«Στη δική σας αμαρτία, είμαστε όλοι απαρτία»

01/07/2012 - 05:56
Ο στίχος από το ρεφραίν του τραγουδιού που ο Μανώλης Ρασούλης αφιέρωσε στον εισαγγελέα Σακελαρόπουλο, όταν ο τελευταίος τόλμησε, μεσούσης της δεκαετίας του ’80, να ερωτευτεί την περίφημη τρανσέξουαλ Τζένη Χειλουδάκη.
Ο στίχος από το ρεφραίν του τραγουδιού που ο Μανώλης Ρασούλης αφιέρωσε στον εισαγγελέα Σακελαρόπουλο, όταν ο τελευταίος τόλμησε, μεσούσης της δεκαετίας του ’80, να ερωτευτεί την περίφημη τρανσέξουαλ Τζένη Χειλουδάκη: όταν η διανόηση σατιρίζει με τον πιο εύστοχο τρόπο, δηλαδή με ρεμπέτικη μελωδία, το trash! Από το ρεμπέτικο ρεπερτόριο δεν έλειψε ούτε το περιθωριακό, ούτε το απαγορευμένο: τρεις δεκαετίες αργότερα τα παραπάνω συνιστούν το μόνο ναρκωτικό που δε διώκεται ποινικά: το όπιο του λαού, που ευδοκιμεί στο φιλόξενο χώρο της ιδιωτικής τηλεόρασης ως άλλοθι στην εθνική μας μοναξιά.
Τζένη λοιπόν, όπως Τζίλντα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Τζένη, όπως Τζούλια, το τζ να προφέρεται γαλλιστί, όπως τζιτζίκι, όπως τζατζίκι (αυτό μην το προφέρετε α λα γαλλικά). Είναι δυνατόν να ξαπλώνουν άγνωστης ταυτότητας και ξενικής προέλευσης μοντέλα στα κρεβάτια του «Αβέρωφ» και να απουσιάζει από τη συνουσία με την εθνική μας κληρονομιά η απόλυτη; Που είναι και γέννημα θρέμμα Ελληνίδα!  Κοντσέρτο για πολυβόλα! («Κι εκεί Τζένη έπαιζε» θα σκέφτηκε η Τζούλια).
Στα μοντέλα αρέσουν τα κανόνια!  Διάγουν βίους παραλλήλους: Τα κανόνια για να λειτουργήσουν χρειάζονται βλήματα! Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι αμφότερα χρησιμοποιούνται για να προκαλέσουν ζημιά ή ότι επιδίδονται σε αμυντικές και επιθετικές τακτικές ή εκφοβιστικές ενέργειες (όποιον άντρα να ρωτήσετε θα παραδεχτεί ότι φοβάται τις ωραίες γυναίκες). Η διάμετρος και το μήκος του πυροβόλου αποτελεί τη διαρκή φαντασίωση του γυναικείου πληθυσμού, άρα και των μοντέλων. Μόνο κάτι ανόητοι πολιτικοί ονειρεύονται τον εαυτό τους σε κιλλίβαντα, όταν θα ταξιδεύουν προς το «δήμο των ονείρων».  Κατόπιν τούτου πες μου εσύ, καθρέφτη καθρεφτάκι μου, ποιος τυγχάνει εξυπνότερος, ένα μοντέλο ή ένας σοβαροφανής πολιτικάντης; Ρητορικό το ερώτημα!
Ένα καλό της ενήλικης δημοκρατίας μας είναι ότι, κατά τα φαινόμενα, εκσυγχρονίστηκε ο πάντα συντηρητικός θεσμός των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων: Μόνο που τα κακοσυντηρημένα υπολείμματα πλοίων, τα υποβρύχια που γέρνουν και τα παλιά μοντέλα αεροπλάνων, που αναπαύονται εν ειρήνη στο προαύλιο του Πολεμικού Μουσείου, μεταμορφώθηκαν αίφνης σε πυραύλους που εκτοξεύονται στο διάστημα φορτωμένοι με εκρηκτικό υλικό πολλών μεγατόνων: cherchez la famme !
«Τράβα μπρος κι όσα έρθουν κι όσα πάνε» έδωσε το σύνθημα η πρώτη διδάξασα Αλίκη, ντυμένη ναυτάκι και τη σκυτάλη παρέλαβε προ 15ετίας η εθνική μας Ελένη, ανεβάζοντας ανήμερα 28ης Οκτωβρίου την Άντζυ (κι άλλο τζ) Σαμίου στο δύσμοιρο το θωρηκτό να αφιερώσει το «αδύνατο σημείο της» στα ναυτάκια. Η εθνική μας ταρίφα κατρακύλησε «πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά», όταν νοικιάστηκε από τη μαμά Λέοντος, πεθερά Μαριέττας, φτηνότερα κι από επαρχιακή χασαποταβέρνα, για μια από τις γαμήλιες δεξιώσεις του ζεύγους. Η εκδήλωση όμως έδωσε μεγάλη χαρά σε μια χούφτα ένστολους μπουρτζόβλαχους, που ενδύθηκαν την μεγάλη τους στολή, ήπιαν σαμπάνια, είδαν από κοντά ανθρώπους της τηλεόρασης και ξέπλυναν τη μεσοαστική τους καρμιριά με οφθαλμόλουτρο σε απαστράπτουσες καλλονές. Χαλάλι η διαθεσιμότητα κι αποστρατεία!
Από το σάλο τόσων αποκαλύψεων και σκανδάλων θορυβήθηκε η Απόλυτη κι ως πρέσβειρα καλής θελήσεως, όρμησε ξημερώματα στο Πολεμικό Μουσείο, ανταλλάσοντας περιπαθείς θωπείες με το γιο κορυφαίου στελέχους της αντιπολίτευσης. Αυτό έλειπε, να καρπωθεί άλλη τα εθνικά μας σκάνδαλα!  «Ποιος τον… μαμεί αυτόν τον τόπο;» Όπως και να το κάνουμε, άλλωστε, είναι μεγαλύτερη απόλαυση το σεξ πάνω στους τάφους των προγόνων: πώς αλλιώς θα γεννηθεί ο Έλληνας του μέλλοντος; Με εξωσωματική, μακριά από τις παραδόσεις και την ιστορία του; Χωρίς να εμφυτευτεί στο γενετικό του υλικό το αίμα κι οι θυσίες τόσων γενεών για την πατρίδα; (Θα φωνάζει κι ο Άδωνις). Ξανθιά είναι η Απόλυτη: άκουγε, δε ρώταγε. Όταν ο Σολωμός έγραφε «από τα κόκκαλα βγαλμένη» εννοούσε όχι κάτι χειροπιαστό (με την καλή την έννοια, με καταλαβαίνετε, δεν μπορώ να γίνω παραστατικότερη), αλλά κάτι αφηρημένο, που δεν ικανοποιεί καμμιά από τις αισθήσεις μας· καταλάβατε, Τζούλια;
Τώρα αυτά που λένε κάτι λαϊκοί, ότι τάχα μου στη σημερινή Ελλάδα το χρήμα, η επωνυμία κι οι πολιτικοί θώκοι εξασφαλίζουν προνομιακή μεταχείριση σε όσους τα διαθέτουν, αυταπόδεικτα συνιστά σκευωρία και κιτρινισμό. Βρίθει παραδειγμάτων η σύγχρονη ελληνική ιστορία: του Πατίτσα, του Ζαγορίτη, του Κασιδόκωστα! «Φαντασιωθείτε, Έλληνες, ότι ο Πάρις πήγαινε στρατό επί εποχής Paris (Hilton) και δακρύστε, αναλογιζόμενοι το μπανιστήρι που έχασε ο Έλληνας φαντάρος από τόση έλλειψη ιστορικού συντονισμού!» Θα μπορούσε αυτή να γίνει η αρχή ενός εναλλακτικού πανηγυρικού για την 28η!
Τώρα βέβαια, αν ο Παπακωνσταντίνου συνεχίσει να μειώνει τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, στο επόμενο DVD της η Απόλυτη ενδέχεται να αντικαταστήσει τη σαμπάνια με κίονα αναλόγου διαμέτρου, αρκεί τα συνεργεία αποκατάστασης του μνημείου να μπορούν να παίρνουν μάτι. Κι απουσιάζει από το υπουργείο Πολιτισμού κι η Άντζελα, για να εξηγεί πως τα αρχιτεκτονικά στελέχη ενίοτε προορίζονται για πολύ συγκεκριμένη χρήση, όχι όπως Dom Perignion! Θέλω να ελπίζω εσείς τουλάχιστον με νιώθετε, Τζούλια!

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey