Στο σταθμό του Μονάχου;

07/09/2012 - 13:59

Με δεδομένες τις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων, δεν είναι προτιμότερο για έναν Αθηναίο να δουλεύει στο Λονδίνο, παρά στην Αλεξανδρούπολη; Δηλαδή, πιο πολλές και φθηνές ευκαιρίες έχει να δει τους δικούς του και τους φίλους του στην Αθήνα κάποιος που ζει στη Ρώμη, παρά στη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνοι: το ταξίδι είναι κομμάτι μεγαλύτερο, αλλά το εισιτήριο θα είναι κατά πολύ φθηνότερο.

Με δεδομένες τις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων, δεν είναι προτιμότερο για έναν Αθηναίο να δουλεύει στο Λονδίνο, παρά στην Αλεξανδρούπολη; Δηλαδή, πιο πολλές και φθηνές ευκαιρίες έχει να δει τους δικούς του και τους φίλους του στην Αθήνα κάποιος που ζει στη Ρώμη, παρά στη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνοι: το ταξίδι είναι κομμάτι μεγαλύτερο, αλλά το εισιτήριο θα είναι κατά πολύ φθηνότερο.

Ο κλαυθμός κάποιων στις χώρες του Νότου για τη μετανάστευση των νέων είναι προσβλητικός για την Ευρώπη. Ή τουλάχιστον ασυνεπής με το στόχο περί ενιαίου οικονομικού χώρου. Η ενοποίηση της Ευρώπης δεν είναι μόνο τα δημοσιονομικά κριτήρια του Μάαστριχτ, ούτε οι κοινοί κανόνες στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Η ενωμένη Ευρώπη πρέπει να είναι ενωμένη σε όλα. Κυρίως οι άνθρωποί της πρέπει να νιώθουν ότι η Αθήνα, η Ρώμη, το Παρίσι, το Βερολίνο ακόμη και το Ταλίν της Εσθονίας είναι κοινή τους πατρίδα. Δεν μπορεί να ενοποιούμε τις προδιαγραφές για τις ηλεκτρικές πρίζες και να ισχυριζόμαστε ότι πάμε στην ξενιτιά αν βγούμε εκτός των εθνικών μας ορίων, στη μεγάλη μας πατρίδα την Ευρώπη.

Οι Αμερικανοί το κάνουν χρόνια χωρίς πολλούς κλαυθμούς. Όταν ανοίγονται ευκαιρίες εργασίας στην Καλιφόρνια, φεύγουν από τη Νέα Υόρκη· σχεδόν έξι ώρες πτήσης. Αν η οικονομία τής Νεβάδα δείξει σημεία κάμψης, μπορούν να «πεταχτούν» για μερικά χρόνια στη Νέα Καρολίνα· αν εκεί υπάρχουν δουλειές. Η Αθήνα από τη Φρανκφούρτη απέχει δύο ώρες με το αεροπλάνο. Το «Ελευθέριος Βενιζέλος» από το «Φιουμιτσίνο» της Ρώμης είναι μιάμιση ώρα: 1.022 χλμ., δηλαδή 150 χλμ. παραπάνω από την Αλεξανδρούπολη.

Ο τρόμος για τη μετανάστευση των νέων ξεκίνησε από διάφορα άρθρα στον ξένο Τύπο. Κάποιοι είδαν αυτό το φαινόμενο ως το επιστέγασμα της κρίσης. Άλλοι θρηνούν ότι φεύγουν τα καλύτερα μυαλά. Αυτό είναι αληθές. Αλλά, πάλι, εκτός από το γεγονός ότι άλλαξε η δομή των ευρωπαϊκών οικονομιών, πού να βρεθούν στη χώρα μας ανειδίκευτοι εργαζόμενοι; Αν υπήρχαν, δε θα φέρναμε μετανάστες εργάτες για γεωργικές ή οικοδομικές εργασίες.

Από την άλλη, αν αυτά τα καλύτερα μυαλά μείνουν εδώ, τι θα τα κάνουμε; Με δεδομένο ότι δε θα τους επιτρέψουμε να δημιουργήσουν - και αν τολμήσουν να επιχειρήσουν, θα φάνε τα νιάτα τους παλεύοντας τη γραφειοκρατία -, η μόνη διέξοδός τους θα είναι να χωθούν σε κάποιο άθλιο γραφείο του Δημοσίου για να χαραμιστούν και οι σπουδές και οι δυνατότητές των. Υπάρχουν πολλοί με γνώσεις και όρεξη για δουλειά να προκόβουν στο Δημόσιο; Θα μπουν σε μια θλιβερή επετηρίδα και θα επιβιώσουν κάνοντας χάρες στους πολιτικούς τους προϊσταμένους ή στους παντοκράτορες συνδικαλιστές. Δεν είναι λίγοι οι σημερινοί σαραντάρηδες που ξεκίνησαν με όνειρα και φιλοδοξίες να κάνουν διαφορά στο Δημόσιο, για να συνθλιβούν από παγιωμένες δομές και κομματικούς γκαουλάιτερ. Στο τέλος παραιτήθηκαν της προσπάθειας.

Δεν είναι καλό να φεύγουν οι νέοι, αλλά δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Μπορούν να ξαναγυρίσουν με γνώσεις και εμπειρίες από τις ευρωπαϊκές χώρες, αρκεί να το θέλουμε. Αν αφαιρέσουμε όλα εκείνα τα εμπόδια που σπρώχνουν τους ανήσυχους και δημιουργικούς νέους στη φυγή, αν απελευθερώσουμε την οικονομία, όλοι θα επιστρέψουν. Το θέλουμε, όμως;

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Καθημερινή», 6 Σεπτεμβρίου 2012.)

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey