Σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, «ο πληθυσμός του Βόρειου Αιγαίου χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα δυσμενείς τιμές των δεικτών γήρανσης και εξάρτησης σε αντίθεση με τον πληθυσμό της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, όπου ο πληθυσμός σημειώνει θετικότερες από τις μέσες τιμές σε σύνολο χώρας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, «ο πληθυσμός του Βόρειου Αιγαίου χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα δυσμενείς τιμές των δεικτών γήρανσης και εξάρτησης σε αντίθεση με τον πληθυσμό της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, όπου ο πληθυσμός σημειώνει θετικότερες από τις μέσες τιμές σε σύνολο χώρας. Οι τιμές εξάλλου των δεικτών αντικατάστασης, αποδεικνύουν ότι αναμένεται περαιτέρω γήρανση του πληθυσμού της περιφέρειας Β. Αιγαίου».
Ειδικότερα οι παραπάνω δείκτες έχουν ως εξής:
Δείκτης γήρανσης (ο λόγος των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω προς τα άτομα ηλικίας 0-14 ετών) για το Βόρειο Αιγαίο είναι 223,7, ενώ αντίστοιχα για το Νότιο Αιγαίο 119,9.
Δείκτης εξάρτησης (ο λόγος του αθροίσματος ατόμων ηλικίας 0-14 ετών και 65 ετών και άνω, δηλαδή των μη παραγωγικών ηλικιών, προς τα άτομα των παραγωγικών ηλικιών 15-65 ετών) για το Βόρειο Αιγαίο 56,3 (ξεπερνά το μέσο του παραγωγικού πληθυσμού), ενώ για το Νότιο Αιγαίο αντίστοιχα βρίσκεται κάτω από το μέσο του ενεργού πληθυσμού στο 46,2.
Δείκτης αντικατάστασης (ο λόγος των ατόμων ηλικίας 15-24 ετών προς τα άτομα ηλικίας 55-64 ετών, που εκφράζει την εναλλαγή μεταξύ των ηλικιών, αυτών που ετοιμάζονται να εισέλθουν στην παραγωγική διαδικασία και εκείνων που αναμένεται να εξέλθουν από την παραγωγική διαδικασία) για το Βόρειο Αιγαίο 88,7% (κάτω από τη μονάδα) και αντίστοιχα για το Νότιο Αιγαίο 108,1% (πάνω από τη μονάδα).
Μερικά ακόμα στοιχεία δείχνουν την προϊούσα γήρανση του πληθυσμού στα νησιά του Β. Αιγαίου, την επαπειλούμενη ερήμωσή τους στις επόμενες δυο-τρεις δεκαετίες και τους εθνικούς κινδύνους που αυτό συνεπάγεται.
Στο Β. Αιγαίο, ο πληθυσμός στο διάστημα 1961-2001, μειώθηκε κατά 19%, ενώ αντίστοιχα στο Νότιο Αιγαίο αυξήθηκε κατά 33,9%.
Η ηλικιακή κατηγορία 20-44 ετών, που συγκεντρώνει το 37,2% του συνολικού πληθυσμού του Αιγαίου, διαφοροποιείται ανάμεσα στο Βόρειο και Νότιο Αιγαίο, όπου αντίστοιχα τα ποσοστά είναι 34,3% και 39,1%
Όσον αφορά τη Λέσβο, ενδεικτικά είναι τα στοιχεία θανάτων, γάμων και γεννήσεων, στη γενέτειρά μας Βρίσα, για την τελευταία δεκαετία 2000-2009, τα οποία συνθέτουν μια εφιαλτική δημογραφική εικόνα. Τα παραθέτουμε, όπως αυτά είναι καταγεγραμμένα στο Ληξιαρχείο του Δήμου Πολιχνίτου για το έτος:
2000 23 θάνατοι, 4 γάμοι, 3 γεννήσεις
2001 31 θάνατοι, 3 γάμοι, 7 γεννήσεις
2002 25 θάνατοι, 3 γάμοι, 7 γεννήσεις
2003 12 θάνατοι, 6 γάμοι, 5 γεννήσεις
2004 9 θάνατοι, 4 γάμοι, 10 γεννήσεις (!)
2005 14 θάνατοι, 3 γάμοι, 4 γεννήσεις
2006 23 θάνατοι, 2 γάμοι, 4 γεννήσεις
2007 14 θάνατοι, 4 γάμοι, 9 γεννήσεις
2008 15 θάνατοι, 8 γάμοι, 4 γεννήσεις
2009 25 θάνατοι, 5 γάμοι, 13 γεννήσεις
Οι αιτίες της δημιουργίας του δημογραφικού προβλήματος στα νησιά του Βορείου Αιγαίου και ειδικότερα στη Λέσβο και τη γενέτειρά μας Βρίσα, είναι γνωστές: απομόνωση των νησιών μας λόγω τριτοκοσμικών ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών - σε αντίθεση με αυτές της Κρήτης· σοβαρές ελλείψεις σε έργα υποδομής - αναπτυξιακά έργα (οδικά δίκτυα - λιμενικά έργα - αεροδρόμια - φράγματα - λιμνοδεξαμενές - αρδευτικά δίκτυα - ενεργειακή επάρκεια)· εγκατάλειψη της αγροτικής οικονομίας στον… αυτόματο πιλότο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων και ανυπαρξία αγροτικής πολιτικής για τον εκσυγχρονισμό της· άναρχη τουριστική δραστηριότητα, χωρίς σχέδιο, καθοδήγηση και κατάλληλη εκπαίδευση των απασχολουμένων στον τομέα του τουρισμού, με αποτέλεσμα η τουριστική περίοδος να περιορίζεται στον ένα μήνα του καλοκαιριού· αποσύνθεση των Αγροτικών Συνεταιρισμών και εκφυλισμός της συνεταιριστικής ιδέας, λόγω της έλλειψης εποπτείας εκ μέρους της πολιτείας και της ασύδοτης δράσης των «αγροτοπατέρων», που άφησαν πίσω τους θλιβερά ερείπια, με αποτέλεσμα να στερείται η αγροτική οικονομία ενός βασικού εργαλείου για την προσαρμογή της στις σύγχρονες ανάγκες και τις απαιτήσεις της αγοράς.
Με τα δεδομένα αυτά, το ερώτημα που τίθεται για τα κυβερνητικά στελέχη που ανέλαβαν προσφάτως την ευθύνη για την τύχη του Αιγαίου και ειδικότερα του νησιού μας, είναι: ποια σχέδια έχουν επεξεργαστεί, για ν’ αποφευχθεί η εγκατάλειψη των νησιών μας και από τους τελευταίους νέους ανθρώπους που παραμένουν ακόμη στα πάτρια εδάφη;
Ειδικότερα για τη γενέτειρά μας Βρίσα, και το Δήμο Πολιχνίτου, που αποτελεί θλιβερό παράδειγμα εγκατάλειψης για ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο, ποια είναι τα σχέδια της πολιτικής ηγεσίας του νησιού μας και των υπεύθυνων κυβερνητικών στελεχών;
Ο δρόμος Πλωμαρίου - Βατερών, που θα έβγαζε από την απομόνωση την περιοχή της Βρίσας - Πολιχνίτου, προσκρούει -μας λένε- στον… ανυπέρβλητο βράχο της Κρυφτής ή σε ατέλειωτες άλλες «προτεραιότητες»· η κατασκευή του Πανεπιστημιακού Κέντρου της Βρίσας, απασχολεί τους υπεύθυνους περισσότερο ως έργο προς… απόρριψη και λιγότερο ως έργο που έπρεπε να έχει αρχίσει η κατασκευή του εδώ και χρόνια.
Μετά ταύτα, εκείνο που απομένει στους τελευταίους ζωντανούς κατοίκους της περιοχής του Δήμου Πολιχνίτου, είναι να πάρουν των ομματιών τους και να αναζητήσουν σε άλλη χώρα, μια καλύτερη μοίρα γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.