Σε μία έρευνα που έγινε στην Αμερική, διαπιστώθηκε ότι τα άτομα που έχουν δαγκωθεί περισσότερο από σκύλους ήταν παιδιά ηλικίας 5 - 12 ετών που ανήκαν σε φίλους ή ακόμη και στην ίδια την οικογένεια.

Γιατί όμως τα σκυλιά παρουσιάζουν μια τέτοια συμπεριφορά περισσότερο σε παιδιά παρά σε ενήλικες;
Τα παιδιά έχουν τη φυσιολογική γι’ αυτά τάση να κινούνται γρήγορα και απότομα γύρω ή και προς το σκύλο, συνήθως φωνάζοντας, με αποτέλεσμα είτε να διεγείρουν το κυνηγετικό του ένστικτο, είτε να τον τρομάζουν με όλη αυτήν την κατάσταση.
Πολλές φορές πλησιάζουν πολύ κοντά του, κοιτάζοντάς τον κατάματα ή γελώντας - εκθέτοντας τα δόντια τους δηλαδή -, σήματα που στη γλώσσα σώματος των τετράποδων φίλων μας, φανερώνουν επιθετική συμπεριφορά.
Μία άλλη προκλητική κίνηση, επίσης, είναι το άπλωμα του χεριού κατ’ ευθείαν στο πάνω μέρος του κεφαλιού (για χάδι), που δεν είναι ό,τι καλύτερο, ειδικά για ένα σκύλο που δε γνωρίζουμε.
Τα χάδια και τα παιχνίδια των παιδιών προς τους σκύλους είναι συνήθως έντονα και ακατάλληλα, προκαλώντας πόνο και ανασφάλεια.
Για τα παιδιά είναι δύσκολο να διαβάσουν τη γλώσσα του σώματος του σκύλου που λέει «μείνε μακριά» η «αυτό που κάνεις δε μ’ αρέσει» και έτσι να αποφύγουν το δάγκωμα.
Πριν, λοιπόν, ανοίξουν τα σχολεία, πριν αρχίσει η περίοδος που τα παιδιά κυκλοφορούν στο δρόμο και μπορεί να διασταυρωθούν με κάποιο αδέσποτο σκυλί, αλλά και σαν ένα χρήσιμο μάθημα γλώσσας και συμπεριφοράς απέναντι σε ένα ζώο που είναι ιδιαίτερα αγαπητό στα παιδιά, γονείς και δάσκαλοι καλό θα ήταν να δώσουν οδηγίες στα παιδιά τους.

Μάθετε στα παιδιά, όταν έρχονται σε επαφή με ένα σκυλί - γνωστό ή άγνωστο - να:
- μην πλησιάζουν ένα σκύλο με απότομες κινήσεις, φωνές, χαμόγελα και χέρια ανοιχτά,
- να μην κοιτούν συνεχώς έναν σκύλο στα μάτια,
- να πλησιάζουν ένα σκύλο γυρνώντας στο πλάι και σκύβοντας στο ύψος του, δίνοντάς του χρόνο να τα μυρίσει,
- όταν θέλουν να χαϊδέψουν ένα σκυλί να ξεκινούν με το χέρι από χαμηλά εστιάζοντας στην πλάτη ή το πλάι του λαιμού και όχι στο κεφάλι,
- να μάθουν να αναγνωρίζουν τα σήματα δυσαρέσκειας του σκύλου, όπως ένα γρύλισμα («τώρα ενοχλούμαι») ή το ότι ο σκύλος γλείφει συνέχεια τη μουσούδα του («τώρα έχω άγχος»),
- να αφήνουν περισσότερο το σκυλί να δείξει πώς θέλει να παίξει και να μην επιμένουν στο δικό τους τρόπο παιχνιδιού,
- να μιλούν με σταθερή και όχι πολύ δυνατή φωνή στα σκυλιά με τα οποία παίζουν,
- να μην τραβάνε βίαια το σκυλί από το λουρί του και φυσικά ποτέ από την ουρά.