God bless America…

01/07/2012 - 05:56
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που κάθισα για καφέ με ένα φίλο μου, προπονητή ποδοσφαίρου. Αυτή την εποχή προπονεί πιτσιρικάδες - αν θέλω να δώσω ιδιαίτερη βαρύτητα θα πω πως προπονεί το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου και όχι μόνο.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που κάθισα για καφέ με ένα φίλο μου, προπονητή ποδοσφαίρου. Αυτή την εποχή προπονεί πιτσιρικάδες - αν θέλω να δώσω ιδιαίτερη βαρύτητα θα πω πως προπονεί το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου και όχι μόνο. Πλάθει το χαρακτήρα της αυριανής γενιάς. Κουραφέξαλα, θα μου πείτε, αλλά έτσι αποκτά κύρος το κείμενο!!!
Τέλος πάντων και για να μην μακρηγορώ, θα αναφέρω απλά πως αυτό που κάνει, το κάνει με μεράκι.
Στον καφέ μας, λοιπόν, και αφού αναλύσαμε διεξοδικά το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας μας, βλέπετε τυγχάνει να είμαστε φίλαθλοι της ίδιας ομάδας, άρχισε να μου εξιστορεί τα συμβάντα ενός φιλικού αγώνα που έδωσαν οι πιτσιρικάδες του.
Οι παίκτες του είχαν καταφέρει να πάρουν μεγάλο προβάδισμα από το πρώτο ημίχρονο, ίσως έξι τέρματα, δε θυμάμαι καλά. Ο αντίπαλος προπονητής είχε σκυλιάσει τόσο πολύ, που ανάγκασε το φίλο μου να κάνει αναγκαστική αλλαγή τρία παιδιά! Το ένα, μάλιστα, σοβαρά χτυπημένο στον αστράγαλο, πήγε στο νοσοκομείο με τους γονείς του, όπου του δέσανε με σίδερα το πόδι!
Αυτό φυσικά είναι το πιο σοβαρό σημείο, γιατί έχει να κάνει με την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών. Έχει όμως να κάνει και με το ήθος του ανθρώπου που διδάσκει ποδόσφαιρο, με τον τρόπο που διδάσκει, αλλά και με τον τρόπο που διδάχτηκε…

Για να ενισχύσω, αν και δε χρειάζεται, την εικόνα, θα αναφέρω επίσης πως σε ένα συνηθισμένο μαρκάρισμα εντός περιοχής, φώναξε από τον πάγκο το κλασσικό, φθηνό… «πέσε» (!!!), εννοώντας βέβαια «πέσε να πάρεις το πέναλτυ»!
Για να επανέλθω, αφήνω όλα τα άλλα στην άκρη και κρατάω μόνο τον τρόπο που διδάχτηκε.
Ξερά, στεγνά, χωρίς ίχνος φαντασίας, «κάνε το παν ώστε να κερδίσεις, αν δεν μπορείς με την τεχνική, επιστράτευσε τη δύναμη και αν δεν τα καταφέρεις με τη δύναμη, τότε μην αφήσεις τον αντίπαλο να χαρεί τη νίκη του»!
Το κακό είναι η μεγάλη ποσότητα των ανθρώπων που λειτουργούν με την ίδια λογική, σα να σπούδασαν στο ίδιο «πανεπιστήμιο».
Ξημέρωμα Παρασκευής τώρα που γράφω, και περιμένουμε να ξυπνήσουνε με το καλό οι τελευταίοι των Τροϊκανών, να καθαρογράψουν το τέταρτο - πέμπτο - έκτο (έχουμε χάσει το λογαριασμό) στη σειρά μνημόνιο, με τα νέα μέτρα που ΔΕ θα παρθούν, όπως προανήγγειλε ο ΓΑΠ, και να μας το παρουσιάσουνε.
Τα ίδια και τα ίδια. Οι 100 δύσκολες μέρες, οι 15 επικίνδυνες εβδομάδες και τα 10 κρίσιμα λεπτά! Παπαγαλάκια που θα μας ενημερώσουνε για τις καλύτερες μέρες και παπαγαλάκια που θα μας προειδοποιήσουν για τα ζόρια που έρχονται!

Πολιτικοί και τεχνοκράτες συνεχίζουν το παραμύθι τους, προσπαθώντας να περάσουν όσα περισσότερα μέτρα μπορούν, με την όσο το δυνατόν λιγότερη αντίδραση. Και είναι κάτι που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο.
Όποιο κοινοβούλιο και να παρακολουθήσεις, ακούς τα ίδια πράγματα - εξαίρεση αποτελεί το Κορεατικό Κοινοβούλιο, όπου ναι μεν ακούς τα ίδια πράγματα, παρακολουθείς δε παράλληλα και γυμναστικές επιδείξεις!
Είτε έχεις μπροστά σου το ΓΑΠ είτε το Σαμαρά, τη Μέρκελ, το Σαρκοζί ή τον Μουμπάρακ, διακρίνεις εύκολα πως έχουν την ίδια στάση απέναντι στις καταστάσεις. Ξερή, στεγνή, χωρίς ίχνος φαντασίας, σα να σπουδάσανε στο ίδιο πανεπιστήμιο…
Τουλάχιστον από τα ποδοσφαιρικά «πανεπιστήμια» κάπου-κάπου «βγαίνει» και κανένας καλός…
God bless America και τα πανεπιστήμιά της!!!

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey