Τις απόψεις μου για τη δημιουργία ενός δήμου στη Λέσβο τις ανέπτυξα με το άρθρο μου στην εφημερίδα σας στις 14/12/2011, στο οποίο και κατέληγα: «Ο ένας και μοναδικός δήμος, για να διοικηθεί σωστά, χρειάζεται δήμαρχο μάνατζερ πολυεθνικής. Και οι μάνατζερ δε συνηθίζουν να εκτίθενται σε αυτοδιοικητικές εκλογές. Δήμαρχοι - και σωστά - εκλέγονται και άνθρωποι της διπλανής πόρτας, και γι’ αυτό χρειάζονται οργανωτικά σχήματα στέρεα σχεδιασμένα, με επιστημονικά κριτήρια, για να λειτουργούν ανεξάρτητα των εκάστοτε δημάρχων.»

Σήμερα που φαίνεται ότι «το σπάσιμο του Δήμου μας» είναι σε καλό δρόμο, χρειάζεται, στα πλαίσια της διαβούλευσης, αυτοσυγκράτηση και λογικά επιχειρήματα και στο τέλος «ο καθείς» θα κριθεί για τις θετικές ή αρνητικές προσπάθειές του στο εγχείρημα!

Παρακολουθώ με προσοχή τις απόψεις που δημοσιεύονται και μέσα από τις σελίδες τού «Εμπρός» στα πλαίσια της διαβούλευσης της πρότασης του Υπουργείου Εσωτερικών, και διαπιστώνω ότι υπάρχει μια σχεδόν ομοφωνία στο σπάσιμο του Δήμου και κάποιοι, οι περισσότεροι καλόπιστοι, προβληματισμοί για τον αριθμό των δήμων.

Πιστεύω αυτήν τη στιγμή μεγάλη σημασία έχει να μην επικρατήσουν ατεκμηρίωτες τοπικιστικές λογικές και προσωπικοί σχεδιασμοί, για να μη χαθεί ο μοναδικός στόχος της κατάργηση του «Δήμου-τέρατος». Ο αριθμός των δήμων δεν πρέπει να «παιχθεί στην κολοκυθιά», αλλά να στηριχθεί στην επιστημονική τεκμηρίωση, και υπάρχει γι’ αυτό η μελέτη του Ινστιτούτου τής ΚΕΔΚΕ, την οποία και ενσωμάτωσε ο νόμος για τον «Καλλικράτη», αλλά επιλεκτικά σε βάρος της Λέσβου.

Δε θέλω να μπω στη λογική αυτή, γιατί πάντα ήμουν αντίθετος στο λαϊκισμό και μάλιστα τον έντεχνα καλυμμένο, και βέβαια ποτέ δεν υιοθέτησα ατεκμηρίωτες απόψεις και ιδίως πολιτικών τύπου «κηπουρών». Έλεος πια με τις μεγαλοστομίες και τους ακροβατισμούς του παρελθόντος. Δοκιμάστηκαν «στο κεφάλι του κασίδη» και μας έφθασαν εδώ που είμαστε ως χώρα και ως τόπο. Δε διαχωρίζω τη θέση μου τώρα. Εδώ και καιρό με το άρθρο μου που μνημονεύω παραπάνω, έχω εγκαταλείψει τη σιωπή μου.

Έτσι, επειδή γράφτηκαν και απόψεις που αντιμετώπισαν την Επιστήμη της Χωροταξίας με εμπειρική ιατρική τύπου «Φρανκενστάιν» ή ενοχοποίησαν την εντοπιότητα, ή μίλησαν για «βίαιες προσαρτήσεις χωριών» (η βίαια προσάρτηση βέβαια στη Μυτιλήνη επιτρέπεται!), αγνοώντας ίσως γεγονότα και το σχεδόν καθολικό αίτημα των κατοίκων των Επαρχιών (γεωγραφικών πια) Μηθύμνης και Πλωμαρίου, θα προσπαθήσω μόνο να θίξω κάποια γεγονότα.

Είχα το σθένος να προειδοποιήσω για τις συνέπειες και δεν προσαρμόστηκα στα δρώμενα της τότε ηγετικής ομάδας τού ΠΑΣΟΚ, παραμένοντας όμως ως σκληρά εργαζόμενος εθελοντής στις παρυφές της τότε κυβέρνησης, με κύριο στόχο να προχωρήσουν τα μεγάλα έργα υποδομών στη Λέσβο.

Από καρδιάς λοιπόν στο θέμα των δύο δήμων. Είναι γνωστό σε πολλούς ότι γεννήθηκα στη Νάπη και τελείωσα το Λύκειο Καλλονής παίρνοντας τις σταθερές βάσεις για τη ζωή μου. Είμαι, δηλαδή, και αισθάνομαι παιδί της Επαρχίας Μηθύμνης. Αυτό με κάνει να παρακολουθώ στενά τις εξελίξεις του νησιού μας και βεβαίως με ιδιαίτερη ευαισθησία τα προβλήματα των αγροτών κατά πλειοψηφία κατοίκων της περιοχής αυτής, γιατί πιστεύω ότι μαζί με «τις μεγάλες ιδέες», υπάρχουν κι αυτοί και πρέπει να φροντίζει κάποιος δήμαρχος από το «σινάφι» τους για να έχουν π.χ. αγροτικούς δρόμους, γεφύρια κ.ο.κ. για να πηγαίνουν στα χωράφια τους. Βεβαίως η τότε ΤΕΔΚ, γνώστης στην πράξη των προβλημάτων, πήρε απόφαση να γίνουν τέσσερις δήμοι στη θέση των 13, ποιος όμως συζήτησε την πρόταση αφού οι αρμόδιοι αρνήθηκαν να τη δεχθούν καν σε ακρόαση;

Με την απόφαση αυτή, συμφωνούσε η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων των οικισμών γύρω από τους ορεινούς όγκους του Ολύμπου και του Λεπετύμνου. Και μάλιστα οι γραμματείς των Οργανώσεων ΠΑΣΟΚ Αγίας Παρασκευής, Μανταμάδου, Μήθυμνας και Πέτρας γνωρίζω ότι έστειλαν πρόταση συνένωσης των δήμων τους, με ουσιαστικά επιχειρήματα, στον κ. Ραγκούση και στο βοηθό του, κ. Ντόλιο, μέσω των κομματικών οργάνων του τότε κραταιού ΠΑΣΟΚ.

Όλοι αντιμετώπισαν «την αλαζονεία της ραγκουσικής-παπικής ελέω ΓΑΠ εξουσίας».

Για την ιστορία και με το «θράσος» του αντιγραφέα της πρότασης, υποστηρίζω πως ήταν αξιοπρόσεκτες και τεκμηριωμένες οι προτάσεις τους για τη δημιουργία ενός βιώσιμου αγροτουριστικού δήμου γύρω από τον ορεινό όγκο του Λεπετύμνου - δίδυμου αδελφού του Ολύμπου.

Προτείνεται από κάποιους η συνένωση με τον υπό δημιουργία Δήμο Ερεσού - Άντισσας - Καλλονής, ήδη επιβαρυμένου γεωγραφικά-χωροταξικά από τη χερσόνησο του Ορδύμνου, αν περιληφθεί σε αυτόν. Όμως αυτό συνάδει με ένα διαχειρίσιμο και ανθρώπινο σύστημα τοπικής αυτοδιοίκησης α΄ βαθμού; Μήπως ψάχνουμε χαλίφη στη θέση του χαλίφη δήμου;

Ας προβληματισθούμε καλόπιστα! Ακόμη και για το όνομα κατανοώ τον προβληματισμό κάποιων. Όντως υπάρχουν και τα αρχαία ονόματα Αιολίδα, Ναπαίος Απόλλων, Μήθυμνα, Λεπέτυμνος, μαζί με το ιερό για πολλούς Έλληνες των Ταξιαρχών!

Τελειώνοντας, θέλω να πω ότι με εκπλήσσει θετικά ο υπουργός κ. Μιχελάκης που εξαντλεί το διάλογο. Ας είναι ειλικρινείς μαζί του οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες και ιδίως των άλλων νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Αλλά και η πλειοψηφία (μέχρι πότε;) της ΚΕΔΕ, ας σταθεί υπεύθυνα απέναντι στα προβλήματα των νησιών. Η Νησιωτικότητα που προβλέπει το Σύνταγμα και οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες, είναι καιρός να γίνει πράξη και στον «Καλλικράτη»! Τα πολιτικά κόμματα έχουν πλέον το λόγο. Χρειάζονται καθαρές λύσεις!