Η αλήθεια είναι ότι μετά το νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια, οι δρόμοι της Αθήνας ήταν γεμάτοι μετανάστες. Αλλά και πριν από την ψήφιση η ίδια κατάσταση επικρατούσε. Δεν ξέρουμε αν αυτό λέει κάτι στους κυβερνητικούς παράγοντες, αλλά οι κάτοικοι των υποβαθμισμένων συνοικιών δηλώνουν ότι είδαν διαφορά στην καθημερινότητά τους μετά την επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» που ολοκλήρωσε ο κ. Νίκος Δένδιας. Με άλλα λόγια, για την υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας δεν φταίνε οι νόμοι, αλλά η ελλιπής εφαρμογή τους. Δεν έχει να κάνει με την απόδοση ιθαγένειας σε νόμιμους μετανάστες, αλλά με το γεγονός ότι μέχρι πρόσφατα δεν εφαρμόζονταν οι νόμοι για τους παράνομους μετανάστες.

Δεν ξέρουμε αν ο κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης ζήλεψε τη δόξα του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη ή αν εμπίπτει στον ορισμό του πολιτικού ο οποίος, σύμφωνα με τον Γκρούτσο Μαρξ, ασκεί την «τέχνη να ψάχνεις για λάθος προβλήματα, να τα βρίσκεις παντού, να τα διαγιγνώσκεις εσφαλμένα και να δίνεις λάθος φάρμακα». Γι’ αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες, «στις αρχές Σεπτεμβρίου το Υπουργείο Εσωτερικών προτίθεται να καταθέσει νέο σχέδιο νόμου όσον αφορά τις προϋποθέσεις για την απόκτηση ιθαγένειας...». «Πρόθεσή μας», είπε παλιότερα ο Υπουργός, «είναι η εναρμόνιση του νόμου Ραγκούση για την ιθαγένεια με το αυστηρότερο ευρωπαϊκό πλαίσιο» («Καθημερινή», 8.8.2012).

Μα είναι από τα αυστηρότερα, μπορεί να του αντιτείνει κάποιος. Απόδειξη ότι από τη θέσπιση του νόμου μέχρι σήμερα έχουν νομιμοποιηθεί 6.500 μετανάστες, ενώ επί Νέας Δημοκρατίας είχαν πραγματοποιηθεί 300.000 ελληνοποιήσεις. Η παροχή ιθαγένειας μαζικώς εκείνη την περίοδο δεν είχε φυσικά να κάνει με το νόμο. Είχε να κάνει με πολιτικές σκοπιμότητες της περιόδου.

Ο νόμος 3838/2010 έχει σχέση με τη λαθρομετανάστευση, όση έχει το διαστημικό όχημα «Curiosity» με τις ιππήλατες άμαξες· ως γνωστόν, και τα δύο έχουν τροχούς. Επιχειρεί να λύσει πραγματικά προβλήματα, που καλώς ή κακώς δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα· αφορά νέα παιδιά που μετέχουν της ημετέρας παιδείας, είναι Έλληνες καθ’ όλα, αλλά δεν μπορούν να πιστοποιηθούν ως τέτοιοι. Δυστυχώς, στο πλαίσιο της άφρονος αντιπολίτευσης που άσκησε η Νέα Δημοκρατία την περίοδο 2009-2011, υποσχέθηκε ότι μαζί με το Μνημόνιο θα καταργήσει και το νόμο για την ιθαγένεια. Έτσι τώρα -όπως και με το νόμο για την ανώτατη παιδεία- η κυβέρνηση, αγόμενη και φερόμενη από τις πιέσεις της παλαβής δεξιάς, ήτοι των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της επικίνδυνης ακροδεξιάς, ήτοι της Χρυσής Αυγής, υπόσχεται να καταργήσει μια μεταρρύθμιση που λύνει πραγματικά προβλήματα, αντί να τα αφήνει στις ρουσφετολογικές προθέσεις κυβερνητικών παραγόντων και στη διαφθορά που ενδημεί και στις υπηρεσίες μετανάστευσης.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα συνθλιβόμαστε μεταξύ μιας παλαβής Αριστεράς, που πιστεύει και παλεύει να μη γίνει τίποτε με τους μετανάστες (ακόμη και τους παράνομους), και μιας παλαβής Δεξιάς που ονειρεύεται κράτη-φρούρια και καθαρότητες της φυλής. Και οι δύο προσεγγίσεις είναι καθαρές συνταγές αποτυχίας. Κανένα κράτος -ούτε καν τα πιο οργανωμένα- δεν μπορεί να θωρακιστεί αποτελεσματικά στις μεταναστευτικές ροές και κανένα κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει ως ξέφραγο αμπέλι. Με τις δύο ακραίες προσεγγίσεις μπορεί κάποιοι να κερδίζουν ψήφους ακραίων, αλλά με γινάτια απέναντι στην πραγματικότητα, δεν λύνουν κανένα πρόβλημα.