Εκμετάλλευση, η εξόρυξη του χρυσού
Τον 16ο αιώνα με την κατάρρευση της φεουδαρχίας γεννήθηκε το σύγχρονο φορολογικό κράτος. Οι ηγεμόνες και οι μονάρχες τής τότε εποχής, για να διατηρήσουν μισθοφορικό στρατό και να επεκτείνουν τις ζώνες επιρροής τους, επέβαλαν την πρώτη φορολογία. Η πρώτη, λοιπόν, φορολόγηση κάλυπτε πολεμικές ανάγκες. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε και η έννοια του κρατικού προϋπολογισμού στην πρωτόγονη μορφή του σα μηχανισμός διαχείρισης των κρατικών εσόδων και δαπανών για την κάλυψη των αναγκών του πολέμου.
Με την πάροδο του χρόνου, τα κράτη οργανώθηκαν σε διαφορετική βάση και ο κρατικός προϋπολογισμός κάλυπτε και αλλότριες ανάγκες από αυτές του πολέμου. Οι ζώνες επιρροής όμως έμειναν, μόνο που στη σύγχρονη εκδοχή τους παρουσιάζονται σα ζωτικά συμφέροντα ή σα «ζώνες εκμετάλλευσης». Η λέξη εκμετάλλευση ετυμολογικά σημαίνει «βγάλσιμο του μετάλλου». Γύρω από αυτή την τρομερή λέξη περιστρέφονται όλοι οι κοινωνικοί αγώνες από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας.

Για άλλη μια φορά η συναρπαστική λογική της ελληνικής γλώσσας αποκαλύπτει όλο το εύρος και το βάθος αυτής της λέξης. Αν, μάλιστα, πάρουμε υπ’ όψιν μας πως το πιο πολύτιμο μέταλλο που υπάρχει στη φύση, είναι ο χρυσός, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο εκμεταλλευόμενος είναι κάτι σα χρυσωρυχείο. Για να έχεις ράβδους χρυσού ή χρυσό σε νόμισμα (λίρες) δεν είναι ανάγκη να έχεις χρυσωρυχείο και να ασχολείσαι με την εξόρυξη του χρυσού. Αρκεί να εκμεταλλεύεσαι κράτη και ανθρώπους.
Για να επανέλθουμε στις ζώνες επιρροής ή εκμετάλλευσης, πρέπει να πούμε ότι είναι άμεσης αλλά κυρίως έμμεσης εκμετάλλευσης. Εμείς, ως γνωστόν, ανήκουμε στη ζώνη επιρροής των Αμερικανών. Αυτό σημαίνει ότι οι Αμερικανοί μάς εκμεταλλεύονται «βοηθώντας μας». Δε μας δίνουν βοήθεια επειδή είμαστε ένδοξοι απόγονοι ενδόξων προγόνων, όπως θα ισχυριζόταν κάποιος Ελληναράς (σκασίλα τους οι πρόγονοι, τόσο οι δικοί μας όσο και οι δικοί τους), αλλά γιατί προσδοκούν μακροπρόθεσμα κέρδη εξ αιτίας κυρίως της κρίσιμης γεωπολιτικής θέσης μας στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, αλλά και του πλούτου του υπεδάφους μας.
Στην εποχή μας, εποχή παγκοσμιοποίησης, η εκμετάλλευση έχει περάσει στις πολυεθνικές επιχειρήσεις, που, παρ’ ότι είναι πολύ μεγάλη, είναι πολύ δύσκολο να την αντιληφθείς και ακόμη πιο δύσκολο να καταλάβεις ποιος πραγματικά ωφελείται από τη δραστηριότητά τους ανά την υφήλιο.

Οι σημερινές πολυεθνικές είναι και οι ίδιες παγκοσμιοποιημένες στο εσωτερικό τους. Πάρτε για παράδειγμα την ΒΡ. Δε θα έπρεπε να λέγεται British Petroleum - Βρετανικά Πετρέλαια, αλλά Beyond Petroleum - Πέρα από τα Πετρέλαια. Είναι μια πολυεθνική που πληρώνει φόρους στην Ελβετία (εκεί λογιστικοποιούνται οι δραστηριότητές της), αλλά δραστηριοποιείται σε ένα μεγάλο αριθμό κρατών. Είναι δύσκολο ακόμα και να προσδιορίσεις την πραγματική έδρα αυτής της επιχείρησης. Αν πάμε στα κέρδη, αυτά συγκεντρώνονται και «διανέμονται» στη χώρα που η κεντρική διοίκησή της θα επιλέξει, και όχι στις χώρες που δραστηριοποιείται. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι αναδιανομή εισοδήματος κάνουν τα εθνικά κράτη και όχι οι πολυεθνικές. Ας μη νομίζουν κάποιοι πρόθυμοι κυβερνητικοί ότι στη σημερινή εποχή του μνημονίου, καλώντας κάποιους να επενδύσουν ξεπουλώντας τη χώρα, θα κερδίσει και η χώρα από την εν λόγω επένδυση. Μπορεί να είναι ψίχουλα για τη χώρα και δυσανάλογα μεγάλα για τον επενδυτή. Τέτοια περίπτωση είναι η διαχείριση του μισού λιμανιού του Πειραιά από την COSCO. Η επένδυση της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά αποτελεί το Δούρειο Ίππο για τα κινεζικά προϊόντα στην Ευρώπη τώρα που και η Ευρωπαϊκή Ένωση βάζει προστατευτικούς φραγμούς στα προϊόντα της. Μπορεί στο άμεσο μέλλον να μπει θέμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ας το έχουμε υπ’ όψιν μας.

Εύλογες απορίες
Ρε, μήπως έχουμε πάρει τα λεφτά για τις γερμανικές επανορθώσεις που ζητάμε και δεν το έχουμε καταλάβει; Ο Τσουκάτος πήρε, ο Μαντέλης πήρε, κάποιοι άλλοι μέσω Siemens που δεν τους βρήκαν, πήραν, ο Τσοχατζόπουλος και κάποιοι άλλοι για τους Παπανικολήδες που μιζογέρνουν (μιζογέρνουν, κύριε ή κυρία διορθωτά, μην το ξανααλλάξεις), κατά το «Spiegel», τα πήραν, και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι, που εμείς δεν ξέρουμε, τα πήραν. Μη ζητάμε άλλα από τους Γερμανούς, τα πήραμε. Οι Γερμανοί τα έδωσαν, αυτοί που τα πήραν δε θυμούνται πού τα έδωσαν. Να μία ακόμα ευκαιρία για ΕΔΕ(βαριέσαι), που τόσο έχουμε πεθυμήσει. Κάντε μία ακόμα ΕΔΕ, αφού οι εξεταστικές δεν αποδίδουν, να χεστεί η φοράδα (από τα γέλια) στο αλώνι. Το μαχαίρι, αντί να φτάσει στο κόκκαλο, κόβει σοκολάτα. Τρομάρα σας.