γένει δράση και συμπεριφορά του, ότι είναι εντελώς «ξένος» με το Μουσείο και τις όποιες προοπτικές ανάπτυξής του. Και το δείγμα γραφής των προθέσεών του εκδηλώθηκε απ’ την πρώτη στιγμή, όταν φρόντισε να κάνει πέρα τους εμπνευστές του όλου εγχειρήματος, τον καθηγητή Παλαιοντολογίας Μιχάλη Δερμιτζάκη και το συμπατριώτη μας Κώστα Ταξείδη, χωρίς τους οποίους δε θα υπήρχε καν αυτή η συλλογή-μουσείο και δε θα μιλούσαμε για τις προοπτικές που δημιουργήθηκαν με τα παλαιοντολογικά ευρήματα των Βατερών και της ευρύτερης περιοχής.

Πριν η όλη υπόθεση πάρει μη αναστρέψιμη πορεία, οι άμεσα εμπλεκόμενοι και οι φορείς που έχουν λόγο και ενδιαφέρον για τη λειτουργία του Μουσείου Βρίσας και των προοπτικών του, ας κάνουν τώρα ό,τι περνά από το χέρι τους, χωρίς εμμονές, αγκυλώσεις και αποκλεισμούς, προκειμένου να μείνει ζωντανό.

Οι ευθύνες γι’ αυτήν την εξέλιξη είναι υπαρκτές και συγκεκριμένες, αλλά προέχει να μείνει ζωντανό και εν λειτουργία το Μουσείο. Και αυτό μπορεί να γίνει, αρκεί πέρα από τις διαπιστώσεις και τον καταλογισμό ευθυνών, να αναζητηθεί λύση τώρα.

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί, γιατί θα είναι ολέθριο να κλείσει ένας τέτοιος χώρος, που άνοιξε τόσες προοπτικές για την περιοχή, ανεξαρτήτως των δυσκολιών και των απογοητεύσεων που προέκυψαν στην συνέχεια και οι οποίες εξακολουθούν να υπάρχουν. Αλλά αυτά είναι άλλος «καβγάς» και δεν είναι της παρούσης.