Πολιτικοποίηση της νεολαίας

07/07/2012 - 13:14

Χθες το βράδυ συνέβηκε για πολλοστή φορά κάτι που με βοηθάει να κατανοήσω γιατί προτιμώ να ζω στην Ελλάδα, ακόμα και στην Ελλάδα της κρίσης, παρά στην Αυστραλία, που την θεωρούν σχεδόν οι πάντες επίγειο παράδεισο.

Χθες το βράδυ συνέβηκε για πολλοστή φορά κάτι που με βοηθάει να κατανοήσω γιατί προτιμώ να ζω στην Ελλάδα, ακόμα και στην Ελλάδα της κρίσης, παρά στην Αυστραλία, που την θεωρούν σχεδόν οι πάντες επίγειο παράδεισο.

Όσοι μ’ έχουν διαβάσει στο παρελθόν ξέρουν φυσικά ότι έχω δώσει μεγάλη έμφαση στα τρωτά της πατρίδας μας. Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο μου «Θίγοντας τα κακώς κείμενα» πριν λίγα λεπτά, κατάλαβα γιατί μερικοί γνωστοί και φίλοι με λένε «προφήτη». Δίνω ένα παράδειγμα με αποσπάσματα από το άρθρο μου με τον τίτλο «Τσιφτετέλληνες», που γράφτηκε το Μάρτη τού 1990, δηλαδή εδώ και 22 χρόνια:

«Υπάρχει όμως ελπίδα να πετύχουμε τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας και των θεσμών της σταδιακά και σχετικά ανώδυνα; Πώς θα πεισθεί γι’ αυτό το τεράστιο μικροαστικό λούμπεν - που δημιούργησε κυρίως η οκταετία της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - των βολεμένων λουφαδόρων της δημόσιας διοίκησης, της απέραντης στρατιάς των φοροφυγάδων εμπόρων και ελεύθερων επαγγελματιών;

Τι έγινε στο διάστημα της οκταετίας; Η ψηφοθηρία και δημαγωγία του παρελθόντος ωχριά μπροστά στο λαϊκισμό τού ΠΑΣΟΚ. Λαϊκισμός, πάνω απ’ όλα, είναι να λες ψέματα στους κυβερνώμενους, τα ψέμα τα που ηχούν σα μουσική στ’ αυτιά τους. Γιατί οι Γερμανοί αγκάλιασαν το Χίτλερ; Γιατί τους είπε ότι είναι ο περιούσιος λαός. Βέβαια το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε να πει κάτι τέτοιο στους Έλληνες, τους είπε λοιπόν και εφάρμοσε το “Τσοβόλα δώσ’ τα όλα”, το άκρον άωτον του ΠΑΣΟΚικού λαϊκισμού, αυτό ακριβώς που ήθελαν ν’ ακούσουν οι Έλληνες. Άρχισε κάνοντας λόγο για το πόσο άδικη είναι μια κοινωνία, στην οποία υπάρχουν προνομιούχοι και μη προνομιούχοι, κλέφτες και κλεπτόμενοι. Και μετά, καταργώντας τάχα τον πρώτο νόμο της θερμοδυναμικής, που πρέπει να ισχύει και στην οικονομία, αντί να βάλει φρένο στους “κλέφτες” (ποτέ λ.χ. οι βιομηχανίες δεν πραγματοποίησαν μεγαλύτερα κέρδη), διακήρυξε και εφάρμοσε το “θα κλέβουμε όλοι” (μεταχειρίζομαι τον όρο “κλεψιά” με την ευρύτερη δυνατή έννοια, που μπορεί να σημαίνει εκμετάλλευση, κακοδιαχείριση, λούφα, φοροδιαφυγή κ.λπ.).

Αποδείχτηκε φυσικά ότι ο πρώτος νόμος της θερμοδυναμικής δεν μπορεί να καταργηθεί και ότι σε μια κοινωνία κλεφτών, οι κλεπτόμενοι δεν μπορεί παρά να είναι αυτή η ίδια κοινωνία και τα μέλη της. Αυτό που δεν κάνει ποτέ ο μέσος Έλληνας στην οικογένειά του, δηλαδή να δανειστεί μεγάλα ποσά και να κάνει ντόλτσε βίτα για μια περίοδο, το ζήτησε ο ψηφοφόρος τού ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνησή του, που του το είχε υποσχεθεί προεκλογικά. Τρομερή εντύπωση μου προξενούσε, στις κατά καιρούς επισκέψεις μου στην Ελλάδα μετά το ’75, η αναντιστοιχία του υψηλού βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων με τη χαμηλή τους παραγωγικότητα, κάτι που δεν μπόρεσαν να μου εξηγήσουν ικανοποιητικά οι επαΐοντες που ρώτησα επανειλημμένως. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Τώρα που η περίοδος της ντόλτσε βίτα τελείωσε, “τι μέλλει γενέσθαι”;

Πριν γίνει προσπάθεια να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, ας προχωρήσουμε με την ανάλυση της νεοελληνικής νοοτροπίας. Θα έλεγα χωρίς δισταγμό ότι η νοοτροπία του μέσου Έλληνα είναι προκαπιταλιστική, με πολλά φυλετικά (tribal) χαρακτηριστικά. Για του λίγους αριστερούς αυτής της χώρας, που σε περιόδους έξαρσης του δογματισμού τους μυθοποίησαν τις αρετές του ελληνικού λαού, τέτοιες διαπιστώσεις πρέπει να είναι οδυνηρές. Αλλά “η αλήθεια είναι επαναστατική”. Φθάνω στο σημείο να πω ότι στη δική μου σκέψη οι όροι Νεοέλληνας και αριστερός αλληλοαναιρούνται. Γιατί το Νεοέλληνα χαρακτηρίζει πάνω απ’ όλα ένας άκρατος ατομικισμός και μια σχεδόν παντελής έλλειψη κοινωνικής συνείδησης. Κι εδώ μιλάμε για μια κοινωνική συνείδηση, απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε στροφή προς το σοσιαλισμό, που δεν είναι υποχρεωτικά αλτρουιστική, αλλά προσγειωμένη και βασισμένη στην ταύτιση του ατομικού συμφέροντος μ’ αυτό του συνόλου.»

Προφήτης λοιπόν ο Συκιώτης; Φυσικά όχι! Απλούστατα είχα ανοιχτά τα μάτια μου και ήμουν επιπλέον ικανός να κάνω συγκρίσεις με μια ευνομούμενη χώρα, την Αυστραλία, στην οποία πήγα για σπουδές όταν ήμουν 18 χρονών, αλλά όπου και αποκλείστηκα λόγω των πολιτικών μου δραστηριοτήτων για 26 χρόνια.

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη της ελληνικής πραγματικότητας. Τις προάλλες την γεύτηκα με βαθιά συγκίνηση. Η ΕΤ3 έδειξε μια πολύ παλιά συναυλία του Κηλαηδώνη, με ένα τεράστιο ακροατήριο νεολαίας.

Τα τραγούδια του Κηλαηδώνη, ωραίες μελωδίες, μοντέρνο τέμπο, τίποτε ηρωικό και υπερβολικό, αλλά με τρομερές σαρκαστικές μπηχτές για το κατεστημένο και τους μικροαστούς, συναρπάζουν το ακροατήριο, το οποίο συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό, όπως φαίνεται και από τα πρόσωπα των συμμετεχόντων. Αχ αυτές οι φατσούλες της πολιτικοποιημένης νεολαίας! Βλέποντας την έκφρασή τους, θα μπορούσες να πιστέψεις ότι ένας στους δέκα θα μπορούσε να έχει το ψυχικό σθένος ενός Che Guevara αν οι συνθήκες το απαιτούσαν.

Ποιος θα το πίστευε τότε κοιτάζοντας αυτά τα εκφραστικά πρόσωπα, ότι απόψε θα ωρύονται με τις κλοτσιές που κατευθύνουν μια μπάλα! «Άρτος και θεάματα», λοιπόν, όπως όταν παρήκμαζε η ρωμαϊκή αυτοκρατορία! Τρισχειρότερα από την εποχή της χουντοκρατίας!

Κι όμως, υπάρχει ελπίδα. Η ελπιδοφόρα είδηση ήταν ότι οι νέοι ψήφισαν αριστερά στις τελευταίες εκλογές. Αυτό μπορεί να αποτελεί μια αρχή της πολιτικοποίησής τους.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey